تبصره

روسها افغانستان را بی ثبات ساختند ورفتند!

بازهم پانزدهم فبروری فرامیرسد. فرارسیدن بیست وچهارمین سالروزخروج آخرین نظامی شوروی ازافغانستان مایۀ مباهات برای آنانیست که درپهلوی مردم خویش، درجبهۀ مقاومت علیۀ متجاوزین روس وحکومت دست نشاندۀ شان قرار داشتند.   از جانب دیگراین روزبیاد آوراین واقعیت تلخ است که روسها رفتنداما بدبختی عظیمی برای ملت ووطن ما به میراث گذاشتند که تا امروزازمردم ما قربا نی میگیرد.  منظورما صرف کشتزارهای ماینهای ضد وسایط وضد پرسونل نیست. میراث شوم ترازآن  بی ثباتی ایست که وطن ما را به میدان جنگهای داخلی، نیابتی وصحنۀ فعالیت القاعده وجنگ ضد تروریسم بین المللی مبدل ساخته است.

 کودتای ثوروپیامد های آن بخصوص  تجاوزنظامی شوروی زمینه سازمداخلات سایرقدرتهای منطقوی وجهانی درافغانستان بود. اندکی بعد از خروج هیولای سرخ وانحلال حزب دست آموزش، اهریمن سبز (پاکستان) درقالب احزاب دست پروردۀ خود وارد افغانستان شد. متعاقبأ پاکستان شروع به صدورهمه ماجراجویان عرب بشمول بن لادن که تا آنزمان درپاکستان متمرکزبودند، به افغانستان نمود. حکومت تنظیمی با افتخاربه این "برادران عرب" تذکرۀ تابعیت افغانی داد. حضور این ماجراجویان، اختلافات قومی وزبانی که  ISI دراحزاب ساخت پاکستان القأ نموده بود، تحریکات ایران از طریق حزب وحدت، تشویق خانه جنگی توسط اعضای تسلیم شدۀ حزب دموکراتیک خلق وبی تفاوتی کشورهای غربی دربرابربحران جدید، باعث آغازجنگ قدرت بین تنظیمها شد. دربطن این بحران بودکه پروژۀ  طالبان با مؤفقیت از جانب ISI  تطبیق شد. نقش پاکستان بحیث تمویل کننده وتجهیزکنندۀ جنگ طالبان علیۀ ائتلاف شمال روابط رهبران تنظیمی با دولت پاکستان را مؤقتأ صدمه زد. آنچه پابرجاست روابط ایدئولوژیک بین ISI ورهبران ائتلاف شمال است. اکنون که تاریخ خروج کامل قوای رزمی ناتواز افغانستان نزدیک شده است، پاکستان میکوشد با حذف نمودن حکومت افغانستان ازپروسۀ  صلح، اوضاع را طوری شکل بدهد که هردوجانب مذاکره را کلینت های قبلی وفعلی پاکستان تشکیل بدهد. بدینترتیب پاکستان بایک تیرسه هدف را بدست می آورد:

-          کنترول کامل برپروسۀ مذاکرات وساخت وسازحکومت بعد از سال 2014 افغانستان.

-         سوق دهی مجدد افغانستان بسوی سیستم ملوک الطوایفی ویک جنگ داخلی دیگر.  

پاکستان بحیث کشوریکه از لحاظ نظامی واقتصادی سپانسرطالبان است، بالای این گروه ازکنترول لازمه برخودار است. دیدارهای خصوصی مقامات لشکری واستخباراتی پاکستان با آقایون عطا وبسم الله خان وتأکید زردا ری بالای نقش عبدالله عبدالله درنشست لندن، ازاحتمال قوی موجودت تعهدات جدید بین پاکستان وکلینت های قبلی اش حکایه دارد.  این زنگ خطریست برای جامعۀ مدنی، احزاب سیاسی ترقیخواه ودرمجموع برای ملت افغان، یعنی آنانیکه درین بازی نقش ندارند ولی اگربیتفاوت بمانند، بازنده اصلی این بازی جدید خواهندبود.

متأسفانه به عمل سازندۀ ازجانب حکومت افغانستان، مانند همیشه، نمیتوان امیدواربود. درواقع حکومت ومتحدین بین المللی اش با نادیده گرفتن خواستهای مردم افغانستان، پالیسی های نادرست وآلودگی به فساددر زمینه سازی این وضع، سهیم بوده اند.

اگرروسها صلح وثبات کشور ما را با تجاوزنظامی خویش برهم نمیزدند، شایدکشورما اکنون وضع بهتری میداشت.

کمیتۀ حقوق بشرفارو