یوم البدتر !
یارب این وسوسه از چیست که شورش به سر است
مــرغ دل را بتن امشب هوسی بال وپــراسـت
نشنــود حــرف مــن و قصـهء آشــوب جهــا ن
که حــوادث به ره و راه سفـــرپر خطر اسـت
دامــن دهــر, بپیچیـده به افســـون و فـــر یــب
هـرکجــا فتنه وهــر لحظه بنــای شـرر اســـت
دل بگــریــد همه شب زین همه آشوب جهــا ن
کــه بشربــاعث نـــابــود ی نسل بشــراســـت
یکــی گـر کشته ء جنــگ است ز اعـمـال ادو
دیگـری ملک بـه ملک تاختن و حمله وراست
بس, بـود قهــر طبیعــت کـه رســد گاه و پگاه
هـرسو سیلاب وغم و زلزله اش درگذراســت
تــا زآغــوش فــلک فـتــنهء گــرســر بکــشــد
گیرد آن پای غــریبی که زغم چشم تــراســت
مسـتـمنــد اســت بــه هــــرحــادثــه دردام بـلا
که به پهنـای جهان دست تهی, دربدر اســت
ملک افغان نشـد آسودهء ایــن جنگ و نفا ق
باوجــود یکـه عساکـــر زجهــان بیشتراست
آشنـــا است, غـریــب وطنم بـــا غــم و درد
دوراز راحت وبی خانه وبی بـام و دراسـت
غــم بــی مهـری دوران کهــن چــنــد کشــد؟
نشنود نـالهء او, چـرخ فلک گوش,کــراست
یکی از فقــر بــود فــاقه و رنجـــورو ملول
د گـری را به ســراندیشهء انـدوز زر اسـت
آنکــه دارد بکفـــش سـیم وزرو کــاخ بلنــد
ازچه ازحال غـریـب وطنش, بـی خبراست؟
بــرســرء سفرهء مسکیـن نبود طعمهء شــام
برسرءخـوان غنی مسکه وشیــر وشکراست
نشـوی فــارغ (عزیزه) زغم ورنج غــریــب
که جهان د رخم بی مهری ویوم البد تراسـت
به استقبال غزل زیبای حضرت حافظ شیرازی به مطلع ذیل
" دمی با غم بسربردن جهان یکسر نمی ارزد"
" به می بفروش دلق ما کزین بهتـر نمی ارزد"
بزم می کشــان
تلاش زند گــی گاهــی به درد ســر نمی ارزد
دمی با اشک وغم بودن "جهان یکسرنمی ارزد"
مـریـزان اشک ازدیــده, برای حــاصل گــیتی
جهـان د ارد فنا درکف, به چشم تر نمی ارزد
مبـر,د ست طمع برنــا کسان ازبهــراین د نیـا
که این منت کشیدن ها به صدمن زرنمی آرزد
هرآن شاهی که رعیت پروری درخودنمی بیند
وجـودش یک دمی برتخت وتاج سرنمی ارزد
مران توسن, دراین وادی به استبداد مظلو مان
که سلطانی ای تویک جو,دمی محشرنمی ارزد
بـه پــای گـل نشستن درشـب مهتــاب درگلشـن
به بــزم می کشان بی بــاده و ساغـرنمی ارزد
(عزیزه)زند گی دارد غم وشــادی بــدامـا نـش
بجز لبخـنـدء روی لحظه ها دیگــر نمی ارزد
28/4/2012
هـا لــند
بالا
بازگشت