غفور بسيم
گلوی شب !
اگر دستم رسد :
گلوی شب را خواهم شگا فت
خورشید را رها خواهم کرد
مشعل های نور ،
راخواهم کاشت!
درفش سبز قلم،
راخواهم افراشت !
****
اگر توانستم
گریه را مهار کنم
اشکها را خواهم سترد!
گلهای لبخند خواهند روید!
جویباران زنده گی:
خواهندسرود!
خورشید صلح
طلوع خواهد کرد
وباغ عاطفه،
بارورخواهد شد!
****
اگرتوانستم !
دریا هارا مهار کنم!
کانال ها خواهند خروشید
دشتهای تشنه را،
اب خواهم داد!
مزارع گندم را،
سیراب خواهم کرد!
****
اگرتوانستم !
خانه ای بسازم !
خانه ای برای،
پرستو خواهم ساخت !
وقمری های مهاجررا،
مهمان خواهم کرد !
****
اگرتوانستم !
نقاشی کنم !
سبد پرازنان را،
نقاشی خواهم کرد !
درزیر ان خوا هم نوشت!
مرگ برگرسنگی !
´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´´
پرتو امید
ای پرتو امید
دستم بگیر!
پیش پایم راروشن کن !
من از لحظه های،
بدترازسیاهی،
برگشته ام،
دیده هایم،
باپرتوروشنی
بیگانه است!
وچشمانم !
توان نوشید ن
نور را ندارد !
دستم بیگیر
مرااهسته اهسته
ازگردنه
،
مخوف شب عبور ده
وبه مهمانی
میلاد خورشید
ببر !
غفور بسیم
++++++++++++++++++++++++++++++
زماولس تورودیوانو افسون کړی
پری راکوزه دپیړی توره بلاده
تور ایږان له هر لوری راچاپیره
پری جوړه خونړی یوه کربلا ده
ژوندون اوسعادت دنورو برخه
نیستی او فقر ټول دی دوی دی
وژلکیږی ورکیږی دا همدوی دی
اړم شوی دبلاخولی ته همدوی دی
دوی پیږده دی جنګونواوجګړو ته
باک نشته که ورکیږی تباه کیږی
چی کله دقدرت دویش وخت راغی
له نورو به دوی وروسته ودریږی
زدکړه او تعلیم د ی نوروحق دی
کالج او پوهنتون هم دی بل چادی
دوی پریږ ده دا ځانمرګوطریقوته
وزارت که وکالت دی بل چادی
خلک زامن دتحصیل لپاره لیږی
دوی پری پیایی میږی په ایلبند کی
خلک پوپه کمپیوټراوانترنټ شول
دوی پری مزدوری کا په لندن کی
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++''
دچنار کوڅه
پسرلیه ګلالیه سږ دیار له کوڅی راشه
غیږ ډکه کړه له ګلو دبهار له کڅی راشه
زموږ دکلی لاره ټوله ډکه له اغزوده
له هغی بلی لاری دملیار له کوڅی راشه
دګلو له موجونو دوږمو له ولولو
سره
دباغ له در وازی نه
دانار له کوڅی راشه
پیریږده زړه ای وچوی دجومات
ملا
په مستو اتڼو نو
دمنار له کوڅی راشه
ترنګ ور کړه رباب ته سور دی سرنده کړه
جار دشم مطربه د فنکار له کوڅی راشه
چټی لاس د سره کړه په پاڼو دغاټولو
شنه واچوه بنګړی دبازار له کوڅی راشه
دنښتر سره تر غاړی دسروی لمن
نیسه
ورو ورو خرامان شه دچنار له کوڅی راشه
ساقی زړونه مو روغ کړه دمیو په ګر میو
اور
واچوه پیالو کی د خمار له کوڅی راشه
بالا
بازگشت