عبد الها دی د ا وی پریشا ن شا عر و نویسند ة آ زا د یخو ا ه و میهن پر ست افغا نستا ن بود که با جمعی د یگر از ر وشنفکر ا ن اصلا ح طلب و مشرو طه خو ا ه علیه رژ یم های منحط و پو سید ة شا هی وقت مبا ر زه میکر د ند. او بخا طر چاپ اشعار و نو شته ها یش چند ین با ر ز نذ ا ن و شکنجه را تحمل نمو د. در سال 1918 به ز ند ان افتاد و در 1919 به تعقیب حصو ل استقلال افغا نستا ن بزودی رها شد ولی در سال 1933 بار د یگر بو سیلة رژ یم مستبد و قت به ز ند ا ن افتا د و 13 سا ل از عمر ش را در ز ند ا ن و بند گذ را نید. عبد الها د ی دا وی از همکا ر ا ن نز د یک محمود طر زی بو د که همر ا ه با تعد ا د ی از ر و شننفکر ا ن آ زا دة د یگر نقش تا ریخی مهمی د ر بید ا ری و رشد جنبش های متر قی و آ زا د ی خو ا ها نة کشو ر ایفا نمو د ند.

تا بکی اولاد افغا ن تا بکی

تا بکی ها ن تا بکی ها ن تا بکی

کو کو ی مر غ سحر آ مد بگوش

خر خر خو اب ای گر ا ن جا ن تا بکی

نو ر بید ار ی جها نی را گر فت

خواب غفلت ای حر یفا ن تا بکی

سبزة خوا بید ه هم بر  د ا شت سر

بر نمی د ار ی تو مژ گا ن تا بکی

میر سد آ وا ز سبیل از راه د و ر

تو به خو اب ای خا نه ویرا ن تا بکی

میو زد با د خزا نت د ر چمن

شو ق گلگشت بیا با ن تا بکی

با ید ت بر حا ل خو یشت خو ن گر یست

سیر انها ر و گلستا ن تا بیک

شو ق تعمیر  سرا ی و خا نه چند

خا ک با زی همچو طفلا ن تا بکی

ر وز کا ر و روز گا ر عبر ت است

خو اب را حت در شبستا ن تا بکی

هست مکتب جا ن ملت ، جا ن من

تا بکی با شیم بی جا ن تا بکی

کو د کا ن را مکتب است و مد ر سه

خا کبا زی د ر بیا با ن تا بکی

یک نفس سر د ر گر یبا ن د ر کنید

فکر کالر ای جو ا نا ن تا بکی

رفت و قت خند ه و هزل و مزا ح

خور سا لی خو رد ه سالان تا بکی

ای قلم آ خر ز با نت می برند

اینقد ر حر ف « پر یشا ن » تا بکی