فضل الرحیم رحیم
مسموم کردن شاگردان مکتب بخشی از پلانهای است برای تداوام زندگی مردم ما در سیاه روزی و بدبختی
در عصر حاضر غیر از سرزمین ما هیچ جای را نمی توان سراغ کرد که لبهء تخریب و تباهی روزانه علیه مکتب ، شاگرد و معلم با این همه وحشت معطوف باشد و هر آدمی در هر گوشهء از این زمین خاکی خدا خبر دلخراش و مصیبت بار مسموم کردن متداوام شاگردان معصوم مکتب را بشنود حتمن و بی تردید این عمل را از تهء دل تقبیح می کند و به کسانیکه به چنین یک عمل غیر انسانی مبادرت می ورزند نفرین می فرستند . انسانی را نمی تواند سراغ کرد که یک بار هم بگوید آنانیکه شاگردان را مسموم کرده اند کارشان بر حق است . مسموم کردن شاگردان به هر عنوان و یا رسم و ساز سیاستی اجرا شده ، می شود و یا خواهد شد ، عملی است بزدلانه ، نامردانه و خاینانه که انجام آن از دست کسانی می تواند بدر آید یا مریض اند ویا اینکه دیگر راه شانرا از جاده انسانیت جداکرده اند و مقدس ترین مکان ( مکتب ) و معصوم ترین انسانها (شاگردان) را نشانهء شکار نفس های مردارشان گرفته اند . با گذشت سالها تکرار در تکرار سوختاندن مکتب ، کشُتن معلم ، تیزاب باشی بروی شاگران و مسموم کردن آنها واضح است که این همه بخاطر بربادی آینده وطن ما ، زادگاه ما ، خانه مشترک ما افغانستان است که خود فروختگان کور مغز به بهانه های مختلف وزیر نامها و عناوین گونا گون به انجام تکرار در تکرار چنین یک جنایت ضد بشری دست می زنند . و این عمل نا مشروع و نامقدس و خلاف تمام کرامت انسانی سالهاست که صرفاً در سرزمین ما رایج شده ، این را در تجربه های تلخ جدال وجنگ های بی مفهوم کسب قدرت و زور همه باید یافته باشیم که بسته بودن دروازه های مکاتب بروی اولاد وطن زمینه ساز تداوام فضای جهالت ، بدبختی و سیاه روزی را برای ملت ما به بارآورده و در واقعیت امرعامل اساسی عقب ماندگی امروز ما از کاروان تعالی و ترقی در همین جا قرار دارد این را کمربسته کان تباهی کشورما بهتر میدانند که مسموم کردن شاگردان مکتب ، کشُتن معلم ، تیزاب باشی بروی شاگردان و سوختاندن مکتب این همه موجب جدائی اولاد این سرزمین از آغوش پُر عطوفت مکتب می گردد و نسل بیسواد و بی خبر بیشتر می تواند خدمتگار تباه کاران باشد تا نسل باسواد . خوانندهء صاحب دل منتظر دولت و ادارات دولتی برای رفع این همه عوامل نجس نباشید خود برای پاک کاری مناطق تان از چنین نجاست شوم مانند مردم غزنی دست به کار شوید تا باشد آینده مبرا از مصبیت های تکرار در تکرار انتظار تانرا داشته باشد.
فضل الرحیم رحیم خبرنگار آزاد
03/06/2012
بالا
بازگشت