دریغا ملا عمر                                     ا ز سید علی صا لحی شاعر ا یرا نی

 

 

ا ز مویه های بقره پوش کا بلی

 

 

 ای کا ش

خا شا ک خفته به راه باد می دا نست

چه پا ئیز د ست به دا سی

کمر به قتل عا م گند م و با بو نه بسته ا ست

 

ا ی کا ش

بو ته ها ی بی وطن

به را ه با د می دا نست

چه آ وا رة بی منزل بیا با ن و

چه سو ختن به خا کستر چا له ای !

 

تو پیرم کرد ی ملا عمر

مگر مرا به جر م کدا م حرا م

ا ز پیچ و تا ب تا زیا نة با د آ فرید ه ا ند

که د ر سر زمین تو زن زا ده شده ام ؟

د یگر چه می خوا نی ا م به خا مو شی و طن

من

سا ر سر بر ید ه به با لای دا ر

زن

کتک خوردة پستو نشین تو

تو

د ستا ر بند حد زنا ن ها ر

 فتوا نویس قلعة قند ها ر

د یگر چه می خوا هی از کشتن بو دا به با میا ن

بلبل به با د غیس ...... ؟

 

د ریغا کبوتر کشا ن کهنه کا ر !

سلیمه به سنگسا ر و

خو ا هر م به خا نه مر د ،

کو د کا نم به کا بل و

شو یم .... کر ا نه های کو یت .

 

پس ما مگر

مقابل کد ا م  کتا ب بی معجز ه مر ده ا یم

که بی پنا هی آ دمی را

جز جرز د یوا ر و مزا ر زنده به گو را ن ند ید ه ا ید !

پس ا زین بر قه پو ش کابل

کی ا ز پسو ی هزا ر حجا ب بد ر خوا هد شد ؟

 

د ریغا ملا عمر

ا ی کا ش می د ا نستی

ترا نیز به گما نم ز نی زا یید ه  ا ست .

 

 

ا ز طرف تا مینا ت طالبان

 

قا بها ، گنجه ها ، خا نه

خا ک گلد ا ن ها را نیز بگر د ید !

 

پر ده ها ، ا لبسه ، ا سا می

ما ه ، مقنعه ، صبح و ستا ره را بگر د ید !

 

بگر د ید !

ا ینجا جز نا م نا صر و

 سر فه ها ی برید ه بر ید ه اش

چیز ی نخوا هی یا فت ،

جز ا ین د و د ید ه

ا ین د و لو ل پر ا ز شبنم و پر وا نه

چیز ی نخوا هی یا فت

 

بی جهت

بی کدا م سر نخ  تا زه

ترا نة نا سر و د ه

کتا ب سو خته ..... می گر د ید ؟

 

رویا ها یم را روسها بر د ند

ترا نه ها یم ..... طا لبا ن و

تنها ئی ا م را شما ،

حا لا تما م دا را ئی ا م

همین مشت بستة پر ا ز را ز گر یه ا ست

 

ا گر برا ی مر د ن آ ن کبو تر سر بر ید ه آ مد ه ا ید

قبر ستا ن کهنة کا بل ....... همین نز د یکی ها ست

 

 

پا رة ا ز نا مة ها جر به نا مز د ش

 

 

د ر غیا ب تو

ر وس ها رفتند

مجا هد ین آ مد ند

مجا هد ین ر فتند

طا لبا ن آ مد ند

پس تو ا ز کر ا نه ها ی کو یت با ز خوا هی گشت ؟

پا میر به برف هزا ره و

من چشم به را ه تو ،

هر دو شکسته

هر دو پیر هر دو بی پنا ه

 

د ر غیا ب تو

 چه چلچرا غ ها که د ر زیا رت گر یه شکسته ا ند

چه پنجر ه ها که بی پر ده د ر بغض با د ....

پس کی ا ز د یا ر با ر د ور د نیا با ز خوا هی گشت ؟

 

 

 

هنوز بن لا دن را نیا فته ا ند

 

را ه نجا تی نیست

فر دا پیا ده نظا م

به دا منه ها ی مزا رشر یف خوا هد رسید.

 

هی مونسه ، محمد جا ن ، عا رف علی !

بیا بر ویم

دیر ا ست د یگر

د یگر آ ن خنک ها ی حصیر و

هوا ی بید و

 بو ی خو ش فا ر یا ب

به خوا ب ا ین دا منه با ز نخوا هد گشت.

د یگر عطر ی ا ز نی زا ر ها ی در ة سا لنگ نمی و زد

را ه ها د و ر

قا فله ها به را ه

 پو نه ها پژ مر ده

و ماه

مسمو م خوا ب خر د ل است.

نه آ هو به با میا ن ما ند ه

نه مر غ هوا

که آ سما ن هند و کش د ر پرش!

هی پیا ده ی سند با د آ ن همه سفر

ا ینجا هر دل و د ست بر ید ة

پر ا ز ا تفا ق نا بهنگا م شکستن ا ست .

 

د ر جو زجا ن

با د ا ز جنو ب هزار دوزخ بی چر ا می وزد

کو د کی مر ده د ر ا فتا ب

رو به ا خر ین لقمة نا نش ..... نگا ه می کند هنو ز ،

بوی با روت سو خته و

تکرا ر بی پا یا ن سر فه می آ ید.

 

هفت سا ل تما م ا ست

هنو ز بن لا دن را نیا فته اند !

 

 

ظا هر شا ه

 

مر دما ن فقیر

همیشه مثا لی دا رند

می گو یند

هیچ د ری برا ی همیشه

بر یکی پاشنة شکسته

پیر نمی شو د ،

ا ما تو پیر شد ه ا ی ظا هر شا ه

د ر یا را با هر غر با ل کهنة

که پیما نه نمی کنند !

ا ز کا بل تا رم

راهی ست

که ما را به سر منزل هیچ رو یا ئی

نخوا هد ر سا نید.



بالا

بعدی * بازگشت * قبلی