ثریا وا حدی
در سا ل 1341 در شهر کابل بد نیا آ
مد. پس از فراغت از لیسة زرغونه ، شا مل موسسة تربیة معلم گردیده و از آننجا فارغ
گرد ید. پس از آ ن وا رد انجمن نویسند گا ن
شد و سه بار مو فق به در یافت جایزة ا د بی و ا ز جمله جا یزة ا د بی حکیم نا صر
خسرو شد.
اولین مجمو عة شعرش بنا م میلا د با
را ن در سا ل 1367 به چاپ رسید. مجموعة حد
یث شب در سال 1996 در امریکا بچا پ رسید.
شعلة پنها ن
ا ی نغمة وا لای من ، ا ی مطلع د
یوا ن من
مینا ی مستی زا ی من ، صهبا ی تا
کستا ن من
ا ی د ر نها نم جا ی تو ، جا نم پر
ا ز غم غا ی تو
خلو تگهم ما و ای تو ، آ ئین من ، ا
یما ن من
با تو چو مه د ر ها له ا م ، بی تو
خروش و نا له ا م
ا ی جا ری رگ ها ی من ، ا ی موج من
طو فا ن من
خو ا بم پریش ا ز دست تو ، د ل مست
چشم مست تو
روح و روا ن آ بست تو ، ا ی ماه مهر
ا فشا ن من
ا ی آ یت قول و غزل ، ا ی هم ا بد ،
ا ی هم ا زل
پو شید ه د ر جا ن منی ، چون شعلة
پنها ن من
صبر و توان من توئی ، جا ن و جها ن
من تو ئی
پیوند جا ن من توئی ، ا ی بد ترین
پیما ن من
چند ربا عی
فا نوس بلورین طر ب می شکند
ا مید به د ل ، نغمه به لب می شکند
گل د ستة عا شقا نة نا م ترا
شبخون مها جما ن شب می شکند
ا ی ا شک شرر که د ر فغا ن می گذ ری
وز بر کة شوق بی ا ما ن می گذ ری
تند یسة فر یا د که هستی که چنین
پو یا و تنا ور و جو ا ن می گذ ر ی
گلزا ر وطن غر قه به خون ا ست هنوز
آ زر د ة وحشت و جنو ن ا ست هنوز
گمرا ه ترین سیا ه جغد ا زلی
طا غی صفتا نه د ر فسو نست هنو ز
ا ینجا که منم شبست و شب بر سر شب
آ ئین شب و نا م شب و کشور شب
آ نجا که تو ئی سرود صبح ا ست بلند
ا ینجا همه شب ، لشکر شب ، سنگر شب
بهانه
ببین که را هیا ن سر زمین د رد
ز رنج پنجه ها ی خشم حسرت درون
به د نج سا حل شط شبا نة شرا ب
نفس شکسته
د ل گرفته
کو له با ر زند گی به د وش
به را ه صعب خود ا دا مه را به ا
ستا ن معبد امید
گوا ه می بر ند
و طر فه بین که د ر میا ن آ ن سلا
له نیز چند سا یه چند نفس
همچو وهن نا خجستة شکست
غریب وا ر و خسته جا ن
به وسعت مقر نس کرا نه ها ی نا شنا
س زند گی
پناه می بر ند
و بر سر یر قله های نا سرو د ن و
ـ نه
گفتن و
ـ ستر د
ن ا ز ا مید زیستن
همیشه ا ین بها نه را
ز خا ک تیره تا د یا ر
ما ه می بر ند