غفوری
به بزرگداشت از مادران چشم براه!
قالب تازه
کسی ز عـشق سرایـد، دیگری از میهن
آن یکی نـــــور سـتـایــد، دگـــرش ســبز چمن
وان دگـــــــر جنگ نکـــوهــش کند از عُــمـقِ روان
دیگری مــــرگ بر آ تش بـفـرســــتـد پـیــــــهـم
هر یکی با قلم و مویک وتنبور و صـدا
بـرکشد قـد بـالا
هـر کسی بـا هـنـرش
هـــــر یکی بـــا رقــــمـش
به بدی چهره ی زشتی بدهد
و نکـــــو یی وفـــــر هــمـندی را
عـَظـمـت و جــــاه و جـــلالی بـــدهــد.
مثل آن است که هر واقعه وحرف وعمل
بسته بندی شده در بندو بر قالب ها
قـالب خــوب و یــا قـــالـب بــــد!
و مــنِ مــــادر آزرده دلی
که ز هجران عزیز دل خویش
نــه در آتش ســـــــــــوزم
زانکه او ازتپش زندگی اش خرسند است
و نه در عُمق خوشی غرق شـوم
چونکه در هجر، یکی دلبند است.
من ندانم که کـــجا جــــور آیــد؟
غصه ی خـــــاطر من
قصه ی قلب هزاران دگر
کــــه چــون من در بنـــــد است.
سخن از عاقبت هجرت و بی پایی است
که همه تخم سپند گشته و آواره شـدیـم
از پی یــار و مد دگار سراسیمه شــــدیم.
شکرحق چون خــلـف مـــا ز پی ریشه رود
دل خــود در کـف نـامـوس وطـنـدار نـهـد
خانۀ بخت خود آباد کند،
گـــر چــه صد منزل وابحار وبیابان بزند.
سخـــــن از عاطـفـه ی مــــادری اســــت
که عــزیــز دخـتـر مـــحـــــبـوبش را
به یکی ملک دگر
یا که در قاره آنسوی جــهان
به سر اسپ ســفـیـد بخـتـش
تاج پر نــور عـــروسی بـــزنـد
و به یک لحظه چومرغ صد بال
ا زته ی دستانش پر بــزنـد.
و من اینک، منِ وامانده به جا
در کدام قالب افکار نویسم غم دل
قالب خوب و یا قالب بد؟
قــــالــب دیگــــری دردســــــتـم نـیـســت.
پس بجنبیدوبیارید به جا
حق هر قطرهّ آن چشمی به راه
طــــــرح یک قـــالب دیـگــــر بکــــنـیـد
خـــامـه را گاهی در این ره بــزنید
چـونکه انـدوه دل مـادر هـــــا
قالب تـــازه تـــری مـیـخـــواهــــــد
بهر اظهار غم خاطر او
رنگ و صـــــوت دگــری میبایــد.
فرانکفورت ـ جرمنی
بالا
بازگشت