نویسنده: داگمار هن ــ
آنچه در ۳ دسامبر در کرهٔ جنوبی رخ داد، یادآور یک کودتای نمایش‌گونه است. ممکن است وسوسه شوید و آن را به‌عنوان خیال‌پردازی یک رئیس‌جمهور گمراه نادیده بگیرید. اما اکنون مشخص شده است که برنامه‌ها بسیار گسترده‌تر بوده و به‌سختی شکست خورده است.
سه هفته پس از کودتای نافرجام در کرهٔ جنوبی، که رئیس‌جمهور یون سوک یئول از طریق اعلام حکومت نظامی آن را انجام داده بود، به‌تدریج روشن‌تر می‌شود که کرهٔ جنوبی، تنها با فاصله‌ای اندک، از بازگشت به یک دیکتاتوری نظامی گریخته است. در عین حال، راز اینکه چرا طی هفته‌ها ادعا می‌شود نیروهایی از کرهٔ شمالی در روسیه حضور دارند، نیز حل می‌شود ـــ پاسخ در کرهٔ جنوبی نهفته است.
در اواخر شب ۳ دسامبر، یون حالت حکومت نظامی را اعلام کرد، و تنها چند دقیقه بعد تصاویر ستون‌های تانک در خیابان‌های سئول در اینترنت منتشر شد. شب بعد از آن بسیار پرتنش بود: حدود ۲۰۰ نمایندهٔ مجلس به ساختمان پارلمان وارد شدند و در آنجا سنگر گرفتند تا رأی‌گیری‌ای را انجام دهند که طبق قوانین کشور می‌توانست حکومت نظامی را لغو کند. در حالی که کارکنان پارلمان با استفاده از مبلمان و کپسول‌های آتش‌نشانی از سالن جلسات محافظت می‌کردند، نیروهای ویژهٔ نظامی تلاش کردند پیش از رأی‌گیری به سالن یورش ببرند.
وقتی رأی اکثریت مجلس مبنی بر رد حکومت نظامی اعلام شد، چندین ساعت طول کشید تا یون سوک یئول تسلیم این تصمیم شود و نیروهای نظامی را از خیابان‌ها فراخواند. اکنون پارلمان کرهٔ جنوبی رأی به برکناری رئیس‌جمهور داده است؛ برای دستیابی به اکثریت دوسوم مورد نیاز، نمایندگانی از حزب حاکم نیز، که حدود یک‌سوم کرسی‌های مجلس را در اختیار دارد، مشارکت داشتند.
در طول این وقایع و حتی پس از آن، واکنش رسمی واشنگتن به‌طرز قابل‌توجهی کند بود. در کنفرانس خبری وزارت خارجهٔ ایالات متحده در تاریخ ۳ دسامبر، که به‌دلیل تفاوت زمانی برگزار شد، در حالی که سرنوشت اوضاع در کرهٔ جنوبی هنوز مشخص نبود، ویدانت پاتل، سخنگوی وزارت خارجه، بارها از پاسخ مستقیم به پرسش‌های مطبوعات دربارهٔ محکومیت حکومت نظامی سر باز زد. این تردید، در مقایسه با واکنش‌های معمول به رخدادهای سیاسی دیگر، مانند نتایج «نامناسب» انتخابات در کشورهایی چون گرجستان، بسیار غیرمعمول بود.
در ارتباط با این رویدادها، این پرسش مطرح شد که آیا این کودتای نافرجام با مناقشهٔ اوکراین مرتبط است؟ و اگر چنین است، این ارتباط تا چه حد است؟ کرهٔ جنوبی دارای یک صنعت تسلیحاتی نسبتاً پیشرفته است، و پیش‌تر گزارش‌هایی مبنی بر این منتشر شده بود که ایالات متحده از این کشور گلوله‌های جنگی خریداری کرده و آنها را به اوکراین ارسال کرده است. نکتهٔ دیگری که می‌تواند گمانه‌زنی‌ها را تقویت کند این است که کرهٔ جنوبی از موشک‌های کروز «تاروس» ساخت آلمان استفاده می‌کند، موشک‌هایی که مدت‌ها در لیست درخواست‌های کی‌یف برای حملات عمیق به خاک روسیه قرار داشته‌اند.
با این حال، پارلمان کرهٔ جنوبی، که اپوزیسیون در آن حدود ۲۰۰ کرسی از ۳۰۰ کرسی را در اختیار دارد، مدتی نه‌چندان طولانی پیش از کودتا، ارسال تسلیحات به اوکراین را، که رئیس‌جمهور یون از آن حمایت می‌کرد، رد کرده بود.
اکنون پیش‌زمینهٔ این رویدادها اندکی روشن‌تر شده است. روزنامه‌نگار کره‌ای، کی‌جی نو، یافته‌هایی را که از جمله توسط پارلمان جمع‌آوری شده‌اند خلاصه کرده است. نتیجه نشان می‌دهد که فاجعه‌ای که در آن شب دفع شد، تنها مردم کرهٔ جنوبی را تحت تأثیر قرار نمی‌داد.
برنامه‌ریزی شده بود که در ساعت ۱۱ شب به‌وقت محلی، یک واحد ویژهٔ کره‌ای به نام تیپ ۷۰۷ ساختمان مجلس ملی را تصرف کند. این عملیات قرار بود تنها نیم ساعت پس از سخنرانی رئیس‌جمهور انجام شود، سخنرانی‌ای که در آن اعلام حکومت نظامی شد.
با این حال، هلیکوپترهایی که این واحد را به ساختمان پارلمان منتقل می‌کردند، به‌دلیل ترافیک سنگین هوایی بر فراز سئول، نتوانستند مجوز پرواز بگیرند. به‌همین دلیل، نیروها تا ساعت ۱۱:۴۸ شب به مقصد نرسیدند. در این زمان، نمایندگان مجلس از پیش به ساختمان (که توسط پلیس محافظت می‌شد) دسترسی پیدا کرده و در داخل آن سنگربندی کرده بودند تا بتوانند رأی‌گیری را انجام دهند.
برنامه‌ریزی‌ها شامل جزئیات بیشتری بود. به‌عنوان مثال، رهبران تمام احزاب باید دستگیر و ربوده می‌شدند. در مصاحبه‌ای با گارلند نیکسون چند روز پیش، کی‌جی نو افزود که احتمالاً هدف اصلی این بود که آنها سپس کشته شوند؛ اما به‌گونه‌ای که کرهٔ شمالی به‌عنوان عامل این جنایات متهم شود. وجود چنین گروه‌های ضربتی همان شب کودتا مشخص شد.
تصرف پارلمان برای جلوگیری از لغو حکومت نظامی حیاتی بود. بیانیهٔ اعلام حکومت نظامی شامل ممنوعیت تمامی فعالیت‌های سیاسی، سانسور کامل رسانه‌ها، و ممنوعیت اعتصابات بود. اگر تاریخ کرهٔ جنوبی به رشته‌ای طولانی از کودتاهای نظامی آلوده نبود، و اگر فرآیند دموکراتیزه شدن به‌سختی و با خونریزی حاصل نشده بود، احتمالاً ممکن نبود که شمار کافی از نمایندگان مجلس به‌سرعت پس از اعلام حکومت نظامی به پارلمان رفته و تصمیم به لغو آن بگیرند.
کی‌جی نو برآورد می‌کند که برنامه‌ریزی برای این کودتای نافرجام بر اساس الگوی کودتای موفق «چون دو ـ هوان» در سال ۱۹۷۹ انجام شده بود، اما این بار شکست خورد، زیرا بسیج مخالفان از طریق رسانه‌های اجتماعی بسیار سریع‌تر از آنچه در زمان کودتای نمونه وجود داشت صورت گرفت.
رأی‌گیری موفقیت‌آمیز در پارلمان، برنامه‌های دیگر را متوقف کرد. وزیر دفاع، کیم یونگ ـ هیون، که اکنون در بازداشت تلاش به خودکشی کرده است، برنامه داشت تا با استفاده از توپخانه و موشک علیه کرهٔ شمالی اقدام کند. این اقدام، همراه با طرح ترور سیاستمداران، می‌توانست به یک جنگ تمام‌عیار با کرهٔ شمالی منجر شود. این امر بخشی از اعلامیه حکومت نظامی را توضیح می‌دهد که در ابتدا به نظر می‌رسید تکرار ساده‌ای از لفاظی‌های گذشته باشد: «برای حفاظت از کرهٔ جنوبی آزاد در برابر تهدیدات نیروهای کمونیستی کرهٔ شمالی، من بدین‌وسیله حکومت نظامی را اعلام می‌کنم.
اما آیا ایالات متحده در این طرح‌ها دخیل بود یا خیر؟ به‌طور کلی همهٔ شواهد به دخالت آمریکا اشاره دارند. نه‌فقط به‌دلیل نوع روابط بنیادی میان ارتش کرهٔ جنوبی و آمریکا، که در زمان جنگ فرماندهی به‌طور پیش‌فرض به نیروهای آمریکایی منتقل می‌شود، بلکه به این دلیل که دقیقاً همان واحد ویژه‌ای که وظیفه تصرف پارلمان را داشت، به‌طور مداوم با واحدهای آمریکایی مشابه تمرین می‌کند. از این رو، عدم آگاهی کامل آمریکا از این نقشه‌ها غیرممکن بود. همچنین، اکنون مشخص شده است که انتقال نیروها به پارلمان با هلیکوپتر، ماه‌ها پیش تمرین شده بود.
در ماه مارس امسال، آنتونی بلینکن در نشست دموکراسی ایالات متحده، که در کرهٔ جنوبی برگزار شد، این کشور را صراحتاً به‌عنوان «یکی از قدرتمندترین و پویاترین دموکراسی‌های جهان و قهرمانی برای دموکراسی جهانی» ستود. کرهٔ جنوبی به‌عنوان یکی از کشورهای تعیین‌کنندهٔ جهان توصیف شد.
با این حال، عامل دیگری وجود دارد که نشان‌دهنده آگاهی قبلی از این رویدادهاست، و آن، روایت دربارهٔ حضور نیروهای کرهٔ شمالی در جنگ اوکراین است. این روایت در حال حاضر به‌طور یکپارچه در فضای اطلاعاتی وجود دارد، اما در ارتباط با طرح‌های کودتا و جنگ در کرهٔ جنوبی، می‌توانست کارکرد کاملاً متفاوتی داشته باشد: آماده کردن افکار عمومی غرب برای جنگی که در کره برنامه‌ریزی شده بود، به‌گونه‌ای که دشمنِ شناخته‌شده یعنی روسیه به کرهٔ شمالی نیز تعمیم داده شود. به‌عبارتی، این روایت بخشی از یک داستان بسیار گسترده‌تر بود که اکنون پس از شکست کودتا و عدم وقوع جنگ، جایگاه خود را در تاریخ از دست داده و بی‌هدف به نظر می‌رسد. زیرا اگر طرح‌ها در کرهٔ جنوبی دقیقاً به همان صورتی که اکنون مشخص شده پیش می‌رفت، بعید بود دیگر کسی به‌دنبال شواهدی برای حضور نیروهای کرهٔ شمالی در روسیه باشد؛ چرا که درگیری‌های جنگی در خود کره ظاهراً مدرکی برای این ادعا فراهم می‌کرد.
در واقع، واکنش عجیب ویدانت پاتل، سخنگوی وزارت خارجهٔ آمریکا، در نشست خبری وزارت خارجه نیز این گمانه‌زنی را تقویت می‌کند که دولت آمریکا در این برنامه‌ها دخیل بوده است. زیرا در چنین وضعیتی که یک پارلمان از ایجاد یک دیکتاتوری نظامی جلوگیری می‌کند، انتظار می‌رود بیانیه‌ای واضح و سریع منتشر شود که نشان دهد دولت آمریکا بی‌تردید در کنار دموکراسی قرار دارد، حتی اگر این موضع‌گیری فقط ظاهری باشد. اما گیجی آشکار پاتل بیشتر نشان می‌دهد که برنامه‌ای وجود داشت که با رأی‌گیری پارلمان شکست خورد و پاتل به‌جای ارائهٔ یک بیانیهٔ آماده، به یک‌باره با پرسش‌هایی کاملاً متفاوت مواجه شد، پرسش‌هایی که ممکن بود حتی توجیه کودتا (و احتمالاً جنگ) را شامل شوند. انحراف از یک طرح موجود همیشه مشکلات بیشتری ایجاد می‌کند تا واکنش به وضعیتی که قبلاً تصور نشده بود.
در هر صورت، دامنهٔ این طرح‌ها ثابت می‌کند که دولت کنونی ایالات متحده تقریباً در هر حوزهٔ ممکن تلاش می‌کند پیش از اتمام دوره‌اش یک درگیری «داغ» ایجاد کند. با این حال، اگر بشریت بتواند از هفته‌های پایانی دولت بایدن جان سالم به در ببرد، جالب خواهد بود که ببینیم آیا این مانورها و برنامه‌ها در داخل ایالات متحده پیامدهایی خواهند داشت یا خیر، و اگر چنین است این پیامدها چه خواهند بود. در نهایت، حتی وال‌استریت ژورنال هم اکنون اذعان کرده است که تصمیمات واقعی دولت توسط رئیس‌جمهور جو بایدن گرفته نمی‌شود، بلکه توسط جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی، و آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه، اتخاذ می‌شود.»
با این حال، برنامه‌های جنگی کرهٔ جنوبی می‌توانستند ایالات متحده را به‌طور مستقیم وارد جنگی کنند که به‌دلیل وجود یک پیمان دفاعی مشترک میان کرهٔ شمالی و فدراسیون روسیه، در نهایت به یک رویارویی مستقیم بین ایالات متحده و روسیه منجر می‌شد. همهٔ این‌ها بر اساس تصمیماتی است که توسط مقامات غیرمنتخب اتخاذ شده‌اند؛ افرادی که مشروعیت خود را صرفاً از یک رئیس‌جمهور با توانایی شناختی ناکارآمد کسب می‌کنند و شرایطی را تحریک و برنامه‌ریزی می‌کنند که حق تصمیم‌گیری کنگرهٔ ایالات متحده دربارهٔ جنگ و صلح را به‌طور کامل دور می‌زند. طبق قانون اساسی ایالات متحده، کاری که این دو نفر، یعنی بلینکن و سالیوان، انجام داده‌اند، در صورتی که دخالت آنها در کودتای نافرجام کرهٔ جنوبی ثابت شود، مصداق خیانت است.
مانند همیشه، در چنین مواردی، همهٔ ابعاد این ماجرا تنها پس از گذشت زمان روشن خواهد شد. با این حال، مهم است که روشن شدن وقایع ۳ دسامبر محدود به مرزهای کرهٔ جنوبی نشود.
راشا تودی،
۲۶
دسامبر
۲۰۲۴
https://luuul.ru/uv/service/hvtrs۸%۲F
ـ
dg.pt%۲Ccmm
ـ
aqign
ـ
۲۱۰۵۲۴
ـ
uaq
ـ
ruvsahtepswcj
ـ
kn%۲Fswefkmrga%۲Fmkt
ـ
پاسخ به ده پرسش مهم درباره کودتای نظامی در کره جنوبی/ پای یک زن در میان است!
تلاش برای کودتا در کره جنوبی، ابهامات زیادی را درباره چرایی و چگونگی چنین اقدامی از سوی رئیس جمهور این کشور مطرح کرد. چگونه مردم، احزاب آزاد و نیروهای مسلح در کشوری با سابقه کودتا توانستند دموکراسی را نجات دهند؟ خبرآنلاین تمام زوایای این رخداد را بررسی کرده است.
خبرآنلاین : یون سوک یول، رئیس جمهوری کره جنوبی در اواخر روز سه‌شنبه در یک سخنرانی غافلگیرکننده اعلام حکومت نظامی کرد و گفت که باید کشور را از «نیروهای ضد دولتی و هواداران کره شمالی» پاک کند. ماجرا از این قرار بود که رئیس‌جمهور یون سوک یول، پس از شدت گرفتن تنش‌ها و اختلافات شدید در پارلمان، در سخنرانی خود اظهار داشت که حکومت نظامی برای محافظت از کره جنوبی در برابر تهدیدهای خارجی، به‌ویژه از سوی کره شمالی، و همچنین مقابله با «عناصر ضد دولتی» ضروری است. این اعلام در پی اختلافات شدید میان حزب حاکم «قدرت مردم» و حزب مخالف بر سر لایحه بودجه سال آینده و تلاش‌های حزب مخالف برای استیضاح رئیس‌جمهور انجام شد.
تاریخ کره جنوبی درگیر کودتاهای نظامی دهه ۷۰ میلادی
در کره جنوبی که از اواخر دهه ۱۹۸۰ صاحب یک نظام دموکراتیک شده است، همچنان مداخله نظامی در امور غیرنظامی موضوعی بسیار حساس به شمار می‌رود. در طول دیکتاتوری‌هایی که پس از بازسازی کشور در دوره پس از جنگ جهانی دوم در کره جنوبی حاکم بودند، پارک چونگ هی، که پیش از ترور توسط رئیس سازمان جاسوسی کره جنوبی در سال ۱۹۷۹، نزدیک به ۲۰ سال بر کره جنوبی حکومت کرد، در جریان رخداد نخستین کودتای این کشور در ماه مه ۱۹۶۱ چندین هزار سرباز را روانه خیابان‌های سئول کرد.
کمتر از دو ماه پس از مرگ پارک، چون دو هوان، از فرماندهان ارتش، در دسامبر ۱۹۷۹ در کودتای دوم این کشور، تانک‌ها و نیروهای نظامی را راهی خیابان‌های سئول کرد. او سال بعد یک سرکوب نظامی علیه یک قیام طرفدار دموکراسی در شهر جنوبی گوانگجو را رهبری کرد که حداقل ۲۰۰ کشته بر جا گذاشت. در تابستان ۱۹۸۷، اعتراضات خیابانی گسترده، حکومت چون را مجبور به پذیرش برگزاری انتخابات مستقیم ریاست جمهوری کرد.
اما آغاز ماجرای حکومت نظامی و تلاش برای کودتا در کره جنوبی از جنجالی در پی دریافت کیفی گران قیمت توسط همسر رئیس جمهور شروع شد. پس از افشای تصاویری از این هدیه گران‌قیمت، رسانه‌ها آن را «رسوایی کیف دیور» نامیدند و برخی اعضای حزب رئیس‌جمهور خواستار عذرخواهی شدند. این ماجرا به دلیل نقض احتمالی قوانین ضد رشوه‌خواری، به شدت بر محبوبیت رئیس‌جمهور تاثیر گذاشت.
از رئیس جمهور کره جنوبی چه می دانیم؟
رئیس جمهور کنونی کره جنوبی در حالی رویکرد برخی سیاستمداران اواخر دهه ۱۹۸۰ را در پررنگ کردن نقش کره شمالی در مشکلات داخلی در پیش گرفت که پارلمان کشور تحت سلطه اپوزیسیون است و پرونده رسوایی‌های مالی او و همسرش از محبوبیت حزب حاکم بر دولت کاسته است.
یون یکی از سیاستمداران محافظه‌کار و ملی‌گراست که در سال ۲۰۲۲ به قدرت رسید اما محبوبیت او در این مدت نزول کرده است و در بهار امسال در انتخابات پارلمانی حزب مخالف توانست به پیروزی قاطعی دست یابد. از آن زمان به بعد کار برای رئیس جمهوری کره جنوبی دشوار شده و حتی برخی احتمال می‌دهند که او نتواند دوره ریاست جمهوری خود را به پایان برساند.
این در حالی است که با شکست کودتا در این کشور طرح استیضاح رئیس جمهور توسط ۱۹۰ نماینده مخالف و یک قانونگذار مستقل بدون حمایت هیچ یک از نمایندگان حزب حاکم به تصویب رسید. طبق قانون، طرح استیضاح باید بین ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از گزارش این طرح به جلسه عمومی به رأی گذاشته شود.
تقابل نمایندگان مجلس با نیروهای مسلح
این در حالی است که مجلس ملی کره دارای ۳۰۰ کرسی است که حزب قدرت مردم ۱۰۸ کرسی را در اختیار داشته و حزب دموکراتیک، حزب مخالف ۱۷۰ کرسی و دو حزب بازسازی و اصلاحات هریک به ترتیب ۱۲ و سه کرسی را در اختیار دارند.
چه آنکه در ساعات پرتنش حکومت نظامی شش ساعته، نیروهای مسلح ویژه با پشتیبانی بالگردهای ارتش و خودروهای زرهی ساختمان پارلمان را محاصره کردند اما نمایندگان مجلس کره جنوبی، برای ورود به ساختمان از دیوارها بالا رفتند و با کپسول‌های آتش‌نشانی مقابل نیروهای ویژه ایستادند تا بتوانند جلسه پارلمان را تشکیل دهند.
نمایندگانی که موفق به ورود به ساختمان پارلمان شدند، اعلامیه حکومت نظامی یون را با ۱۹۰ رای و بدون هیچ مخالفی لغو کردند. در میان حامیان لغو حکومت نظامی نام ۱۸ نماینده هم‌حزبی رئیس جمهوری کره جنوبی (حزب دست‌راستی قدرت مردم) هم به چشم می‌خورد.
هر چند، قانون اساسی کره جنوبی به رئیس جمهوری این اختیار را داده که از ارتش برای حفظ نظم در «زمان جنگ، موقعیت‌های جنگی یا سایر وضعیت‌های اضطراری ملی مشابه» استفاده کند. اما همزمان به مجلس ملی نیز این اختیار را داده که با اکثریت آرا این دستور را لغو کند.
نقش احزاب آزاد در خنثی سازی کودتا
مهمترین نکته در حفظ دموکراسی کره جنوبی، نقش گروه‌های مدنی و کارگری بود که از عصر روز تلاش برای کودتا، در مرکز شهر سئول تجمعی با شمع برگزار کردند و خواستار استعفای رئیس جمهور کره جنوبی شدند. این اقدام یادآوری تظاهرات عظیم شمعی بود که در سال ۲۰۱۷ منجر به استیضاح پارک گئون هی، رئیس جمهوری سابق شد. معترضان همچنین در ادامه اعتراض خود سپس به سمت دفتر ریاست جمهوری راهپیمایی کردند.
شش حزب مخالف کره جنوبی لایحه ای برای استیضاح یون در پارلمان ارائه کردند و رأی گیری در این خصوص جمعه یا شنبه برگزار می‌شود. اعتراضات به حدی رسید که حتی برخی از اعضای کابینه رئیس جمهور از جمله وزیر دفاع نیز از سمت خود کناره‌گیری کردند.
در ساعات پرتنش حکومت نظامی شش ساعته، نیروهای مسلح ویژه با پشتیبانی بالگردهای ارتش و خودروهای زرهی ساختمان پارلمان را محاصره کردند اما نمایندگان مجلس کره جنوبی، برای ورود به ساختمان از دیوارها بالا رفتند تا بتوانند جلسه پارلمان را تشکیل دهند
موضع کشورهای جهان به کودتا در کره جنوبی
چین و کره شمالی درباره این رخداد سکوت کردند یا مواجه ای منفعلانه داشتند. اما آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا به خبرگزاری رویترز گفت که واشنگتن از این تصمیم اطلاع نداشت و افزود که انتظار دارد در روزهای آینده با همتای کره جنوبی خود گفتگو کند. اتحادیه اروپا روز چهارشنبه با انتشار بیانیه‌ای از تصمیم کره جنوبی برای لغو حکومت نظامی اضطراری استقبال کرد. در این بیانیه همچنین آمده است: «ما مجدداً بر شراکت راهبردی نزدیک خود با جمهوری کره که بر اساس منافع مشترک و ارزش های مشترک دموکراسی، حقوق بشر و حاکمیت قانون است تاکید می‌کنیم.»
این در حالی است که هرج و مرج سیاسی در کره جنوبی فرصت بالقوه‌ای را برای کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی ایجاد می‌کند تا از آن بهره ببرد، کسی که به انتخاب لحظات سیاسی مناسب برای آزمایش‌های تسلیحاتی بزرگ معروف است، برای مثال شلیک یک موشک بالستیک قاره‌پیما چند روز قبل از انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا در ماه گذشته از نمونه چنین اقدامات بی ثبات کننده ای است.
تاثیر رخدادها بر بازارهای مالی
این بحران بازارهای مالی جهانی را نیز به لرزه درآورد و به اقتصاد کره جنوبی لطمه زد. ضمن اینکه شاخص سهام در این کشور نیز ۱.۴ درصد کاهش یافت. هرچند ارزش وون، واحد پول این کشور پایدار بود اما گفته می‌شود که گفتگوهای شبانه وزیر دارایی و رئیس بانک مرکزی این کشور و مداخله آنها باعث شده ارزش پول ملی کاهش نیابد.
از سوی دیگر به دنبال تحولات اخیر سئول سهام "کوپانگ کو" شرکت فناوری اطلاعات کره‌ای در بازار آمریکا ۳.۷ درصد کاهش یافت و ارزش سهام "اس‌کی تلکام" شرکت مخابرات کره‌ای و اپراتور شبکه‌های بی‌سیمی با کاهش ۱.۶ درصدی در بازار آمریکا همراه بود. مقام‌های کره جنوبی به دنبال آرام کردن بازارها بوده‌اند و "چوی سانگ موک" وزیر دارایی آن کشور وعده داد که تمام اقدامات ممکن برای تثبیت بازار مالی و ارز از جمله تزریق نامحدود نقدینگی را در دستور کار قرار دهد.
سرنوشت رئیس جمهور کره جنوبی چه خواهد شد؟
اما به نظر می رسد بحران به سادگی به پایان نرسد. طبق ماده ۶۰ قانون اساسی کره جنوبی، اگر رئیس‌جمهور در این بحران‌ها به اتهام شورش متهم شود، مجازات‌هایی همچون اعدام، حبس ابد یا حبس بیش از ۵ سال برای او در نظر گرفته خواهد شد. حتی اگر چنین حکمی صادر نشود، احتمال استیضاح رئیس‌جمهور وجود دارد. تحلیل‌گران بر این باورند که دوران ریاست‌جمهوری یون ممکن است در خطر باشد، زیرا علاوه بر بحران‌های سیاسی اخیر، جنجال‌ها و رسوایی‌های اجتماعی و اقتصادی نیز بر محبوبیت وی تاثیر گذاشته است. در همین حال پلیس کره جنوبی اعلام کرد که تحقیقات خود را درباره رئیس جمهور این کشور به اتهام شورش آغاز کرده است.
استیضاح چگونه اتفاق می افتد؟
اگرچه قانون اساسی رئیس جمهور را در برابر تعقیب محفوظ نگه می دارد، اما اجازه استیضاح را با رای دو سوم از ۳۰۰ نماینده مجلس ملی می دهد. حزب محافظه کار با ۱۰۸ کرسی، کمی بیش از یک سوم کرسی ها را در اختیار دارد. طبق قوانین کره جنوبی، دادگاه قانون اساسی باید ظرف ۱۸۰ روز پس از دریافت پیشنهاد استیضاح از مجلس ملی، تصمیم نهایی را اتخاذ کند. رسیدگی به پرونده استیضاح حداقل به هفت قاضی نیاز دارد و حداقل شش قاضی باید برای تصویب یک طرح رای دهند. استعفا یا برکناری از قدرت در نتیجه استیضاح منجر به برگزاری انتخابات زودهنگام ریاست جمهوری ظرف ۶۰ روز خواهد شد و احتمالاً دولت موقت قبل از رای گیری قدرت را در دست خواهد گرفت.
در گزارشی که سی‌ان‌ان منتشر کرده به این نکته توجه می شود که تلاش برای کودتا، یک واقعیت آزاردهنده برای ارتش ایالات متحده است که نزدیک به ۳۰ هزار سرباز و بزرگ‌ترین پایگاه برون مرزی خود را در کره جنوبی دارد که به ظن آنها، به‌عنوان یک مانع در برابر کره شمالی و وزنه تعادلی برای چین در یک منطقه استراتژیک حساس عمل می‌کند. این هرج و مرج احتمالا پیامدهای معناداری را در لحظه‌ای از تعمیق گسل‌های ژئوپلیتیکی در آسیا خواهد داشت، جایی که هم کره شمالی و هم چین در حال تقویت همسویی خود با روسیه در شرایط جنگ با اوکراین هستند.
در همین حال، سدریک لیتون، سرهنگ بازنشسته آمریکایی به سی‌ان‌ان گفته: هرگونه بی‌ثباتی در کره جنوبی پیامدهای مهمی برای سیاست‌های هند و اقیانوسیه ما دارد. هرچه ثبات در کره جنوبی کمتر باشد، تحقق اهداف سیاستی برای ما سخت‌تر می‌شود.
این در حالی است که ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خود تمرینات نظامی گسترده با کره جنوبی را به حالت تعلیق درآورد تا زمینه مذاکره با کیم جونگ اون فراهم شود. در همین حال رهبر کره شمالی خواسته است که دارایی های هسته ای ایالات متحده از شبه جزیره دور بماند و ترامپ در صورت تلاش برای از سرگیری مذاکرات با کیم، می تواند از برگزاری مانورهای بازدارندگی طولانی امتناع کند.