دریغا ملا عمر ا ز سید علی صا لحی
شاعر ا یرا نی
ا ز مویه های بقره پوش
کا بلی
ای کا ش
خا شا ک خفته به راه
باد می دا نست
چه پا ئیز د ست به دا
سی
کمر به قتل عا م گند م
و با بو نه بسته ا ست
ا ی کا ش
بو ته ها ی بی وطن
به را ه با د می دا نست
چه آ وا رة بی منزل بیا
با ن و
چه سو ختن به خا کستر
چا له ای !
تو پیرم کرد ی ملا عمر
مگر مرا به جر م کدا م
حرا م
ا ز پیچ و تا ب تا زیا
نة با د آ فرید ه ا ند
که د ر سر زمین تو زن
زا ده شده ام ؟
د یگر چه می خوا نی ا م
به خا مو شی و طن
من
سا ر سر بر ید ه به با
لای دا ر
زن
کتک خوردة پستو نشین تو
تو
د ستا ر بند حد زنا ن
ها ر
فتوا نویس قلعة قند ها ر
د یگر چه می خوا هی از
کشتن بو دا به با میا ن
بلبل به با د غیس
...... ؟
د ریغا کبوتر کشا ن
کهنه کا ر !
سلیمه به سنگسا ر و
خو ا هر م به خا نه مر
د ،
کو د کا نم به کا بل و
شو یم .... کر ا نه های
کو یت .
پس ما مگر
مقابل کد ا م کتا ب بی معجز ه مر ده ا یم
که بی پنا هی آ دمی را
جز جرز د یوا ر و مزا ر
زنده به گو را ن ند ید ه ا ید !
پس ا زین بر قه پو ش
کابل
کی ا ز پسو ی هزا ر حجا
ب بد ر خوا هد شد ؟
د ریغا ملا عمر
ا ی کا ش می د ا نستی
ترا نیز به گما نم ز نی
زا یید ه ا ست .
ا ز طرف تا مینا ت
طالبان
قا بها ، گنجه ها ،
خا نه
خا ک گلد ا ن ها را
نیز بگر د ید !
پر ده ها ، ا لبسه ،
ا سا می
ما ه ، مقنعه ، صبح و
ستا ره را بگر د ید !
بگر د ید !
ا ینجا جز نا م نا صر
و
سر فه ها ی برید ه بر ید ه اش
چیز ی نخوا هی یا فت
،
جز ا ین د و د ید ه
ا ین د و لو ل پر ا ز
شبنم و پر وا نه
چیز ی نخوا هی یا فت
بی جهت
بی کدا م سر نخ تا زه
ترا نة نا سر و د ه
کتا ب سو خته .....
می گر د ید ؟
رویا ها یم را روسها
بر د ند
ترا نه ها یم .....
طا لبا ن و
تنها ئی ا م را شما ،
حا لا تما م دا را ئی
ا م
همین مشت بستة پر ا ز
را ز گر یه ا ست
ا گر برا ی مر د ن آ
ن کبو تر سر بر ید ه آ مد ه ا ید
قبر ستا ن کهنة کا بل
....... همین نز د یکی ها ست
پا رة ا ز نا مة ها جر
به نا مز د ش
د ر غیا ب تو
ر وس ها رفتند
مجا هد ین آ مد ند
مجا هد ین ر فتند
طا لبا ن آ مد ند
پس تو ا ز کر ا نه ها
ی کو یت با ز خوا هی گشت ؟
پا میر به برف هزا ره
و
من چشم به را ه تو ،
هر دو شکسته
هر دو پیر هر دو بی
پنا ه
د ر غیا ب تو
چه چلچرا غ ها که د ر زیا رت گر یه شکسته ا ند
چه پنجر ه ها که بی
پر ده د ر بغض با د ....
پس کی ا ز د یا ر با
ر د ور د نیا با ز خوا هی گشت ؟
هنوز بن لا دن را نیا
فته ا ند
را ه نجا تی نیست
فر دا پیا ده نظا م
به دا منه ها ی مزا
رشر یف خوا هد رسید.
هی مونسه ، محمد جا ن
، عا رف علی !
بیا بر ویم
دیر ا ست د یگر
د یگر آ ن خنک ها ی
حصیر و
هوا ی بید و
بو ی خو ش فا ر یا ب
به خوا ب ا ین دا منه
با ز نخوا هد گشت.
د یگر عطر ی ا ز نی زا
ر ها ی در ة سا لنگ نمی و زد
را ه ها د و ر
قا فله ها به را ه
پو نه ها پژ مر ده
و ماه
مسمو م خوا ب خر د ل
است.
نه آ هو به با میا ن
ما ند ه
نه مر غ هوا
که آ سما ن هند و کش د
ر پرش!
هی پیا ده ی سند با د
آ ن همه سفر
ا ینجا هر دل و د ست
بر ید ة
پر ا ز ا تفا ق نا
بهنگا م شکستن ا ست .
د ر جو زجا ن
با د ا ز جنو ب هزار
دوزخ بی چر ا می وزد
کو د کی مر ده د ر ا
فتا ب
رو به ا خر ین لقمة نا
نش ..... نگا ه می کند هنو ز ،
بوی با روت سو خته و
تکرا ر بی پا یا ن سر
فه می آ ید.
هفت سا ل تما م ا ست
هنو ز بن لا دن را نیا
فته اند !
ظا هر شا ه
مر دما ن فقیر
همیشه مثا لی دا رند
می گو یند
هیچ د ری برا ی همیشه
بر یکی پاشنة شکسته
پیر نمی شو د ،
ا ما تو پیر شد ه ا ی ظا
هر شا ه
د ر یا را با هر غر با
ل کهنة
که پیما نه نمی کنند !
ا ز کا بل تا رم
راهی ست
که ما را به سر منزل
هیچ رو یا ئی
نخوا هد ر سا نید.
بالا
بعدی * بازگشت * قبلی