احمد سعیدی
فر مان عدم در خواست کمک هوای از خارجی ها:
فرامین وهدایات در نوع خود میتواند خوبیها وبدی های خودرا داشته باشد اما طرز پیاده کردن شرائط تخنیکی اوضاع زمانی ومکانی میتواند ماهیت بسیاری از اصول را تغییر دهد که یکی از ین اصول فرمان أخیر جناب حامد کرزی مبنی بر عدم در خواست کمک هوای از خارجی هاست.اگر به أصل وماهیت فر مان نگاه کنیم خیلی غرور آفرین موجه ومعقول است.هر گاه خواسته باشیم زمینه های تطبیق عملی این فر مان را با شرائط زمانی ومکانی وظرفیتها وامکانات موجود در کشورپیوند دهیم بدون شک سوال ها وپرسش های زیادمطرح میشود که انسان را به پاسخ جوی وا میدارد.
گرچه تأمین امنیت تنها وظیفه نیرو های امینتی نیست این احاد واتباع کل کشور اند که بنوبه وسهم خود در حفظ امنیت ملی نیرو های امنیتی وارگانهای کشفی را کمک وحمایت میکنند ولی باز هم انگیزه دادن وروحیه دادن به نیرو های امنیتی وافتخار به مبارزات شان وجیبه وفریضه ملیست ودست کم گرفتن قربانی فرزندان کشور در راه تأمین امنیت اگر خیانت ملی نباشد خدمت ودرایت سیاسی نیز بحساب نمیاید.لذا آنچه به فرمان أخیر رئیس جمهور بر میگردد این است که آیا ایشان ظرفیت ها وشرائط موجود را مطالعه کردند ویا از متخصصین امور امنیتی مشوره گرفته اند این فر مان را صادر کردند ویا اینکه بحکم احساس وعاطفه بعد از حادثه کنر چنین تصمیم را گرفته اند؟
عاطفی یا اصولی: همه میدانند که بر جسته ترین خاصیت رئیس جمهور عاطفی بودن آن است واگر تصمیم رئیس جمهور آنی وعاطفی بوده باشد وجاهت بی نیازی از حمایت خارجی ها را صدمه می زند واگر این مسئله به در خواست وزارت دفاع ملی ووزارت امور داخله صورت گرفته باشد میتواند معقول باشد وما هم به نیرو های افغانی افتخار میکنیم وخوب است نیرو های ما با حضور داشت نیرو های خارجی بی نیازی خودرا از حمایت شان امتحان وتجربه کنند..واگر این فر مان بخاطر فارغ البال ساختن ترورستان از تهدیدات هوائی باشد میتواند این فر مان کیان اقتدار اردوی ملی را خدشه دار وتمامیت ارضی را متضرر وزمینه هجوم ویوروش همه ترورستان را به افغانستان هموار سازد.
تشویش های بعد از 2014 ونیرو های امینتی: دوستان گرامی اگر متوجه شده باشید واژه سال 2014 به یک واژه سیاسی اجتماعی تبدیل شده که تمام کار های ما افغانهارا ملتوی ساخته وبیم آن میرود که برخی هموطنان مسئله ازدواج وعروسی را بعد از 2014 معطل نسازند.هر جا وهر حرفی که شنیده میشود نتیجه وفرجام را تا سال 2014 محول میسازند که از دید بنده نا درست وتا جای بردن کشور به عقب وکشتن مورال وهمت افغانهاست.ما نباید تمام امور خودرا معلق وبلا تکلیف بگذاریم که کدام سال سر نوشت ما توسط دیگران دگرگون میشود.وباید دانست که در سال متذکره مشکل خروج نیرو های خارجی نیست بلکه مشکل نبود اداره سالم عالی از فساد است.
سال 2014 یعنی سال استقلال وآزادی: من فکر میکنم در آن سال اگر حکومت منتخب ومدیران دلسوز خدا پرست ومیهن دوست وجود داشته باشد هیچ مشکلی پیش نمی اید.
اول: مردم از فرزندان شان که نیرو های امینتی است دفاع میکنند.ومخالفین را پناه نمیدهند.
دوم:نیرو های امینتی به دست آورد های خود افتخار نموده دیگر خودرا نیرو های دست دو فکر نمیکنند.
سوم: مخالفین به آن پیمانه قدرت واوان رزمی ندارند که در گذشته داشتند.
جهارم: نیرو های امینتی ما منسجم وتعلیم یافته است که به سال های دهه هفتاد مقایسه نمیشود.
پنجم اینکه کشور های همسایه به جامعه جهانی تعهد میدهند که در امور داخلی ما مداخله نکنند.
ششم جامعه جهانی با داشتن نمایندگان در افغانستان اوضاع را نظارت واز افغانستان حمایت میکنند.
در خاتمه بیانه جناب حامد کرزی یک فرمان داشت که بایست متکی به مشوره وزارت دفاع ویا شورای ملی میبود، هم اشاره به بی کفایتی و بی بندوباری های محکومت مجاهدین بود که کشور را ویران کردند اردوی ملی را متلاشی وبا سگرت وچپلک طیاره جت جنگی را به میدانهای هوای کشور های همسایه فرود آوردند.لذا از دید رئیس جمهور عامل بی نظمی، بی ثباتی وویرانی کشور مجاهدین بودند ووی حین مشاهده اردوی حکومت حزب وطن در حق بودن شان شک پیدا کرده وتا هنوز این شک به قوت خود باقیست.
بالا
بازگشت