احمد یا سین فر خار ی فر ز
ند قا ضی غلا م حضر ت فر خا ری د ر زمستا ن سا ل 1341 خور شید ی د ر مر کز ولسوا
لی فر خار ولا یت تخا ر د ید ه به جها ن کشو د. پس از اکما ل تحصیلات ا بتد ائی و
ثا نو ی ، شا مل د ا نشکد ة زبا ن و ا د بیا ت د ا نشگاه کا بل شد و د ر سا ل 1364
مو فق به د ر یا فت لیسا نس د ر رشتة ز با ن و ا دبیا ت عر بی گر د ید . د ر سا ل 1369 به د ر یا فت
گو ا هینا مة ما ستر ی فو ق لیسا نس د ر ر شتة ژورنا لیز م را د یو
تلویزیون نا ئل آ مد و د ر سا ل 1973 د و مین گو ا هینا مة فوق لیسانس خویش را د ر
رشتة زبا ن و ا د بیا ت فار سی ا ز د ا نشگا ه
د و لتی پشا ور بد ست آ ورد . نا مبر ده سا لیا نی د ر د ا نشگا ه کا بل ، د ا نشگا ه ساینس و تکنا لو جی و د ا نشگا ه دعو ت و جها د
، بحیث استا د زبا ن و ا د بیا ت فا رسی ، عر بی و ژ و ر نا لیزم مشغو ل وظیفة تد
ریس بو ده است. بر علا وه کتا ب های متعد دی در زمینة ا د بیا ت فا رسی و مسا ئل
افغا نستا ن، به ز بان ها ی فار سی و عر
بی توسط وی به چا پ رسید ه است. فر خا ری تا کنو ن د و گزینة شعری به نا م های
سکو ت قر ن و فر د ا ی د یر و ز ین
نیز به د وستد ا ر ا ن ا د ب فا ر سی دری پیش کش کر ده است .
ای زا د گا ه من
د ر شو کت نیا یش ا بر و د ر خت و
با د
د ر رو یش طلا یة خو ر شید با مد
اد
در لغز ش د و با رة رهو ا ر هر نفس
ای زا د گا ه من !
من لحظه
لحظه
لحظه
تو را یا د می کنم
د ر انجما د فصل سپید شگفتگی
د ر شعله های خفته به خا کستر ا
مید
در لا بلای پو یش ا ند یشه ها ی تلخ
ا ی زا د گا ه من !
من ذ ر ه
ذ ر ه
ذ ر ه
تر ا نا له می کنم .
فر د ا ی د یرو ز ین
و آ نک گا و شب
آ ن غول د ند ا نسای یغما گر
یکا یک خو شه ها ی وا پسین ر و ز را
از آ خو ر این شهر
بیبا کا نه می بلعد
و ز هد ا ن بهین د و شیزة فر د ا ی
د یر و زین
که زیر پنجة اهر یمنی از نسل شب
آ بستن ر و ز است
جنین سا یه و ا ند و ه را در خو یش
می بیند
که پیهم ریشه
می گیر د
من ا ما با ز خو ا هم د ید
فر دا را که همچو ن رفته فر دا ها ی بی بر گشت
به رسم هد یه با یک د ستة خو نین ز
گل ها ی شفق
میلا د ا و را جشن می گیر د.
پس از سکو ت بلند
پس از گسستن زنجیر یک سکو ت بلند
پس از خزید ن پند ا ر ها ی یا س آ
لو د
که ریشه کر د به بنیا د ها ی با ورم ، ا ینک
من از سلا لة خورشید تشنه می گو یم
و از تبا ر د رختا ن جنگل متر و ک
و از تلا وت آ یات خفتة پا ئیز
به ر وی پیکر خونین شهر حا د ثه ها
همیشه میشنو م
همیشه میشنو م
که ریشه های کویر از پی حجا ب سکو
ت
به صخر ه ها ی گنهکا ر پیر می خند
د
و ریشه های عقا قی ز چا ک د ا من
خا ک
در انتظار رفو سا ز پیک با ر ا ن ا
ند
و د ر چنین هنگا م
طلوع ر و شن فر د ا به گو ش می خو
اند :
سر و د خفتة آ ئینه د ر تر ا نة ر
عد
پس از هیا هو ی با د
به آ شیا نة گو ش ز ما نه خو ا هد
شد
و بو ته ها ی تهی گشته
بار خوا هد د ا د.
لاهور 1372