عبدالوکیل کوچی

 

یک بهار ودو بهاریه

مقدم فصل بهار است  ، بهار

بوی یاران ونسیم لاله زار

باد وباران وبرو برگ وچنار

خیل مرغان وخروش جویبار

آسمان آبی وآفاق ی  سپید

چون زمرد برگ های سبز بید

عطر نرگس رقص ریحان

نغمه مست قناری های شادان

گرمی ی خورشید تابان

بلبلان نغمه سرایان

میرسد اینک بهاران

ای خوشا بر روز گاران

ای خوشا بر دشت ودامان

ای خو شا بر مرغزاران

ای خوشا بر چشمه ساران

ای خوشا بر غنچه های نو شگفته

ای خوشا بر دخت میخک، لاله های تازه رسته

ای خوشا بر نور خورشید فروزان

بادهء لبریز مستان ،نازنینان

وای بر این گل که باشد زرد وزار

وای بر این دل که در این روز گار

جامهء رنگین ندارد که بپوشد

باده گلگون ندارد که بنوشد

هفت میوه هفت سین در سفره نیست

با ده زان جامی که میخواهد تهیست

این دریغ است غنچه ها بیرنگ

این دریغ است شیشه زیر تیغه های سنگ

این دریغ است که نبردارد ، سر را او زخواب

این دریغ است گر نگردد مست ،  آن از آفتاب

این دریغ است که نگیرد کام از فصل بهار

این دریغ است که نگیرد همسو هان را در کنار

گر نکوبد شیشه غم را بسنگ وصخره ها

گر نروبد ابر قیر گون  سیه را از فضا

وای بر جان من ودل ،وای بر گفتار بلبل

وای بر اوضاع باغ وغنچه وگل

عزم پولادین می باید که از فصل بهاران گیرد حاصل

 عبدالو کیل کوچی                  

 

طنین فصل بهار

طنین فصل بهار است و بوستان  خالیست      هوای  سرد زمستان به حال خود  باقیست

به جنگ کهنه  و نو  داوری  بکن    بلبل      غچی بگوکه درین موج  تازه حق باکیست

به  ابر تیره  بگو   رخت   برکشد  زینجا      بگو  به  باد  بروبش   که ابر پو  شالیست

به جویبار بگو مست  وپر  خروشان  شو    به باغ وسبزه وگل  رو  که وقت  شادابیست

بزن   ترانه  هستی  که  بر دمد خورشید     که  فیض  تابش    آن   زندگی  وزیباییست

بپای سوسن و میخک سرودعشق بخوان      بکش   پیاله  نرگس   که  ارغوان ساقیست

بگوبه  لا له  مکن  بیم   رهز نان  چمن      به بزم غنچه  وگل  طرح   دیگر اندازیست

که  جای زاغ وزغن نیست اندرین گلشن     که  باغ   پهنه     شاهینی    ودلا را  ییست

به  خواب   زندگی رفته سر گران تاکی      به پای   زنده  دلان  همچو مرد باید زیست

عمر به  ذلت  وخواری زبون نمی ارزد     اصول   زیستن    آزادگی  و  سر  بازیست

اگر  جهان  همه سر سبز ونیلگون باشد      شکوه  تر  از همه   زیبا    نهال  آزادیست

مدار شکوه   و  امید  و  آرزو  ز   آنجا     که نظم جنگل تزویرو زور  وزر جاریست

کجاست بوی عدالت درین خرابه  از آن     کسیکه عارض  و هم مدعی وهم  قاضیست

زقاتلی که  همه کاره شد چه می خواهی     که هم شهید هم آدمکش است  وهم غازیست

ز رهزنی  که خورد  خون بینوا یان را      زکر گسی که  پیء لاشه غرق  مردار یست

ز نفرتی که زسر تا به پاش معلوم است      ولی ز  فرط  جهالت همی  زخود  راضیست

بر  غم   این همه   بوی  بهار  می  آید      همان  بهار که   سازند گی  و کا  را  ییست

بدرس  وبیل  و قلم  خاره می شود زیبا      بهار  نسل   جوان   مظهر    دلا را   ییست

عبدالو کیل کوچی

 

سروده های بهاری

بوی یار  آورد  با خود  از وطن  باد  بهار

چشم  یاران  باد  روشن  از نسیم  نو  بهار

روزنو روزاست  باغ آبستن موج گل است

کار وان غنچه در راه است و بلبل   انتظار

خرم  شاد  و دل انگیز است  گلزار وچمن

هرکه درفکر بهار و من به فکر روی  یار

گرچه دورافتاده ام زآن گلشن باغ وبهشت

لیک مهرش هست بردل،دل بعشقش بیقرار

مرغ  شبگیرم  شکوه  آشیا نم   قله  هاست

گر، رسم برخاک کوی آن، کنم جان رانثار

سالها  بگذشت ، رنج ودردهجران کم  نشد

برغریبان بگذرد امسال هم ، چون سال پار

یک دلی شاد از  تما شای  گل سرخ  مزار

یک دلی خون ، بر سر گور  شهیدان مزار

ای خوش آندم نزهت نوروز  آید  در چمن

تا  رهاند  غنچه  را  از انجماد    مرگبا ر

گم   شود  ابر  سیه از روی چرخ  نیلگون

تا زمین گردد  زسرمای  زمستان  رستگار

بر مکافات عمل چون نگروی ای  کاردان

هرچه میکاری همان خودبدروی درکارزار

نوبهار آنگاه خوش آیند است بر بیچار گان

تا  به  روزنها  بتابد  گرم  خورشید   بهار

هرگلی   نازد  به  بزم  بلبل و باغ  و چمن

من ،  ترا  نازم  تو هستی مبداء وپایان کار

خیز ، تا  با  همدگر همبسته و همراه شویم

تا  به  میهن  باز گردد  امن و صلح پایدار

عبدالو کیل کوچی

 

دو بیتی ها

  

 

بهار  شاد و  خندانت مبارک

نسیم  صبحگا  هانت مبارک

چمن خرم زموج  سبزه وگل

سرود سبزه زارانت  مبارک

 

مبارک باد  این فصل  بهاران

مبارک باد  جشن روز دهقان

درخت دوستی حاصل  بگیرد

همه درسایه اش شادان خندان

 

بهار  آید  همه  دلشاد  گردد

زمین از انجماد  آزاد  گردد

به بازوی جوان وبیل دهقان

همه خاک وطن  آباد  گردد

 

خوشا روشن بود دنیا همیشه

خوشا بیغم بود   دلها همیشه

بتابد  گرم  خورشید  بهاری

که باشد زندگی زیبا  همیشه

 

وطن هرروزتو نوروز باشد

همی نو روز تو پیروز باشد

پیء سازندگی و کار کوشش

فردایت  بهتر از امروزباشد

 

وطن  باد و بهارانت  بنازم

شکوه دشت ودامانت  بنازم

دمدازقله هایت نورخورشید

نوای   کوهسا رانت  بنازم

 

بهاران خوش بوددرخاک میهن

سرم  قربان   خاک  پاک میهن

اگر فردوس  گردد  جمله عالم

نمی ارزد به برگ  تاک میهن

 

دلم  دارد   تمنای   وطندار

سرم خاک قدمهای  وطندار

خوش آندم تا زباران بهاری

بشویم  گرد غمهای وطندار

 

بهارخواجگان باخوان رنگین

خجسته  روز نو دیرینه آیین

فقیری که  ندارد نان خوردن

چه سازدبینواباخوان هفتسین

 

عبدالو کیل کوچی

 

 

 

 

 

 

 

---

بالا
 
بازگشت