پوهندوی شیما غفوری
پیدای ناپیدا
اهدا به زنان خاموش میهنم
آهی را گفتم که فریادی به رنگ ساز شو
عقده را گفتم که همت کرده روزی باز شو
آه گفتا: بهر تقریرم فنونی لازم است
عقده گفتا: شاه رشته در میان از من گم است
در روان دردمندان عـقده وآه خـفته اند
لیک با تار جبار بی زبانی بسته اند
آه از خود آگهی فریاد موزون میشود
عقده از کاویدن جانش جیحون میشود
شِکوَه درد بی صدا را معانی میکند
ناله بُعد عـقده ها رانشانی میکند
درد که احساس است، غوغا نیست،چو ن گویا نشد
عقده مکنون است، پیدا نیست، گر او وا نشد
ماربورگ – جرمنی
´+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
قطرۀ نوازش بر زخم های دخت جاغوری ام
محبت هدیۀ والای یزدان
که بخشید از محبت بهر انسان
ولیکن دخت ما شانزه گلابش
هنوز نشگفته پرپر گشت و پا شان
چومرغ بینوای دشت لیلی
صدایش خفته شد از دُره باران
مسلمان زاد من خود شو مسلمان
که نوش جان کنی دالر فراوان
خداوند گر گناۀ تو ببخشد
نمی بخشد مگر زان نو جوانان؟
نه دست شان به خون رنگین زمانی
نه روح شان به قبض نفس شیطان
چه میشد گر نکاحی شان نمودی
رضایت را نکرده ست حکم، سبحان؟
هزاران وصلت جبری ببستی
یکی هم با صفای عشق و ایمان
سخاوت قطره شد، ته در زمین رفت
شقاوت بر ضعیفان کرده طوفان
ماربورگ 20.09.12
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ای آزادی
چــلچراغ تو نگـردد رهنمایی زندگی
تا به قلبم شمع آزادی نگردد مشتعل
گرمراقمچین کندچون طفل نادان دیو نفس
کی توانم لاف آزادی زنم بااهل دل
کسب آزادیست مشکل، حفظ آن مشکل تر است
تا به کی بی فکر و تدبیر،از پی گـفتاردل
گر وطن در جهل باشد،کی و را آزادی است
ملت جاهـــل شود در طول تاریخ مضمحل
+++++++++++++++++++++++++++
سرودلاله
به دامانت وطن لاله بروید
ز داغ نو جوانانت بگوید
فراوان قصه و افسانۀ درد
ز مایوسانه نجواهای هر فرد
زغوغا آفرین آهنگ قطره
به هنگام اصابت با شن و صحرا و صخره
چه قطره، قطرۀ خونی ؟
چه خونی، خون محزونی ؟
چه وقتی، لحظۀ شومی ؟
به هنگام وداع از زندگی با زخم نا سوری
کِی گوید غیر لاله قصۀ پر درد مجنونی؟
کِی داندغیر او، راز دل افتاده در خونی؟
توای لاله که هر جا سر کشی در خاک این خانه
به کوهستان و صحراوچمن ها بی محابانه
تویی پیغمبر آن خفتگان گوشۀ نمناک
که خوانند با زبان تو، سرود صلح به همخانه
بالا
بازگشت