سراج الدین اديب

آرشیف نمبر (۷۸)

عراق قبل و بعد از انتخابات

از دید بسیاری از تحلیلگران مهمترین هدف لشکر کشی امریکا به عراق را، دو موضوع تشکسل می دهد، موضوع اول تسلط امریکا بر منافع نفتی عراق و کشور های منطقه تحت عنوان « استقرار دموکراسی برای کشورهای دیکتاتور»، و موضوع دوم را تأثیر گزاری استراتژیک برمناسبات داخلی کشورها و ژئو پلتیک منطقه تشکیل می دهد، چنانچه موضوع اول در همان اوایل جنگ با بلند رفتن قیمت نفت حامیان خود را از دست داد، موضوع دوم که در محور تأثیر گزاری مناسبات داخلی کشور ها خلاصه میشود اینست که امریکا برای تکمیل نمودن این پروژه « جهانی کردن » روی تغییر رژیم در بعضی از کشور ها و یا بصورت داوطلبانه وتدریجی مثل کشور های افریقایی ( تونس و مغرب ) و یا افزایش همکاری مثل کشور پاکستان تحت عنوان مبارزه با تروریسم متکی و عملکرد دارد و امیدوار اند تا سایر کشور های منطقه را مانند( ایران، عربستان سعودی، سوریه و مصر ) مجبور به پیوند با خود کند همانطور که در افغانستان انجام داد، اما در کشور عراق که  صدام و رژیم آن به هیچ وجه حاضربا این تغیری نشدند و عاقبت امریکا آنرا سرنگون نمود و یا در افغانستان که ملا عمر حاضر نشد اسامه بن لادن را بدست امریکا بسپارد و از طرف دیگر پروژه عبور لوله های نفتی را طالبانیزم به موفقیت نتوانست به سرمنزل برسانند، بناأ روی این محاسبه که این دو رژیم ( عراق ـ افغانستان ) هیچ پایگاه مردمی در کشور های شان ندارند و هجوم به آنها آسان تر از کشور های دیگر منطقه میسر میگردد و امریکا از طریق قوه جنگ را آغاز کرد و امید وار بودند که مصرف حکومت جدید در این کشور ها کمتر است و همچنان در این کشور ها نوعی رژیم مناسب طراحی و ایجاد خواهند کرد تا مودلی باشد برای مطیع کردن کشور های دیگر، ولی در عراق که ریشه های قومی و مذهبی بر فرهنگ سیاسی تسلط دارند و یافتن وجه اشتراک برای آنها در فضای دموکراتیک و یا صدور دموکراسی قلابی بسیار دشوار وحتی ناممکن می نماید زیرا رژیم دلخواه امریکا که به تصور آنان میتواند رژیم دلخواه درعراق باشد در خارج از عراق شکل گرفته و تأثیری بر نیرو های داخلی و مردمی کشور بطور مثبت و فعال نداشته و حتی مورد عدم قبولی آنان قرار گرفته است ، گرچه دولت موقت تشکیلات ساخته شده امریکایی ها برای انتقال رسمی قدرت به عراقی ها دو روز از زمان اعلام شده به دلیل مقابله با تهدید های امنیتی و جلو گیری از وقوع حملات تروریستی صورت گرفت چنانچه در دولت موقت پست های ریاست جمهوری و صدراعظم و سایر سمت های مهم دیگر در دست اعضای شورای حکومتی بود که توسط نیرو های اشغالگر عراقی منصوب شده بودند مهمترین و با نفوذ ترین مهره این دولت « ایادی علاوی » بود ، « غازی الیاور » رئیس جمهور در ابتدا که روابطش با سعودی ها در سال های تبعید و عضویت در شورای حکومتی از سوی بسیاری از عراقی ها مورد بی اعتمادی قرار داشت و همچنان او در مقایسه با صدر اعظم قدرت کمی داشت اما در دولت موقت، قدرت لغو هیچ یک از دساتیر و فرمانهای صادر شده توسط « پل بر مر » و منصوبان آن در شورای حکومتی را نداشت ینابر این نمی توانست  مسیری مستقل در پیش بگیرد، دولت موقت در تعقیب قضایی به دلیل ارتکاب جنایات شان در زندانهای عراق اختیاری نداشت چنانچه که عراقی ها موضوع را توهین آمیزبخود می دانند و دولت موقت همچنین در موضوع امنیت هم قدرت دراختیاری نداشت چون نیروهای امریکایی در هرکجای عراق که لازم بدانند فعالیت کند و دولت به اصطلاح مستقل در عراق هیچ حقی ندارد که فعالیت این نیرو ها را محدود کند، تا وقتی دولت عراق کنترول کامل امور نظامی و امنیتی درون مرز های خودش را در دست نداشته باشد و اختیار سیاستگزاری های اقتصادی و اجتماعی را نداشته باشد عراق همچنان یک کشور اشغال شده خواهد بود.

مجمع عمومی ملی عراق :

اولین انتخابات مجمع ملی، و همچنان شورای های ولایات و ولسوالی و یک همه پرسی در زمینه استقلال منطقه کرد نشین شمال عراق بعد ازخلع قدرت صدام حسین در عراق بتاریخ یکشنبه 11 دلو 1383 مطابق 30 جنوری 2005 میلادی در حالی صورت گرفت که وضعیت « بده ـ بگیر» یا (داد و گرفت) های پشت پرده میان برخی از بازیگران داخلی و خارجی بحران عراق از جمله دولت های انگلیس و امریکا و کشور های عربی از یکطرف و از جانب دیگر دولت موقت عراق در باره تقسیم قدرت میان اقوام مختلف عراقی در دولت انتقالی جدید عراق و فراهم کردن زمینه مشارکت آنها در تدوین قانون اساسی از نتایج بعمل آمده انتخابات مجمع ملی انتقالی بوده است، بعد از اینکه مسئولان بلند مرتبه شیعه عراق از خود در انتخابات انعطاف نشان دادند از شدت و قدرت حملات تروریستی علیه آنها کاسته شد، چیزی که انتخابات را نسبت به دور موقت بر جستگی خاصی می بخشد عبارت از این است که نحوه توزیع پست های انتخابی بودن وزارت ها میان اقوام مختلف عراقی است.

   از آنجائیكه اكثريت دنياي عرب از نظر مذهبي سني بوده و ايدئولوژي  پان عربيسم نيز داراي پيوندهايي قوي با مذهب سني مي باشد، رژيم هاي پيشين سعي نمودند تا با تكيه براين ايدئولوژي، هم پيوندهاي خود با دنياي عرب را مستحكم ساخته و هم جايگاه برتري دروني خود در جامعه عراق را تقويت نمايند، چرا كه در صورت تأكيد بر ناسيوناليسم خاص عراقي به جاي تكيه بر پان عربيسم گسترده و فراگير كه بر وحدت كل دنياي عرب تأكيد داشت، حاكمان عراق در موضع ضعف و اقليتي قرار مي گرفتند، بنابر اين در صورت حضور گروه هاي گوناگون اجتماعي در تعاملات سياسي عراق، رنگ پان عربيسم فراگير از چهره سياست هاي سيستم سياسي عراق زدوده شده و سياست بيشتر در چهارچوب ويژگي هاي جامعه عراق تعريف خواهد شد، جامعه اي كه در آن كردها خواهان استقلال فرهنگي و همساني ويژگي هاي كردي با ويژگي هاي عربي جامعه بوده و شيعيان نيز تمايل چنداني به ايدئولوژي پان عربيستي فراگير نشان نداده و بيشتر در روياي كنترل جامعه عراق با ويژگي هاي خاص خود هستند،البته روند تحولات در عرصه سياسي پس از برگزاري انتخابات عراق به سمت تشكيل دولت وحدت ملي در اين كشور است و اگر چه موانع و چالش هاي اساسي در اين زمينه وجود دارد اما فراخوان مسئولان مختلف عراقي به ويژه شيعيان به عنوان برنده اصلي انتخابات عراق در باره تشكيل دولت وحدت ملي و عدم مخالفت اعراب سني با اين درخواست علايم اميدوار كننده اي را در اين زمينه ارائه مي دهد كه در اين صورت مي توان به حفظ تماميت ارضي و يكپارچگي ملي عراق نيز اميدوار شد.

   قابل تذکر است که در انتخابات عراق بتاریخ فوق برای تعیین 275 عضو پارلمان و اعضای پارلمان محلی کردستان و شورا های ولایتی 18 گانه عراق کسانی شرکت میتوانستند که سن بالای 18 سال یا افرادى كه تا اوايل جنوری به سن 18 سالگى برسند، مى توانند در انتخابات شركت كنند، و همچنان در آن برگه از تاریخ بيش از 250 حزب و گروه و شخصيت سياسى نامزد شده بودند كه براى كسب كرسى هاى پارلمان رقابت كنند، وظيفه پارلمان يا مجمع ملى عراق تعيين دولت جديد و نظارت بر آن و تهيه پيش نويس قانون اساسى دائم عراق خواهد بود، پارلمان جديد به عنوان بزرگترين مرجع قانونگذارى رئيس جمهورى و دو معاون وى را انتخاب مى كنند، شوراى سه نفره رياست جمهورى دو هفته فرصت دارد تا صدراعظم را انتخاب كند، سپس صدراعظم براى تشكيل كابينه وزيران يك ماه زمان در اختيار دارد، وزراى منتخب بايد از پارلمان راى اعتماد كسب كنند.

    سيستم فدرالى پيش بينى شده براى آينده عراق به گونه اى است كه قدرت در اختيار مجلس و صدراعظم است، از اين رو انتخابات پارلمان اهميت فوق العاده اى براى آينده سياسى اين كشور داشت، در انتخابات پارلمان محلى، كردستان 436 نامزد از دوازده حزب سياسى و يك ائتلاف شركت داشتند و در انتخابات شوراهاىولایتی 7 هزار و 850 نامزد براى تصدى 382 كرسى رقابت كردند، در انتخابات عراق تا تاریخ فوق 7 هزار و 471 نامزد از هفتاد و پنج حزب سياسى، بيست و هفت نامزد مستقل و 9 ليست مربوط به ائتلاف هاى گروه هاى فعال عراقى اعلام حضور كرده اند، به جز طرفداران رژيم سابق بعث و گروه هاى شبه نظامى، علماى اهل سنت و احزاب تابعه آنان نيز انتخابات را تحريم كرده اند، روز گذشته «خليل الدليمى» عضو هيات وكلاى دفاع از صدام به نقل از او گفت: انتخابات اين كشور مضحك و غيرقانونى است، صدام يك بار ديگر از مردم عراق خواست انتخابات را تحريم كنند، به گزارش خبرگزارى فرانسه حزب بعث عراق نيز با صدور بيانيه اى انتخابات روز يكشنبه را محكوم و آن را مسخره توصيف كرد، در اين بيانيه آمده است: در اين شرايط خفقان آور دولت جنگى جورج بوش و همراهش تونى بلر مى كوشند با انتخابات، اشغال را مشروعيت بخشيده و ضمن تحكيم موجوديت تجاوزكارانه خود به چپاول عراق و تحقير ملت آن ادامه دهند، به گزارش منابع خبرى گوناگون 75 مركز انتخابات در 14 كشور جهان از دو روز پيش از تاریخ فوق فعاليت خود را آغاز كردند، مسئولان برگزارى انتخابات عراقى هاى خارج از كشور مى گويند از 1/2 ميليون نفرى كه واجد شرايط راى هستند تا پنجشنبه 15 دلو 1383خورشیدی ـ280 هزار نفر ثبت نام كرده اند كه يك چهارم واجدين شرايط را نشان مى دهد، شبكه هاى خبرى عربى روزهاى گذشته گزارش هاى مستقيمى را از مراكز راى گيرى در ايران، سوريه، اردن، استراليا و بعضى كشورهاى ديگر پخش كردند كه عراقى ها با شور و هيجان در آن شركت كرده و آراى خود را به صندوق انداختند به اعتقاد شهروندان عراقى در دوران گذشته انتخاباتى واقعى وجود نداشت، شيعيان عراقى در حالى به اين انتخابات چشم دوخته بود كه اميدوا بودند پس از سال ها حاكميت اهل سنت بتوانند در آينده قدرت را به چنگ آورند، مهمترين رقابت ها بين ائتلاف هاى «عراق يكپارچه» و ائتلاف « وفاق ملى» و ائتلاف « كردستان» بود كه دو ائتلاف نخست مربوط به شيعيان اعم از محافظه كار و سكولار است، نماينده آيت الله سيستانى در كربلا نسبت به بعضى دخالت ها هشدار داد و از كميته عالى انتخابات خواست به هيچ طرفى خواه دولتى يا مردمى اجازه دخالت نداده و تحت تاثير هيچ طرفى قرار نگيرد، احمد الصافى انتخابات عراق را جهشى در حيات مردم عراق خواند و تاكيد كرد كه آيت الله سيستانى ارزش هر راى را بالاتر از ارزش طلا مى داند، الصافى از ملت خواست به دور از جار و جنجال هاى تبليغاتى افراد كارآمد و شايسته را براى نمايندگى در مجمع ملى برگزينند، وى ابراز اميدوارى كرد كه همه مردم عراق اعم از زن و مرد به صورت فعال در انتخابات شركت كرده و انتخابات در فضايى امن و به دور از خصومت و كينه توزى برگزارشود.

اعلام کمیسیون انتخابات :

بتاریخ 11 دلو با تایید رسمی نتایج انتخابات سراسری، تقسیم 275 کرسی پارلمان آینده این کشوررا بدین شرح اعلام کرد: ائتلاف عراق متحد که در بر گیرنده گروه های شیعه است با کسب 48 در صد آرا یکصد وچهل نماینده درمجلس آینده عراق خواهد داشت، اتحاد کردها که 26 در صد آرا را بدست آورده است در مجلس آینده دارای 74 نماینده خواهد بود و لیست انتخاباتی ایاد علاوی صدراعظم موقت عراق با چهارده در صد آرا 40 نماینده به پارلمان خواهد فرستاد، با اعلام و تایید نتایج انتخابا ت راه برای برگزاری اولین نشست پارلمان هموارشد، مهمترین وظیفه پارلمان آینده عراق تهیه پیش نویس قانون اساسی این کشور و گذاردن آن به رای مردم است، در پارلمان آینده عراق دوازده حزب و گروه سیاسی آن کشور حضور دارند.

    پيش از انتخابات، مقالات و گزارش‌هاي زيادي در باره اختلافات قومي و مذهبي در عراق منتشر شده بود که ناظران مي‌گفتند انتخابات بازتاب آن خواهد بود اما از نظر آقاي امير طاهري، که مقالات متعددي در نيويورک پست در تشريح فضاي سياسي عراق بعد از رهائي نوشته است، پيامي که اکثريت عراقي‌ها با شرکت در انتخابات عليرغم تهديدهاي جاني به جهانيان فرستادند اين بود که خواهان دمکراسي هستند و اگر فرصت به آنها داده شود، آماده‌اند بل خطراتي که تاسيس نظام دمکراتيک به همراه دارد، مقابله کنند، راي يکشنبه در عراق نشان داد که عراقي‌هاي يک سيستم سياسي دمکراسي پلوراليستي، يا مردمسالاري کثرت‌گرا مي‌خواهند، و سياست در اين کشور را نمي‌توان در انگاره ساده نزاع‌هاي مذهبي يا قبيله‌اي تشريح کرد، بلکه کليد درک آن کثرت گرائي است، آقاي طاهري اشاره مي‌کند که 111 حزب سياسي که در انتخابات عراق شرکت داشتند، طيف گسترده‌اي از عقايد و مواضع سياسي را نمايندگي مي‌کردند، آقاي طاهري اين احزاب را با توجه به نتايج مقدماتي انتخابات عراق به چهار دسته يا خانواده تقسيم مي‌کند، و پيش‌بيني مي‌کند که در آينده نزديک، نيروهاي سياسي در عراق به جاي قوميت يا مذهب، در اين چهار دسته متشکل شوند، دسته اول، گروهي هستند که عراقي بودن را در محور نظام عقيدتي خود قرار مي‌دهند و جامعه عراق نه مجموعه‌اي از جوامع رقيب از هم گريز، بلکه ملت يکپارچه‌اي مي‌بينند با ريشه‌هاي متفاوت، آقاي طاهري معتقد است که بيش از هشتاد سال زندگي در چارچوب يک کشور، به مردم عراق هويتي بخشيده است که از بستگي‌هاي قومي ومذهبي فراتر مي‌رود، شيعيان، کردها و سني‌هائي که عراق را در محور هويت خود قرار مي‌دهند، در تشکل‌هاي سياسي سازمان مي‌يابند که به نوسازي و اصلاحات و توسعه فرهنگي متعهد هستند، و صرفنظر از خاستگاه اجتماعي، قومي، مذهبي يا اقتصادي خود تلاش مي‌کنند نگذرند کشورشان به دست قدرتهاي بزرگتر از هم پاشيده شود، آقاي طاهري مي‌نويسد دسته يا خانواده دوم از چهار گروه سياسي، احزاب و گروه‌هائي هستند که مي‌توان با واژه اسلامي يا اسلامگرا آنها را کنار هم قرار داد، ولي آنها هم اسلام را به عنوان متحد کننده همه عراقي‌ها مي‌بينند و از شيعه وسني و کرد و ديگران در ميان‌شان هست، سومين دسته، از نظر آقاي طاهري، احزاب و گروه‌هائي هستند غرب‌گرا، معتقد به دمکراسي سوسيال، با تمايلات شديد به توسعه موسسات غيرمذهبي يا secular به منظور کاستن از نقش دين و قبيله در تعريف هويت، و تاکيد بر هويت‌هاي فردي و طبقاتي، چهارمين خانواده احزاب عراقي، و کوچکترين آنها را ، هواداران اتحاد عرب يا pan Arabist مي‌خواند که به عربيت در هويت عراقي تاکيد مي‌کنند، به جاي عراقيت آن، و معتقدند عراقيت فريبي است براي جدا کردن عراقي‌ها از خانواده ملل عرب، آقاي امير طاهري مي‌نويسد در هر يک از اين چهارخانواده، عناصر افراطي وجود دارند اما در هرکدام، ميانه‌روها اکيثريت دارند، ومهم اين است که اينها که از زمينه‌هاي فکري متفاوت مي‌آيند در بحث‌هاي آينده خود به مسائل حساسي و عملي مثل ساختار اقتصادي عراق، سياست خارجي آن و حقوق زنان، خواهند پرداخت، نه بر سر بينش‌هاي خود در باره يک جامعه آرماني، آقاي طاهري معتقد است آرمان‌‌زدائي از فعاليت‌هاي سياسي و اجتماعي گام مهمي به سوي دمکراسي در عراق است و وظيفه کليدي رهبري جديد عراق هم اين خواهد بود که به تدريج جامعه را به سوي سياست عملي و به دور از آرمانگرائي سوق دهد.

شرايط رئيس جمهوري و نخست وزير چيست؟:

 رئيس جمهوري و معاونان رئيس جمهوري بايد اعضاي منتخب مجلس ملي، دست كم 40 ساله و خوش نام، با صداقت و درست كار باشند، نبايد در10 سال گذشته عضو حزب بعث بوده باشند و نبايد مرتكب جنايت عليه مردم عراق شده باشند، نامزدهاي صدراعظمی ( نخست وزيري) بايد دست كم 35 ساله باشند.

کاندیدان
1ـ اياد علاوي از ميثاق عراق:

 نخست وزير موقت 60 ساله، داکتر و عضو سابق حزب بعث است كه طي سه دهه اقامت تبعيدي در لندن، رهبري فعاليت هاي مقاومت ضد صدام حسين را برعهده داشت، علاوي يك شيعه سكولار است كه به قاطعيت و همكاري طولاني با آمريكا و انگليس شهرت دارد.

2 ـ عبدالعزيز حكيم از مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق :

حكيم با مشاركت ساير رهبران شيعه و پرنفوذ ترين روحاني شيعه عراق يعني آيت الله سيستاني فهرست انتخاباتي ائتلاف عراق متحد را تشكيل داد، حكيم عضو شوراي حكومت عراق بود كه پس از سقوط بغداد به دست نيروهاي ائتلاف تشكيل شد، مجلس اعلا جنبشي چريكي بود كه در سال 1982 میلادی درايران تشكيل شد و شبه نظاميان آن با نام سپاه بدرعليه حكومت صدام حسين حملات مسلحانه مي كردند، اين گروه شبه نظامي شامل سربازان عراقي شيعه بسياري بود كه در جريان جنگ هشت ساله با ايران به اين كشور گريخته بودند، مجلس اعلا- كه زماني از انقلاب و تأسيس حكومت اسلامي در عراق حمايت مي كرد- اكنون مي گويد از دموكراسي سكولار حمايت مي كند كه اهميت اسلام را به رسميت بشناسد اما روحانيون را از اعمال آشكار قدرت سياسي بازدارد، يعني همان موضعي كه آيت الله سيستاني دارد،.

3ـ عادل عبدالمهدي از مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق :

مهدي شعبه 62 ساله وزيرمالیه دولت موقت است، در دهه 1960 میلادی فعال سياسي بود و تا سال 1969 میلادی كه حزب بعث گذرنامه اش را ضبط كرد، بارها به زندان افتاد، وي به حالت تبعيد به فرانسه رفت و پس از تحصيل در رشته هاي علوم سياسي و اقتصاد، رئيس مؤسسه مطالعات اسلامي فرانسه شد، وي همچنين از 1992 تا 1996 میلادی نماينده مجلس اعلا در ايران بود، مهدي فرزند يك روحاني شيعه است كه در دوره پادشاهي عراق، وزير بود.

 4 ـ ابراهيم جعفري از حزب الدعوه اسلاميه:

 جعفري داکتر 58 ساله از رهبران حزب الدعوه است كه در دوره دولت موقت، معاون رئيس جمهوري بود، الدعوه گروه شيعه اي است كه با حكومت صدام حسين جنگيد، اين گروه پيوندهاي محكمي با ايران دارد، در سال ،1982 میلادی پس از سركوب دولت عراق، بسياري از اعضاي آن به ايران گريختند، اين حزب تا سال 2003 میلادی كه به سه دسته منشعب شد، بزرگترين حزب شيعه عراق بود، جعفري رئيس پرنفوذترين دسته انشعابي است و از اصلاحات دمكراتيك حمايت مي كند.

 5 ـ احمد چلبي از كنگره ملي عراق :

 اين كهنه كار 58 ساله كه زماني مورد علاقه پنتاگون بود، پارسال در پي طرح ادعاهايي دال بر اين كه وي در مورد اطلاعات جاسوسي پيش از جنگ بزرگ نمايي و اسرار آمريكا را به ايران انتقال داده است، از چشم آمريكا افتاد، وي كه سالها به حالت تبعيد در خاورميانه و آمريكا زندگي كرده است، جزو فهرست ائتلاف عراق متحد بود.

6 ـ حسين شهرستاني از ائتلاف عراق متحد :

شهرستاني شيعه، يك دانشمند هسته اي است كه از كار در برنامه هسته اي صدام حسين سر باز زد و در سال 1979 میلادی به زندان افتاد، در سال 1991 میلادی از عراق خارج شد و پس از حمله آمريكا به اين كشور بازگشت، به (آيت الله) سيستاني نزديك است و در تدوين فهرست ائتلاف عراق متحد نقش داشت، وي نامزد نخست وزير موقت عراق در جون 2004 میلادیبود كه درنهايت نصيب علاوي شد.

نامزدهاي مطرح رياست جمهوري :

1 ـ عدنان پاچه چي :

 از مجمع دمكرات هاي مستقل پاچه چي 81 ساله ريش سفيد دولتمردان عراقي است، اين سني سكولار وزير خارجه دولتي بود كه حزب بعث آن را در سال 1968 میلادی سرنگون كرد و پس از تهاجم آمريكا، عضو شوراي حكومتي بود، وي پيشنهاد رياست جمهوري دولت موقت را رد كرد، در ابتدا خواهان به تعويق افتادن انتخابات 30 جنوری بود، اما بعداً تصميم گرفت به فرايند انتخاباتي بپيوندد و نامزد مجلس ملي شود.

2 ـ شيخ غازي الياور از حزب عراقي ها:

اين شيخ 45 ساله رئيس جمهوري موقت عراق بود كه عمدتاً يك منصب تشريفاتي است، وي سني و از قبيله شمار است، وي كه در موصل به دنيا آمده است، در عربستان سعودي و آمريكا تحصيل كرد و در رشته انجنیری عراق فارغ التحصيل شد.

3 ـ جلال طالباني از اتحاد ميهني كردستان عراق:

 طالباني70 ساله كرد و رهبر اتحاديه ميهني كردستان عراق، يكي از دو حزب سياسي اصلي كردهاست، در جواني عضو ديگر حزب عمده كرد يعني حزب دمكرات كردستان بود و سپس در سال 1975 میلادی اتحاديه ميهني را تأسيس كرد، وي به همراه مسعود بارزاني رهبر حزب دمكرات در فهرست مشترك كردها با عنوان فهرست ائتلاف نمود و بعدأ شركت كرد.

4 ـ مسعود بارزاني از حزب دمكرات كردستان :

5- بارزاني :

بارزانی 65 ساله فرزند بنيانگذار و رهبر سابق اين حزب مصطفي بارزاني است، بارزاني جوان پس از مرگ پدرش در سال ،1979 میلادی رهبري حزب را به دست گرفت و سال ها با صدام حسين و اتحاديه ميهني جنگيد، بارزاني و طالباني دو دشمن ديرينه، اختلافات خود را كنار گذاشتند و با فهرست ائتلاف كردها به ميدان آمدند./ پایان