لابی ها، اندیشکده ها و حامیان مالی

حزب کارگر انگلستان و پول

مطبوعات بریتانیا اخیراً بطور ضمنی تائید کردند که در انتخابات محلی آینده، آقای ایلان ماسک ۱۰۰ میلیون دلار به جناح راست رادیکال به رهبری آقای نایجل فاراژ کمک خواهد کرد. اما، برای بازگشت به قدرت در ژوئیه گذشته، حزب کارگر نیز از سخاوت دنیای تجاری بهره برده بود... که اکنون منتظر بازگشت سرمایه‌گذاری اش است.

نویسنده Peter Geoghegan برگردان رويا شريفيان  

صنعت تأثیر گذاری بطور جدایی ناپذیری با زندگی سیاسی بریتانیا پیوند خورده است.یک پنجم نمایندگان حزب محافظه‌کار که در سال ۲۰۱۹ وارد پارلمان شدند، از طریق لابی گری یا روابط عمومی وارد عرصه سیاسی شده بودند. در میان اعضای حزب کارگر که در ژوئیه ۲۰۲۴ انتخاب شدند، حداقل ۳۴ نفر در مشاغل مشابه فعالیت کرده اند، خواه در سازمانهای خیریه، سازمانهای غیر دولتی یا شرکتهای لابی گری. با راه یافتن حزب کارگر به قدرت، بخش صنعتی نیز به حزب کارگر نزدیکتر شده است. در کنگره حزب در اکتبر ۲۰۲۳ در لیورپول، نمیتوانستید یک قدم بردارید بدون اینکه به یک لابی گر برخورد کنید.

مورد توجه حزب کارگر قرار گرفتن، به یک امتیاز ارزشمند تبدیل شده است. بزرگترین شرکتها بدون شک، به کسانی که می‌توانند این دسترسی ویژه را برایشان فراهم کنند، حقوق بیشتری پیشنهاد میدهند. در چند ماه نخست سال ۲۰۲۴ تعداد زیادی از همکاران حزب کارگر به شرکتهای دیگر جذب شدند.خانم فردی کوک که بیش از پنج سال دستیار پارلمانی بود به شرکت Howthorn Advisors یک آژانس لابی گری و روابط عمومی پیوست. آقای ساموئل وایت رئیس دفتر رهبر حزب کارگر، کِر استارمر، بین سپتامبر ۲۰۲۱ و نوامبر ۲۰۲۲ به شرکت فلینت گلوبال رفت که یک شرکت مشاوره به ریاست آقای جیمز پورنل وزیر سابق دولت گوردون براون است. شرکت فلینت به داشتن درکی بی‌نظیر از «ساز و کارهای داخلی حزب کارگر» افتخار می‌کند و این دانش را در اختیار مشتریان خود از جمله متا، آمازون و اوبر قرار می دهد.

آقای استارمر در مجمع کسب وکار که رویداد اصلی کنگره حزب بود و با حضور ۲۰۰ مدیر شرکت و لابی گر تشکیل شده بود گفت:« اگر ما وارد دولت شویم، شما نیز با ما وارد آن خواهید شد». او در آنزمان در اپوزیسیون بود و اعضای کابینه سایه‌اش که تجربه زیادی در اداره دستگاه دولتی نداشتند از پیش با کارکنانی از HSBC , Nat West ، Price Waterhouse Cooper و دیگر شرکتهای مشاوره ای که مامور راهنمائی آنها شده بودند ، همکاری می کردند. چند روز قبل از انتخابات، افراد برجسته حزب کارگر از چندین شرکت مهندسی، فناوری یا مشاوره مدیریتی برای بروز رسانی سیاست اتخاذ شده درخواست کمک کردند. رهبر سابق حزب کارگر اسکاتلند آقای جیمز مورفی که یک لابی گر شده است،از آقای استارمر به دلیل دست دوستی دراز کردن او به فعالان بخش خصوصی قدر دانی کرد و اظهار داشت که « او نخستین دولت خصوصی در تاریخ حزب کارگر است».

آقای آنتونی بلر راه را گشود

بنظر میرسد،در نظر اول، حزب کارگر از موقعیت خوبی برای جلوگیری و مواجهه با رسوایی هایی که دولت محافظه کار قبلی را تضعیف کرده بود، برخوردار است. بیشتر وزرای جدید درسیستم آموزش دولتی تحصیل کرده‌اند و تنها تعداد کمی از آن‌ها ، مانند وزرای پیشین، ارتباطاتی با سرمایه بزرگ دارند. با این حال در روز های پس از پیروزی اش حزب کارگر اعلام کرد که نخست وزیر قصد دارد از آقای آلن میلبورن وزیر بهداشت و درمان دوران آنتونی بلر برای «اجرای اصلاحات در سیستم بهداشت» دعوت کند. زمانیکه آقای میلبورن در دولت آنتونی بلر بود،همواره به تشویق برون سپاری خدمات بهداشتی و ایجاد مشارکتهای عمومی-خصوصی می پرداخت و حتی مدیریت پارکینگهای بیمارستانها را به عملیات سود آور تبدیل کرده بود .پس از آن وی در سِمت مشاور، در شرکت PWC در بخش «دولت و صنعت سلامت » فعالیت نمود و سپس در شرکت Bridge Point Capital مشاور شد. تا اکتبر ۲۰۲۴ ، این شرکت سرمایه‌گذاری، مالک Cale UK بود که یکی از بزرگترین ارائه دهندگان خدمات بهداشتی در بریتانیاست و در عین حال صاحب یک زنجیره خانه سالمندان نیز می باشد. در ضمن آقای میلبورن شرکت مشاوره شخصی خود بنام AM Strategy را نیز تاسیس کرد و خانواده اش در ده سال گذشته بیش از ۹.۵ میلیون یورو از آن کسب در آمد کرده اند.

آقای میلبورن یک مورد استثنایی نیست. چندین نماینده پیشین حزب کارگر نیز به لابی گری روی آورده اند. آقای مایکل دافر مشاور ویژه گوردون براون بین سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۰، ریاست « شورای شرط بندی و بازیهای بریتانیا » را بر عهده گرفت، بزرگترین لابی صنعت قمار در این کشور، صنعتی که از سال ۲۰۲۰ تا کنون نزدیک ۴۷۵ هزار یورو به حزب کارگر پرداخت کرده است. در‌واقع راه را آقای تونی بلر گشود و پیشگام این مسیر بود. در دسامبر ۲۰۰۸ تنها یکسال و نیم پس از ترک مقر نخست وزیری در خیابان داونینگ استریت، شرکت مشاوره Tony Blair Associatesرا تاسیس کرد که بعداً به « مؤسسه تونی بلر برای تغییر جهانی»( Tony Blair Institute for Global Change TBI) تبدیل شد. این اندیشکده اعلام کرده است که بیش از ۷۵۰ هزار نفر را در سراسر جهان استخدام کرده و در سال ۲۰۲۲ درآمدی بیش از ۱۲۰ میلیون دلار داشته است.پیش از آخرین انتخابات عمومی، تونی بلر بطور رایگان به آقای استارمر و کابینه سایه اش مشاوره می‌داد و علاوه بر آن بصورت مداوم اسناد راهبردی تولید می کرد.

در جریان همان کارزار انتخاباتی «حزب متصل به منابع مالی» آنطور که انتظار می‌رفت حزب محافظه کار نبود . با اینکه حزب محافظه کار (توری ها) سال قبل سقف هزینه‌های انتخاباتی را به ۴۲ میلیون یورو افزایش داده بودند – بر خلاف توصیه کارشناسان و نهاد های نظارتی-مبالغ جمع آوری شده بسیار کمتر از این حد باقی ماند. اگر در سال ۲۰۱۹ تیم آقای جانسون تنها در یک هفته موفق شد ۶.۷۵ میلیون یورو جمع کند، آقای سوناک در کل دوران مبارزات انتخاباتی، تنها یک سوم آن مبلغ را بدست آورد.

در مقابل، حزب کارگر بیشتر از تمام احزاب دیگر توانست پشتیبانی مالی جذب کند. در ماه های نخست سال ۲۰۲۴، طی یک کمپین جمع آوری کمکهای مالی، بیش از ۱۴ میلیون یورو از افراد ثروتمند و شرکتها جذب کرد و به این ترتیب وابستگی مالی حزب به اتحادیه های کارگری کاهش یافت. از جمله خیرین ثروتمند لرد سینسبری بود که پس از فاصله گرفتن از حزب در دوران ریاست آقای جرمی کوربین، دوباره به حزب کارگر پیوست. او از آغاز سال ۲۰۲۳ تا اواسط سال ۲۰۲۴ مبلغ ۹.۵ میلیون یورو اهدا کرد. آقای گاری لوبنر رئیس سابق شرکت اتوگلاس کمک مالی معادل کمی بیش از ۶.۵ میلیون یورو به حزب کارگر کرد.با اینحال آقای لوبنر اطمینان می‌دهد که قصد ندارد کرسی ای در مجلس اعیان بدست آورد و یا هیچگونه نفوذ سیاسی اعمال کند.

همه اهدا کنندگان از چنین روحیه مدنی برخوردار نیستند.در دوران نخست وزیری آقای جانسون، کمک مالی سالانه در حدود ۳۰۰ هزار یورو، دسترسی و ارتباط مستقیم به وزرای اصلی را برای شما تضمین می کرد. دوران « نیو لیبر»( New Labour) پر از پرونده های سوء‌استفاده از نفوذ و اعمال نفوذ غیر قانونی بود.بنابر این می‌توان انتظار داشت که دولت استارمر که مداخله گرتر از پیشینیان خود است، زمینه بیشتری را برای فساد فراهم کند، چه در پروژه های زیر ساختی و چه در سایر قرارداد های دولتی.

این کمکهای مالی بی سابقه تنها بخش آشکار ماجرا هستند. Labour Together ، یک نهاد سیاسی بسیار قدرتمند است اما برای عموم کمتر شناخته شده است و در سال ۲۰۱۵ پس از شکست آقای میلیبند تاسیس شد، و اکنون مدیریت کوهی از کمک‌های مالی سنگین را بعهده دارد. در ابتدا ماموریت این نهاد تأثیر گذاری در عرصه اندیشه از طریق مقالات، انجمن‌ها و مناظرات بود تا سعی کند یک ائتلاف کارگری از هم گسیخته را تقویت کند. آقای جاناتان کروداس، نماینده پیشین حوزه انتخابیه داگِنهام و رِنِنهام و یکی از اعضای بنیانگذار این سازمان که در سال ۲۰۲۳ از آن جدا شد، چنین می‌گوید:« برای من هدف اصلی Labour Together همیشه حفظ وحدت حزب و تلاش برای آشتی بوده است ، نه جمع آوری کمک‌های مالی». در وضعیت فعلی آن، این نهاد اتاق فکری است که از نظر ساختاری مستقل از حزب کارگر است ولی جهت جذب نیروی انسانی و نیروی مالی برای ارگانهای رهبری حزب مورد استفاده قرار میگیرد. Labour Together یک نوع آوری در دورنمای سیاسی بریتانیا بشمار میرود.

تغییرات این اتاق فکر، بلافاصله بعد از انتخابات عمومی سال ۲۰۱۷ ، تحت رهبری آقای مورگان مک سوئینی آغاز شد.او به دلیل فعالیتهای میدانی اش در حوزه انتخابیه آقای کروداس مطرح شد و همچنین بعنوان استراتژیست، پس از شکست فاجعه بار الیزابت کندالِ طرفدار تونی بلر در سال ۲۰۱۵ برای رهبری حزب کارگر. در حالی که در ظاهر آقای مک سوئینی همچنان مدیریت Labour Together به عنوان یک ارگان انتخاباتی که قرار است فراتر از گروه‌های مختلف حزب پیش برود را در اختیار دارد ، اما در پشت صحنه مصمم بود که کنترل حزب را با هر ترفندی از آقای کوربین بگیرد . نماد این رویارویی، پرچم دزدان دریایی است که یکی از دیوار های دفترش در محله وکسهال را تزیین کرده است. آقای مک سوئینی بلافاصله پس از ورودش با انجام نظر سنجی های متعدد از اعضاء کوشش کرد تا تصویر یک رهبر جدید را ترسیم کند تا بتواند تعداد کافی از طرفداران کوربین را جذب کند. در نهایت انتخاب او آقای استارمر بود. آقای کروداس می‌گوید «او فردی بود که بیشترین تطابق را با پروفایل ترسیم شده داشت. کمپین او برای ریاست حزب در سال ۲۰۲۰ بسیاری از ایده‌های مطرح شده در این نظر سنجی ها را بازتاب داد. تعهدات او پل ارتباطی بین کوربینیسم و جریان اصلی کارگری را ایجاد کرد». اگر چه سازمان او رسما هیچ کاندیدایی را حمایت نمی‌کند، اما پس از انتخاب آقای استارمر بعنوان رئیس دفتر، به تیم او پیوست. Labour Together دوباره به دستورالعمل های راهبردی و سمینار های خود بازگشت و رهبری جدید علاقه اندکی نسبت به آن نشان داد.یکی از دانشگاهیان برجسته وابسته به چپ میگوید:« آقای استارمر برای شرکت در یکی از سمینار های ما در باره سیاست اقتصادی آمده بود،اما مشخص بود که حوصله اش سر رفته است . او حتی یک سؤال هم نپرسید».

پمپ جذب سرمایه

در پایان سال ۲۰۲۲ ، بر کناری حکومت خانم الیزابت تراس، احتمال پیروزی حزب کارگر در انتخابات بعدی را میسر می‌کرد اما بیشتر اعضای کابینه سایه هرگز سِمت وزارتی نداشته‌اند . بی تجربگی آن‌ها نگران کننده بود . چندین تن از چهره‌های شناخته شده حزب هشدار دادند که باید یک نقشه راه تهیه شود تا برای حکومت کردن آماده شوند. اتاق فکر Labour Together هم به یک رقیب سیاسی مترقی برای مؤسسه امور اقتصادی Institute of Economic Affairs و دیگر اتاق های فکر دست راستی که تأمین مالی غیر شفاف دارند. تبدیل شد . این سازمان که نوعی ضمیمه مدیریت حزب کارگر است، در اختیار آقای جاشوا سیمون،یک پُست دکترای سابق هاروارد قرار گرفت. وی در ابتدا مشاور نزدیک آقای کوربین بوده است( گفته می‌شود که او این سمت را ترک کرده تا نارضایتی خود را از نحوه مدیریت رئیس‌اش در قبال اتهامات یهود ستیزی که متوجه او بود، نشان دهد)، پس از آن وی مسئول « استراتژی اخلاقی» فیس بوک در زمینه هوش مصنوعی شد. کمکهای مالی شروع به سرازیر شدن می‌کنند و به لطف این پول وزرای کابینه سایه، تیم هایی از افراد با تجربه در امور عمومی را گرد خود جمع می‌کنند . در همین حال این گروه کوچک سعی می‌کند روابط عمومی و ارتباطات آقای استارمر را بهبود بخشیده و تیم او را با تحلیل‌های سیاسی و تحقیقات پر بار کند.

اولین حامیان مالی Labour Together، سمپات های ضد جرمی کوربین در حزب کارگر بودند مانند مارتین تیلور بازرگان یا سرمایه گذارِ ریسک پذیر ترور چین Trevor Chinn وتمامی کمکهای مالی نیزبطور رسمی به کمیسیون انتخابات گزارش شدند.با ورود آقای مک سوئینی این روند متوقف شد.نهاد ناظر بر انتخابات بارها این مجموعه را به انجام تعهداتش ملزم کرده است.با اینحال از دسامبر ۲۰۱۷ تا پایان ۲۰۲۰ تنها یک کمک مالی ثبت شدکه متعلق به آقای چین به مبلغ ۱۵ هزار یورو بود. در سال ۲۰۲۱ کمیسیون انتخابات تشخیص داد که Labour Together با اعلام نکردن کمک‌های مالی به مبلغ ۸۶۵ هزار یورو قانون را نقض کرده است و جریمه جزیی ۱۷ هزار یورو را برای آن در نظر گرفت.این سازمان یک خطای اداری را بعنوان دلیل مطرح کرد. ظاهراً این موضوع باعث دلسرد شدن اهدا کنندگان نشد زیرا اتاق فکری که آقای کروداس آنرا «پمپ سرمایه» متصل به منابع مالی حزب کارگر میداند، از ابتدای ۲۰۲۳ تا نیمه ۲۰۲۴ حداقل ۴.۷۵ میلیون یورو جذب کرده است.باحضور آقای استارمر در داونینگ استریت، در کنار آقای مک سوئینی بعنوان رئیس دفتر، احتمال زیادی وجود دارد که قدرت او بیشتر شود.

در حالی که بیانیۀ انتخاباتی حزب کارگر بر حفاظت از دموکراسی از طریق تقویت قوانین مربوط به تأمین مالی احزاب سیاسی تأکید داشت، صورت عملی این تعهد چندان روشن نیست. بنظر می‌رسد دولت از تعیین سقفی برای کمکهای مالی صرف نظر کرده است. همچنین حزب کارگر موضع خود را در مورد اشتغال همزمان(چند شغلی) نمایندگان مجلس، نرمتر کرده است. علاوه بر این پیشنهاد جلوگیری از لابی گری وزرای سابق برای مدت پنج سال پس از ترک دولت هم‌ تنها شامل فعالیتهایی می‌شود که به شغل پیشین آن‌ها مرتبط است.

در دراز مدت، حزب کارگر در مقایسه با محافظه کاران از مهار قدرت‌های مالی سود بسیار بیشتری خواهد برد. حزب کارگر اعضای بیشتری نسبت به رقیب خود دارد و در ضمن از کمکهای اتحادیه ها نیز برخوردار است. در مقابل حزب رفرم یوکی(پوپولیست راست افراطی) هیچ پایگاه مردمی ندارد. یک شرکت خصوصی که در لباس یک حزب ظاهر شده است و به شبکه‌های مالی مخفی در خارج از کشور بویژه در ایالات متحده وابسته است.کاهش نقش پول در این سیستم امری نسبتاً آسان است.کافی است سقفی برای کمکهای مالی فردی تعیین شود و در عین حال آستانه هزینه‌ها کاهش یابد،تا بدین ترتیب احزاب را موظف کرد که منبع مالی خود را بررسی کنند و کمکهای مالی شرکتها را به میزان سودی که در بریتانیا کسب می‌کنند محدود کرده و جرائم را در صورت تخلف انتخاباتی افزایش داد. افزایش چشمگیر کمک مالی دولت مبالغی که - در حال حاضر بسیار ناکافی هستند - ، میتواند وابستگی احزاب را به گروه‌های بزرگ صنعتی که کارشناسان و مشاوران را برای تعیین خط مشی سیاسی‌شان در اختیار آنها میگذارند،قطع کند.

Peter Geoghegan

بالا

بعدی * صفحة دری * بازگشت