الحاج اسرار خواجه
به ارتباط مصوونیتب قضایی به نظامیان امریكا در افغانستان
در قلب آسیا كشوری را پریروز بنام آریانا، دیروز به اسم خراسان و امروز به افغانستان مسما ساخته اند.
در طول تاریخ بشری كشوركشایان جهان چشم طمع به این كشور دوخته، از شرق و غرب و از جنوب و شمال با لشكر كشی ها حجوم آورده و با انواع دسائس مدتی حكومت كرده كه در نتیجه رانده شده اند.
راز موفقیت شان فراهم سازی زمینه نفاق در بین اقوام ساكن كشور و یا جلب و جذب یكتعداد عناصر قدرت طلب و ضعیف النفس و قراردادن آنها در راس دولت بوده كه تاریخ شاهد آن است.
در كنفرانس خبری كه از طریق رسانه ها انعكاس یافته، در آن آقای اوباما رئیس جمهورایالات متحده امریكا و آقای حامد كرزی اشتراك نموده بودند. آقای اوباما چنین فرموده اند: «اگر كابل از اعطای مصئونیت قضایی به سر بازان مستقر در افغانستان خود داری كند هیچ سرباز امریكا بعد از سال دو هزار و چهارده در افغانستان نخواهد بود»
هدف از مصئونیت قضایی بدین معنی است كه هیچ نظامی امریكایی نباید به خاطر ارتكاب جنایات جنگی در داخل افغانستان و دادگاه بین المللی مورد محاكمه قرار گیرند و همچنان نظامیان امریكایی بداخل افغانستان با وجود شكایات اتباع افغانی از تعقیب قضایی مصئون خواهند بود و دادگاه افغانی قدرت تعقیب آنها را نخواهد داشت. در جواب آقای كرزی چنین فرمودند: «در موضوع حل و فصل مصئونیت قضایی نظامیان امریكا نزد مردم میروم، به طریقیكه حاكمیت افغانستان در خطر نیفتد تلاش خواهم كرد».
اینجانب منحیث یك فرد افغان نظر و دیدگاه خود را به عرض میرسانم:
اول:
جهانیان میدانند كه مردم و دولت وقت افغانستان از امریكا و ناتو درخواست اینرا نكرده بودند كه نیرو های مسلح شانرا به افغانستان بیاورند، بلكه قوای نظامی متذكره رسما تحت پوشش سازمان ملل متحد (وجدان جهانی) درافغانستان که كشور مستقل، آزاد و عضو سازمان جهانی بوده حضور پیدا كرده وحضور دارند تا از زاویۀ افغانستان تروریستان بین المللی را تعقیب نمایند، بناءً هر نوع خواست و شرایط خود را از آنطریق حل و فصل نمایند.
دوم:
هر كشور نظامیان خودرا در چوكات اصول تعلیماتنامه نظانی كه شامل دسیپلین، انضباط و اخلاق میباشد تنظیم مینماید. امریكا که یك كشور پیشرفته و ابرقدرت جهانی محسوب میشود، ونظامیان شان در حالت سفر و حضر از همه وسایل معیشیتی، تربیتی و جنگی برخوردار اند، باید از آنها ارتكاب جنایات تصور نرود، باز هم اگر جنایتی سر میزند منطقا در محل وقوع جنایت و یا گارنیزیون نظامی بحضور سربازان قطعات در محل محاكمه و تعقیب قضایی شوند تا به دیگر نظامیان درس عبرت و به نظامیان كشور میزبان آموزنده باشد.
سوم:
امریكا یك كشور پیشرفته و مجهز به تكنالوجی ووسایل تعلیم و تربیه است و بائیست نظامیان شان دارای سجایای انسانی و الگو درجهان باشند. امریكا خودرا در جهان بانی مدافع حقوق بشر و دیموكراسی میداند، پس چگونه قابل قبول خواهد بود كه سربازان امریكا یك پای خودرا بالا كرده بر سر جسد انسان بشاشند و یا با سلاح در حریم و خانه افغانها داخل شده، اطفال، زنان و غیر نظامیانرا از بین برده و نام آنانرا همكاران تروریستان بگذارند و در عین حال مصئونیت قضایی هم داشته باشند.
در حالیكه ماهیت تروریستان در سطح منطقه به چه منظور بمیان آمده و در هسته گذاری آن كدام كشور ها نقش دارند و از كدام منابع اقتصادی تجهیز نظامی، اعاشه و اباطه شده و میشوند به امریكا و جامعه بین الملل واضح و روشن است. و همان كشور ها تروریستانرا از بین برده میتوانند.
چهارم:
از اینكه دولت امریكا به افغانستان كمك مالی نموده و تلفات داده و در مواردی از دست آورد های آن مردم مستفید شده، قابل قدر است. اما در مقابل، پیشنهاد پذیرش مصئونیت جنایات نظامیان در عصر حاضر، آنهم از جانب ریاست جمهوری ایالات متحده امریكا خارج از انتظار بود.
شبكه های استخباراتی امریكا از رسوم، كلتور و فرهنگ جامعه سنتی افغانستان به نظامیان امریكا باید معلومات همه جانبه میدادند تا خصوصیات شیر بچه های دو طرف دامنه ها و كوهپایه های هندو كش، سلیمان و سپین غر كه از اقوام مختلف در آن ساكن اند آگاهی میداشتند.
این فرزندان اصیل وطن نهایت سلحشور و در همان كوهپایه ها با آب و غذای گندم بریان و اسباب تفریحی اسب، كبك، بودنه، مرغ و سگ که برایشان میسر است زندگی مینمایند و با دالر و سلاح پیشرفته آشنایی ندارند و با طرز تفكر كهنه و سلاح كهنه بدون ترس و خوف برای حفظ نوامیس و آزادی وطن خود قربانی داده و میدهند. لازم میبینم تا ازیکی از صدها تكتیكهای این شیربچه ها را به قلم بكشم:
موسم تابستان بود، قشون شوروی وقت با تركیب نظامیان فرقه هجدۀ بلخ از طریق ولایت سمنگان با ده ها تانگ عزم رفتن به دره صوف داشتند، بین سمنگان و دره صوف در قریه بنام اورلمیش در میدان فراخ قرارگاه گرفتند. مردم چار اطراف محل مصمم شدند كه مبادا در خانه ها تجاوز صورت گیرد و چون در مقابل تانكها مقاومت نداشتند، تصمیم گرفتند كه از چند قریه همجوار تعدادی پشك بدست آوردند و یك تعداد حلقه ها از سیم ساخته و تكه های زیاد را در اطراف آن پیچ داده و با تیل دیزل آلوده نمودند و آنها را دور تر از یك متر در گردن پشكها بسته وآنرا از چند جناح آتش زده در تاریكی شب رها نمودند. طبعا پشك در دشت پناه میطلبد، در آن دشت پناهگاه برای پشكها به جز زیر تانكها دگر جای وجود نداشت. قشون بدون تشخیص حیرت زده راه گریز جستجو مینمودند. در نتیجه چندین تانك به آتش كشیده شد. این یكی از جمله مثال هایی بود كه عرض شد.
پنجم:
دولت امریكا بهتر میداند كه امنیت كرزی با چه نوع بادیگاردها تأمین میشود. یكتعداد رهبران قومی را مقام و قدرت داده كه آنها به زر اندوزی و فساد مصروفند و صاحب دو سه زن شده اند و كوشش دارند كه اولاد هایشانرا به حیث دیپلومات در امریكا، اروپا و غیره كشور ها فرستاده اند تا بعدا پناهندگی بدهند و همچنان تیم كاری آقای كرزی را امریكا و اتحادیه اروپا بهتر و خوبتر میشناسند.
بناءً اكثریت مردم شعوری از دولت و رهبران فاصله گرفته اند. توده های مردمی در حل و فصل موضوع حاضر نخواهند بود.
ششم:
دشمنان افغانستان پلانشده توده های وسیع مردم را به فقر مواجه و همچنان اردو را اجیر، معاشخوار و محتاج به كمك های خارجیها نموده اند، اما باید متوجه بود زمانیكه مردم سلب آزادی، اهانت و حقارت بر نوامیس و عقاید شانرا احساس نمایند، در آن وقت دولت و سیاست برایشان مفهوم ندارد و عموم اقوام ساكن كشور متحد میشوند. كمك و دوستی را زمانی میپذیرند كه در زندگی شان اثر گذار بوده باشد.
تقریباً هشتاد وپنج فیصد مردم افغانستان زراعت پیشه اند. با تاسف در تولیدات زراعتی و مالداری خودكفا نمیباشند، در حالیكه بر علاوه منابع زیر زمینی، منابع آب و دشت های فراخ هم در اختیار است. اگر كشور های ذیدخل و جامعه جهانی چند پروزه كوتاه و میان مدت را با وسایل پیشرفته احداث کرده و چند كانال آبرسانی از دریای هلمند، پنجشیر، كنر، آمو و غیره در دشتهای وسیع همجوار دریا ها جریان داده و زمینهای مساعد به زراعت را میكانیزه مینمودند و یك اندازه آنرا تحت شرایط در صفوف طالبان توزیع میکردند، مردم از كمكهای بی شائبۀ شان بهره مند میشدند وهم در مقابل احساس مسوولیت مینمودند.
حضرت شیخ سعدی چه زیبا فرموده اند:
اگر آرزو آنست كه خون خلق ریزی چه كند كه شیر گردن ننهد چو گوسفندت
الحاج اسرار خواجه
جنوری دوهزاروسیزده
بالا
بازگشت