بنام خداوند مهربان

طرحی برای رئیس جمهور مبنی بر جمع اوری کودکان روی جاده !

با برداشتن هرگام درافغانستان ده ها و یا شاید صد ها کودکی را ببینید که به جاده ها ریخته اند یکی اش دست فروشی است، دیگرش اسفند دود میکند و یکی دیگرهم پول طلب میکند که این مشکل از دیر زمانی متاسفانه درکشورما وجود داشته است. این کودکان دربرابر یک دیگر از دشنام و کلمات زشت و رکیکی استفاده میکنند که با خود فکر میکنی شاید این حرف ها را از کسی اموخته است . این کودکان ازمادران شان در روی این جاده ها تولد نشده اند بل زائيده ناهنجاريهای اجتماعی موجود هستند. آنان به ميل و اراده خود وخانواده شان نه بل جبر و شرايط انان را وادار کرده است تا بیشتر اوقات زندگی شان را به دور از خانواده درجاده ها سپری کنند و به همین دلیل آسیب های فراوانی را به تجربه میگیرند.

با انکه این نکته را همه درک کرده اند اما متسفانه نگرش همه نسبت به کودکان روی جاده منفی بوده همه به دیده تحقیر با انان نگاه میکنند و فکر میکنند که اینها برای جامعه درد سرسازهستند اما باید قبول کرد که انها هم اولاده آدم و ازجنس بنام اشرف مخلوقات خلق شده اند و از نسل خود ما هستند وشايد همین ها استعدادی های نهفته ای داشته باشند که اگر در شرايط مساوی با فرزندان مقام های دولتی و یا شهزاده میرویس قرار گیرند شاید بتوانند دراینده به يکی از بزرگ های عصر خود تبديل شوند.

تعریف مشخص ازکودکان روی جاده خیلی ها دشوار است و اصولآ نمیتوان تنها به یک عامل موثر اشاره کرد بل مجموعه ازعوامل دست به دست هم داده سبب افزایش این مشکل و ناهنجاری درجامعه شده است. درکنارعوامل اقتصادی ( فقر، بی عدالتی، فاصله طبقانی) که اصل عمده این مشکل است میشود برعوامل فرهنگی و اجتماعی ( ازدیاد جمیعت) نیز اشاره کرد.

کودکی دوران حساس رشد و پرورش انسان است. هرکودکی  که زاده میشود برای خانواده و مسئولان کشورش وظيفه ای بسا مهم را بوجود ميآورد که باید ازهمان روزهای نخست برای دوران کودکي، نوجوانی و ورود انان به جامعه برنامه وجود داشته باشد اما متسفانه زمامداران ما کوچکترین کاری را دراین راستا انجام نداده اند. به باورمن انداختن بارمسئولیت به دوش رئیس جمهور غیرمنصفانه خواهد بود و این را میتوان ازناکارایی مقام های مسئول برشمرد زیرا تا حال هیچ وزیر و یا مقامی برای رفع این معضل طرحی به ریاست جمهوری ارائه نکرده است چون وزیران و مقام ها ناتوانند. تلاش های سازمان ملل متحد( یونسف ) هم درافغانستان به علت نبود راهبردی مشخص به چند نمایش محدود بوده و ده ها کارمند این اداره با وجود هزاران دالر معاش ماهوار برنامه را برای حل این معضل طراحی نکرده اند.

من مشاور رئیس جمهورنیستم که برایش مشوره دهم باید کسانی مشوره دهند که معاش های چند هزار دالری دارند اما بعنوان یک شهروند دلسوزطرح بسیارساده بدون کمک  دونر وبدون اینکه رئیس جمهور ما نزد بیگانگان دستش را دراز کند، برای مبازره با  این معضله به جناب رئیس جمهورپبشنهاد میکنم و مطمئن هستم اگرطرح من نتواند این پدیده شوم را برای همیشه ریشه کن کند مطئن هستم که درکاهش ان بی تاثیر نخواهد بود.

درنخست باید همه بصورت هماهنگ دست به دست هم داده ازاین طرح صادقانه حمایت کنیم وبه مردم دنیا نشان دهیم که ما افغان ها قادرهستیم ومی توانیم کشورخود را از مصیبت وبلاهای ناخواسته وتحمیل شده نجات دهیم.

طرح :

طی فرمانی رسمی رئیس جمهور یک روز را بعنوان روزمحبت مهربانی ونوازش کودکان اعلام فرماید.

شخص رئیس جمهور، معاونین شان واعضای کابینه، رهبران جهادی، روئسای شواری ملی ، نمایندگان مجلس وسناتوران به پرورشگاه ها ،خیابان ها وخانه های مردم ناتوان وبی بضاعت که ازناتوانی مالی فرزندانشان را بخاطریک لقمه نان به جاده ها میفرستند، میفروشند و یا رها میکنند بروند وهرکدام شان یک بچه فرزندی نظربه فرمایش خانم ها وخانواده هایشان یا دختریا پسررا انتخاب وبخانه خودشان  بیاورند.

درفرمان رئیس جمهورگرفتن بچه فرزندی باید برای وزرا، معینان، روسا، معاونین روسا، روسای عمومی، معاونین، سفیران وشارژدافیران والیان ولایات، ومعاونین ولسوالان وروسای ولایتی، دراردو وارگانهای نظامی ازبست دگروالی الی مارشالی حتمی باشد.

این روند سبب تشویق همگانی میشود وبه تدریج با تشویق وتآکید رئیس جمهور وخطیبان مساجد و رسانه های تصویری وهمگانی این فرمان توسط شرکت ها وکمپنی های بزرگ تجارتی عملی شده درظرف کمترازیکسال هزاران کودک حد اقل از امتیاز تعلیم بهرمند خواهند شد اما نباید ازین کودکان به حیث مزدور وکارگر استفاده شود بل همانند فرزندان اصلی یکسان محبت کنند ودرقسمت تحصیلات شان الی ماستری ودوکتورا تلاش ورزند.

فرزند که رئیس جمهوروملکه زینت کرزی انتخاب می نمایند،  بعنوان خوشبخت ترین طفل سال درکشور نام گذاری شود.

کلام خنده داراین طرح!

( برای مدیران خریداری روسای لوژستیک روسای گمرکات مسولان امنیتی که درمسیرترانزیت ....... توظیف میباشند پنج بچه حتمی است)

 اما دراخیر باید گفت که اگر دولت همانند امروز به عنوان نظاره گرعمل کند و این موضوع را همانند ده ها مورد دیگر نادیده بگیرد تا چند سال دیگر هزاران انسان فاسد وبد اخلاق دزد وکیسه بر دراجتماع خود خواهیم داشت و همین کودکان امروزی روی جاده ها سلامت خود و جامعه را در معرض خطر جدی قرار خواهند داد.

حامد حیدری ژورنالیست : هژدهم حوت 1391 خورشیدی