سنجر غفاری
2012 سال اژد هار است نه مصالحه
بدون شک مردم افغانستان به همه چیز بی باور هستند به خصوص به مصالحه چرا؟
جنگ بالای کشور و مردم ما یک پد یده تحمیلی وصادراتی است ، جنگ افغانستان مادر جنگ ها ، نا پایداری همه قدرت ها و شکننده اقتصاد کشوری های است که روی این جنگ سرمایه گذاری نموده اند . این بازی بزرگ را در منطقه شبکه های استخباراتی اهداف زیر بنائی کشور های عرب ، و قدرت های جهانی و منطقوی در دهه هفتاد پروژه سازی نمودند . استراتیژی طوری اعیار گردیده بود که اندیشه جنگ ، زبان زور و اسلحه ، احساسات مذهبی و ملی مرکبات اساسی و تیوریکی جنگ را تشکیل می داد . تفکر و دید برای مصالحه و دیالوگ ا لی حضور نظامی ناتو در منطقه را بصورت کلی مردود شمردند . هدف این استراتیژی و بازی بزرگ جنگ تا آخرین فرد در افغانستان بود و راه های دیگری جذ دیوارهای افراد گرائی مذهبی و ملیت گرائی بکلی در این جنگ درب مصالحه را بسته بودند . هر رهبر ویا گروپی که از راه جنگ خودش را موفق نمیدید به نام دشمن اسلام و ملیت اش از صحنه بیرون کشانیده می شد . در میان کشور های اشتراک کننده این بازی دها رهبر و صدها قوماندان جنگی و شخصیت های سیاسی ، ملی و جهادی،به نوعی از اشکال از بازی خارج گردیده اند. بد ین منوال این بازی مرحله وار ادامه داشته و وارد فاز بحرانی و خارج از کنترول برای متولدین و بنیان گذارانش گردیده است . پاک سازی لانه های این دهشت افگنان باید صورت می پذیرفت که نشد به دلیل اینکه بنیاد اساسی را تیوری و مفکوره ادامه جنگ و ناباوری های سیاسی ، مذهبی و ملیت گرائی تشکیل داده است ، نه مصالحه . حاکمیت حزب وطن ( ح . د . خ . افغانستان ) برای نخستین بار در تاریخ سیاسی اوضاع بحرانی کشور یگانه راه رسیدن به ختم بحران مصالحه و آتش بس را اعلان نمود ، راه ختم و ایجاد فضای اعتماد و باور را میان افغانها مذاکره و مصالحه دانست ، مگر جیز گران جنگ تحمیلی با شعار جنگ الی زنده ما ند ن یکنفر افغان بر ضد مصالحه و مزاکره قرار گرفتند و افغانان را تا آخرین قدرت و توان مسلح و قصی القلب در مقابل همدیگر شان قرار دادند . شدت جنگ و انتقام جوئی ها تا سرحدی رسید که سپتامبر 2001حضور و مداخله نظامی را در حل بحران افغانستان امر حتمی ساخت . قدرتمندان در قصر سفید و جنرالان از محل سوق و اداره قوت های نظامی ناتو آخرین تصمیم شان را مبنی بر تشکیل جبهه دوستان و دشمنان تروریزم بین المللی به کشور های جهان اخبار نمودند ودر نشست شورای امنیت سازمان ملل متحد توافق و تصمیم گرفتند تا رهبران و تروریستان بین المللی را که در سازمان القاعده و طالبان متعلق هستند و طراهان حادثه خونین سپتامبر 2001 در امریکا بودند از میان برداشته و کشورهای حامی این تروریستان را نیز مورد عملیات نظامی قرار داده باند های تروریستی و مافیای بین المللی تولید مواد مخدر را که تکمیل کننده و تقویت شونده تروریستان است نابود و لانه های شان را در هرکشور دنیا قرار داشته باشد نابود می سازند . امروز زبان مصالحه و مزاکره با تروریستان مشروعیت این جنگ و مقابله را زیر سوال قرار میدهد . روی این اصل جهت دستگیری و به محاکمه کشانیدن این تروریستان زندان گوانتانامو ، منابع پولی و دارائی های رهبران تروریست ها را در بانک های جهان مسدود و تحت کنترول در آورده شده و در لیست سیا شامل تروریستان بین المللی تحت تعقیب و پیگرد دایمی و حتآ در صورت دستگیری و بدست آوردن اطلاعات دقیق در مورد بود وباش و مخفی گاهای این تروریستان پول هنگفتی در نظر گرفته شد ه بود . از آغاز عملیات علیه این شبکه ها و رهبران شان طی ده سال بیش از هزاران تروریست در نبرد ضد طالبان نیروهای نظامی متحدین ، افغان و پاکستان ،و نقاط مختلف دنیا کشته شده اند و یا از صف نظام خارج گردیده ، ناتو و امریکا نیز تلفات انگفت جانی ومالی را در این جنگ ، در افغانستان ، پاکستان ، عراق ، هندوستان و کشور های مختلف جهان متقبل گردید ،و القاعده و طالبان نیز هزاران تن شان کشته شدند . پس از کشته شدن حدود چهار هزار انسان در حادثه سپتامبر 2001 ، امریکا ، و ناتو بزرگترین ، و پر مصرف ترین جنگ که طی حضور امریکا ومتحدین در افغانستان ، عراق وکشور های منطقه صورت گرفته است بیش از دو ملیون انسان بی گناه را در کام مرگ با خود کشانیده و حدود دو ملیون معلول و معیوب از خود به جا گذاشته است ، شدت و حمایت از جنگ و تروریزم دها مراتبه از سالیان گذشته بیشتر و منظم تر گردیده ، کشوری که در آن رهبری تروریستان کشته شد ه با موجودیت هزاران جنگجوی مسلح و مراکز و مخفی گاهای شان تثبیت و تشخیص گردیده است باز هم صدای دوستی و مصالحه با این دشمنان و عاملین کشتار بیش از دوملیون انسان و یا اضافه از آن در جهان امروزی از رسانه ها و حلقوم رهبران کشور های شنیده میشود که نخستین آسیب و نخستین حمله نظامی را بر علیه این تروریستان در یک اتحاد مشترک مرز اساسی و اشتی نا پذیری را با تروریستان و کشور های حمایتی از ایشان را عهده دار گردیده ، تعهد و حمایت جامعه بین المللی را نیز با خویش همراه دارد . پس در موجودیت هزاران جنگجو و کشور حامی تروریزم باید به مصالحه و دیالوک معتقد بود ؟ اگر مصالحه پیروز شود ، بخاطر چه مصالحه باید صورت بگیرد ؟ زبان مصالحه آتش بس است ،ایجاد فضای اعتماد است ،رشد اهنگ اقتصادی و تقویت نظام مردم داری است ، و بلا خره مصالحه با جناح مقابل صورت می گیرد که طرح و استراتیژی علمی و عملی یک واقعیت که ختم جنگ و کشتار مردمان غیر نظامی است در پیش شرط خویش داشته باشد . نه اینکه صد ها محل و مدارس تربیت تروریستی و انتحاری های که اهداف شان قتل عام مردم است . بدون تفکیک و استراتیژی اگر مصالحه با طالبان نمایند باید چه برنامه انسانی و پیام ملی و علمی را بدیل نظامی که علیه آن در جنگ و ستیز هستند برای مردم داشته باشند آیا بدیل خوب تری از قانون اساسی و حاکمیت موجوده را طالبان با خویش دارند ؟ اگر هدف شان آزادی و نجات مسلمانان و دین اسلام باشد ، علت را بگویند و عامل این بحران و تراژیدی در کجا و به وسیله کی ها بوجود آمده نقش ایشان در این زمینه چیست ؟ باید مصالحه و دیالوک از ارائه منطق و زبان قناعت برای دو طرف که مردم را سپر ساخته و رنج میدهند آغاز و اساس خویش را تکمیل نماید . در غیر آن این مصالحه برای تکمیل خواست ها و اهدافی ضرورت است که پاکستان و کشور های که القاعده و طالبان را متولد ، رشد و پرورش نموده اند باهم بسوی مواضع جدید ، ایجاد و عملی نمودن استراتیژی های هستند که دیروز زبان و دهان را برای لذت و معیشیت خویش بیرون نموده بودند و امروز باز هم میخواهند تا زبان شان را جمع نموده به دهان خویش فرود ببرند مانند مورچه خورک ها . سال آژدهار را نباید در انتظار مصالحه در موجود یت هزاران تروریست و مراکز شان که در پاکستان است ، با قوت و اطمینان طرح های شان را در افغانستان و منطقه به ناز و قهربا ولی مقام های خویش عملی مینمایند بود . فصل جدید و نوین طالبانیزم شدن افغانستان و منطقه را شاهد خواهیم بود . در سال 2012 عیسوی رحمت و حمایت خداوند با مردم و کشور ماباشد .
سنجر غفاری 31 د سامبر 2012
بالا
بازگشت