غفور بسيم
زمان به سرعت میگزرد
حوادث
تاریخی سیاسی اقتصادی ونظامی واجتماعی در کشور ما
بصورت
سرسام اوری در جریان است که اگر ماخود را به ان وفق ندیهیم به یقن کامل که از
کاروان شتابنده زمان عقب خواهیم افتاد وهرگز به ان نخواهیم رسید ونخواهیم
توانست از این جریانات وحوادث به نفع خود وکشور بحران زده ما بهربرداری
ومدیریت نمایم و در زیرچرخ حوادث و جریانات سریع وغیر قابل کنترول زمان وتاریخ
خورد وخمیر خواهیم شد چنانچه دیده میشود در جریان ده سال اخیر امکانات وجریانات
زیادی بوقع پیوست که اگر ما از یک دولت نیرومند کار اگاه خوشنام وفارغ از فساد
والودگی . ودارای یک تیم متعهد ارمانگرا ملی وکارشناس وقادر به حکومتداری خوب
میبودیم.
. به یقین که از این همه فرصت هاوامکانات چون
کنفرانس بن اول وبن دوم توکیو . لندن .
استامبول .شیگاگو واخیرا کنفرانس( قلب اسیا )در کابل وبزودی نشست توکیو و امضای
پیمان های استراتیژیک با امریکا .برتانیا فرانسه . هند چین والمان واز همه
مهمتردر طی ده سال اخیر از تمام کمک های سخاوتمندانه ملیارد ها دالری کشورهای
ثروت مند غربی واسیایی وعربی میتوانستیم دراعمار وبازسازی زیر بنای اقتصادی
کشورما چون کشور های
کوریا جنوبی و جنوب شرق اسیا مانند مالیزیا
.سنگاپور.فلپین
وتایلنداستفاد موثر نمایم اما قراریکه دیده میشود حال که یکبار دیگر ماشین
جریانات وحوادث استراتیژیک ودیپلو ماتیک سرعت بیشتر میگیرد لیکوموتیف زمان و
حوادث از مقابل مارد میشود وقرار است درسال 2014افغانستان
بدون ( ناتو وامریکا)
داشته باشیم ! وکشورویرانه خود را خود اداره وامنیت کامل انرا مستقلانه مدیریت
نما یم حال سوال بمیان می اید که آیادولت کنونی ما خواهد توانست این مامریت
تاریخی رابه انجام رساند یاخیر ؟ ایا قادر خواهد بود که دلیرانه و قهرمانانه
مانند دوران سخت ودشوار رژیم دکتور نجیبالله مدت چار سال بدون از روسها ازخود
وتمامیت ارضی افغانستان در برابر تجاوز بیګانه مستقلانه دفاع ومقاومت نماید ؟
ایا این دولت به تمام خواست ها ومطالبات جامعه
جهانی در ایجاد یک ادره سالم و مسول وعاری ازفساد دارای که صلاحیت حکومت داری
خوب و قادر به تحقق واجرای اوصول ارمانهای ملی اعمار ایجاد نهادهای جامعه مدنی
ودموکراسی وتامین ورعایت موازین حقوق بشر ومبارزه
بیدریغ علیه تمام مفاسد پدیده های زشت و منفی اخلاقی واجتماعی اقتصادی وسیاسی
ونظامی استخراج وبهره برداری تمام منابع وثروت های دست نخوده طبعی کشور را
سازماندهی ومدیریت نماید زیرا برخلاف ده سال گذشته در کنفرانس شیگاگو وکنفرانس
کابل (قلب اسیا ) واضح گردیدکه بعدازین دنیا وتمام دوستان بین الملی ما همه ای
کمکها ومساعدت های مالی خویش را بصورت مشروط و دقیق وحساب شده وشفاف انجام
خواهد داد مشروط به ایجاد ادره وسیستم حکومت داری خوب مدرن وپیشرفته ادری
ومبارزه علیه تمام انواع وا قسام فساد ادری ودادن حساب وکتاب روشن وبدون دغدغه
به کمک دهنده گان وهمکاران ودوستان بین المللی که انها نیز قادر به حسابدهی به
اتباع ومالیه دهنده گان کشورهای خویش باشند.
چنانچه دیده میشود در این مورد تشویش ولهره را
ملت بیشترازدولت کنونی دارد زیرا ملت میداند که حکومت مداران وحاکمان فاسد
اگردر این پروسه ناکام هم شوند انان انقدر ثروتها انباشته واندوخته اند که
کواسه ها ونبیره هایشان هم سیر خواهند بود ولی اگر خدانکرده این اخرین فرصت و
امید ملت هم ناکام شود انها خواهند ماند بایک کشور فقیر وویرانه با ده ملیون
نیروی بیکار و۶۰
فیصد مردم
زیرخط فقر
وجموعه ای از گرسنګی . بیماری وبی خانه گی مردم وملت متاسفانه قر اریکه دیده
میشود دولت ما طوریکه لازم است به این حوادث ورویداد های غیر قابل پیشبینی
ومجوعه از مشکلات وپروبلم ها امادگی کافی و
لازم راندارد وبا همان افزار کهنه ومرکب خسته
ولنگ خویش هرچه عقب کاروان چار نال میدود
اما هر گز به ان نمیرسد بلکه لحظه به لحظه فاصله
ان با لکوموتیف حوادث زمان بیشترو بیشترتر میگیرد د
پس حالا سوال به میان می اید که چه باید کرد؟
یک راه وجود دارد وان بیداری وجدان واحساس تمام
افغانهاست که اگر واقعا افغان اند غیرت وایمان را از اجداد قهرمان وسلحشور خویش
نه بصورت شعارگونه بل بصورت واقعی به ارث برده اند وایمان وغیرت افغانی دارند
بیش ازاین از غلامی دشمنان بیرون ایند غرور وخود خواهی های بی مورد
حزبی وتنظیمی. سمتی وگوروهی .پروکسیونی
وگروپی . قومی لسانی
ومذ هبی را کنار بگذارند ومانند اجداد باوجدان شان در کنارهم قرار گیرند ویک
جبهه واقعی نجات از بحران را بوجود ارند ودر انتخابات اینده برای بو سیله یک
جنبش وانقلاب سپید ملی وسراسری درتعین زعامت ورهبر ملی وتاریخی متعهد ویک پارچه
اقدام نمایند که در این مر حله ویژه وحساس زمانی وتاریخی قادر به انجام ماموریت
سترگ وبزرگ ملی باشد ویک بار دیگر تاریخ خویش را بگونه مثبت تکرارنمایند
تاافغانستان کنونی رااز این ننگ وحقارت قرن برای همش نجات دهند