حميرا نگهت
دستگيرزاده
در سال ۱۳۴۰ خورشيدی در شهر کابل پا به عرصهء وجود گذاشت. وی در رشتهء
حقوق و علوم سياسی در دانشگاه کابل تحصيل نموده و سپس بحيث مدير اداره هنر و
ادبيات راديو افغانستان مشغول کار شده است. وی پسان ها از دانشگاه صوفيه مرکز کشور
بلغارستان در رشتهء ادبيات دکترا بدست آورد. نخستين مجموعهء شعرهايش در سال ۱۳۶۴
به نام (شط آبی رهايی) از سوی اتحاديه نويسندگان افغانستان به نشر رسيد. وی اکنون
در کشور هالند بسر ميبرد.
ای تکدرخت شرقی مغرب نشين بگو
از آيه های باور و نور و يقين بگو
ای شهسوار وادی شعر دری بمان
با من ز همصدايی صبح بهين بگو
از آشيان سوخته بر شاخه های نور
وز ريشه های سوخته از تفت کين بگو
بعد از من و تو آبی آن آسمان چه شد؟
تيغ طلوع برآمد از آن آستين بگو
صد حنجره صدا به دل واژه آب کن
در کوچه های مردهء شهر غمين بگو
از ريشه های آبی آواز های نور
با باغهای خستهء آن سرزمين بگو
بس روز ها که روزنه يی ديده وا نکرد
وردی برای ختم شب ای بهترين بگو
اول جون ۲۰۰۱
نغمة شب
چشمه سا ری که ا ز آ ن
می ترا ود آ وا
شعر چشما ن تو را می خوا ند
سفر عا طفه ا ست
به رگ با ز سحر
دست د ر د ا من شب
می دا ری ؟
ممی رسم ا ز رة دور
و خبر می د هم ا ز آ تش هور
نه به سینا
که به سینه ا ست مرا
تو سخن ویژة لب
پنداری ؟
آ سما ن کو تا ه ا ست
و غم ا بر
ز با را ن بینش ا ست
و تسلا ی زمین ، آ سمان دگری می خو
ا هد
در فر ا سوی حضور آ
بی
نغمه را تو ز تب ا نگا ری ؟
د ستها یم با ز ا ند
آ بشا را ن جا ری
شعر بی وا ژه صد پروا زند
و سقوط ا ند به ا وج
و رهایی است به قد قامت موج
گرد خود ا ز چه سبب
د یوا ری ؟
می نهم سر بر سنگ
لرزه می ا فتد بر قا مت کوه
بسکه من می شنوم بود ن سنگینش را
به چه اندازه تجلی با ید
که مقا ما ت طرب
بشما ری ؟
وطن عشق
وسیع ا ست
و صدا
به خموشی گیا پیچیده ا ست
من فرا سوی زما ن
می خو ا نم
روی هر لحظه بگشا د ه نما ز
د ست ا فشا ن که بروید خورشید
د ست در دا من شب می دا ری
شقا و ت
از هیچ چشمی نگا هی نمی ترا ود
و هیچ نگا هی الفبا ی نگریستن را
از بر نکرد ه ا ست
چشم ها
آ خذ ه ها ی ا طلا عا ت بصری ا ند
و گوش ها
آ خذ ه ها ی ا طلا عا ت سمعی
ا درا ک ا زین دو وسیله
جدا ا فتا ده ا ست
من که با دستها یم می بینم
و با چشما نم لمس می کنم
و شنوا یی ا م صد ا ی خا موش ا شیا
را
می بیند
درین بیگا نه سرا ی
در ا نتظا ر مهما نی لبخند ی ام
که ا ز مرز قرا ر دا د های روز مره
گی
عبور کرد ه با شد
منتظر دستا نی ا م
که حضور ا ضطرا ب را در سر ا نگشتان
خویش
میز
با ن بوده با شد
درین بیگا نه سرا
من د یده در را ه معجزة هستم
به نام عشق
بالا
بعدی * بازگشت * قبلی