عزیزه عنایت
افغانستان در دشواری های دوران !
افغانستان کشوری است که با قدامت بیشتر از پنجهزارسال و بـا دوره های پر ازنشیب و فرازکه بارها مورد حمله و دست خوش تاراج گران مداخله گرقرارگـرفته داشته هاو فرزندان خویش را درراه مبارزه علیه دشمنان خویش ازدست داده است ولی ازخون همین شهیدان گلگون کفــن لاله های دیگری دردامان پهناوراین خا ک رویده است که به همت همین فرزندان دلیرو با شهــامت, این خاک ووطن دوبـاره استقلالیت خویش را حاصل نموده و ملت آزادء آن با افتخاروسربلند زیست نموده اند.زیرا این خاک ,خاک پرفیض و اولیا است که هیچ گاه استعمار را نمی پــذیــرد و دشمنان این مرزو بوم برای چندی دل خوش کرده وبلاخره چنان خورد وزره می شوند که حتا خوابش را هم ندیده باشند. اما درهردورهءسیاه, ملت افغانستان از دست دشمنان ستم پیشه رنج های بیشماری را متحمل شده و قربانی داده اند ودر این گیــردار سیاسی, وطن مان از پیشرفت و ترقی باز مانده و توسط همین دشمنان بخاطـر اهداف شوم شان سالها به عقب برگردانیده شده که مثال خوب آن دورهء طالبان بوده است . چون دولت های دست نشاندهء دشمنان کوشش میکنند که مانع پیشرفت وطـن شده و بیشترین ملت افغانستان را از نعمت ســواد بدورنگهداشــته اند تا خودبتوا نند که ازآن سود ببرند واز حالت بی خبری این ملت ستم دیده سوء استفاده کنند .زیــرا آنان میدانند که اگر مردم این سرزمین از آگاهی کامل برخوردار گردنند آنوقت است که تمام ملت با داشتن سواد کافی و اندیشهء بلند دربرابرآنان قد برافراشته وهیچگاه فریب سخنان واعمال آنانرا نخورده و بخاطر آزادی و بهبود وطن خویش میکو شند مگر با دور نگهداشتن ازعلم در حالت فقر و بدبختی دشمنان در حاکمیت قرار مـی داشته با شند از اینجاست که مبارزهء تعداد از فرزندان آگاه و شجاع این مرزوبوم با وجود سعی و تلاشهای زیاد این دلیران اکثراً مدت های زیادی را دربر میگیـرد بخاطر همین معضله هااست که تا حال نتواسته اند که افغانستان رابـرای همیش از چنگال دشمنان و مداخله گران دور نگهدارند .
شرایط فعلی افغانستان که نیزاز دوره های بسیارناگوار برای ملت افغانستان میباشد بدبختی های این دوره را نیزمردم وطن با گوشت و پوست خویش احساس کرده ومیکنند.چه نسبت بیعدالتی ها مشکلات زیادی دامنگیرشان شده وفقرگسترده دربین بیشتر مردم حکمروائی میکند که مردم نمیتوانند ازاین ورطه خود را بیرو ن بکشند .
دولت افغانستان که خود از صلاحیت کامل برخوردار نبوده دستــورات که از جانب دیگران دراجرای امورکشور برایش داده میشود به آن عمل میکندو نمیتوانـد خود تصمیم گیرنده با شد. زیرا افراد و اشخاص که دراطراف رئیس جمهور کرزی قراردارند با مشوره دادن های ناسالم خدمت به دشمنان میهمن و به نفع آنان کارمی کنند.چنانچه که دراین اواخرهمه شاهد تدویر لویه جرگهء شتاب زده درکشوربود یم که بااشتراک بیشترازدوهزارافرادواشخاص با مصارف هفت ملیاردودوصد وشصت ملیون افغانی که اصلاً درشرایط کنونی افغانستان ایجاب آنرا نمیکرد دایرگردید کــه هدف اصلی دراین جرگه توافق روی ایجاد پایگاه های نظامی امریکا درافغانستــا ن بود که جریان واختتام آن ازطریق تلویزیون ملی به نمایش گذاشته شد ودرروزچهارم با صدور قطعنامهء 76 – مادهءاز جانب این اشتراک کنندگان مجلس به پایان رسید که همه موادات این قطعنامه خواسته های افغانستان و یگ جانبه بودکه ازخـواسته هــای دولت امریکا اصلاً خبری نبود . چنانچه که درجریان روزهای لــویه جــرگه ژورنالیستان مصاحبهء را با خانم صفیه صدیقی انجام دادند.وی درپاسخ خبرنگاران ازطریق تلویزیون ملی خـواسته های امریکا را نهان اعلان کردو اضافـه کرد که دولت امریکا نمیخواهد خواسته هایش برملا شود.
سوال اینجاســت درصورتیکه دوکشور میخواهند روی موضوعی تصمیم بیگیرند ومسایل به هردوکشورارتباط میگیرد ازهردو جانب موضوعات با یــــد بسیار شفاف و علنی باشد تا قضاوت کنند گان روی آن قضــاوت و به یک فیصله نهــا یـی برسند . اما ایــن افــرادیکه درآنجا جمع شده بودند چطوردر این مـورد پــافشاری نکــرده واین قطعنامهء یک جــانبه را که صــرف خواسته های دولت افغانستان بوده وروی این موضوعات رئیس جمهورکرزی نیزدربیانیه های خود به آن اشاره کرده بود صادر کردند ؟
اکنون که این قطعنامه جهت غور وتائیــد بــه پارلمان افغانستان محول شـــده دیده شود که اعضای پارلمان افغانستان که این موضوع بسیارمهم و سرنو شت ساز است چه تصمیمی را خواهند گرفت ؟ که یکی از موضوعات مهم آن ایجـادپایگا ه های نظامی امریکا برای سالهای طولانی میباشد که این موضوع نه به نفع ملــت ونه به نفع افغانستان خواهد بود . زیرا تجربه 10 ساله نشان داد که با موجو دیــت عساکرامریکا جنگ و خون ریزی کمتر نه بلکه بیشتر شده است .
یک تعداد افراد و اشخاص با ایجاد پایگاه های امریکا در افغانستان خوشبینی نشان داده و وانمود میکنند که بدون حضورامریکا افغانستان پارچه پارچه خواهـــد شد.درحالیکه دولت امریکا اگرمیخواست بجای مصارف ملیاردها دالرایجاد پایگاه های نظامی درافغانستان اردوی افغانستان را تقویت میکرد و وسایل مدرن دراختیار آنان قرار میداد بعداز سال 2014 میتوانست که به بسیار راحتی عساکر خود را از افغانستان بیرون میکردو دیگر نیازی به موجودیت عساکر امریکا در افغانستان نه میبود.نمیدانم که این افراد بجای کار بخاطر تقویت اردوی وطن خویش به ایجــــاد پایگاه های نظامی امریکا چرا دل خوش میکنند؟
موضوع مهم و قابل غور دیگری که دراین قطعنامه گــنجانــیده شــــده است تحویلدهی زنــدانهای امریکایی که درخاک افغــانستان میبــاشد به دولت افغانستـا ن, وهمچنان بحمله و تلاشی های خانه های مردم از طرف شب توسط عساکرامریکایی ها توقف داده شود .
با چنین تقاضای دولت افغانستان درذهن هرفرد افغان سوال ایجاد میشود که ایا امریکا این همهءخواسته های دولت افغانستان را خواهد پذیرفت ؟ بهتر بود که بجای چنین موضوعات, بعدازخروج نیروهای خارجی ازافغانستان تـا سال 2014 به فکر ساختار یک دولت مستقل وخود ارادیت, با کوشش وتلاش هـا روی قرضه های طویل المدت بادولت امریکا می اندیشیدند و به توافق میرسیدند. وبخاطر پرداخت قرضه ها کارروی استخراج معادن افغانستان صورت میگـرفـت که هم لعل بدست می آمد و هم دل یار نمی رنجید.
موضوع دیگری که قابل یادآوری است به دایر شدن کنفرانس بن کمترازدوهفته مانده است ازسهم گیری زنان افغان دراین کنفرانس اطلاع کمتری درد ست است چه با حضورو اشتراک طالبا ن درکنفرانس بن دوم وسهم گرفتن , حصه دادن آنان درقدرت دولت صدای دفاع از حقوق زنان کمترشنیده خواهد شـد , آزادی نسبی را که زنان افغانستان بعد از سقوت رژیم طالبان به دست آورده اند دوباره ازدســـت خواهند داد.
اکنون وظیفه روشن فکران,قلم بدستان , نهاد های اجتماعی و آزادی خواهان است که با بسیچ شدن و وحدت,صدای خویش را بلند نموده جلوچنین بی بندو باری های کوتاه فکران و مداخله گران را گرفته وطن را بسوی صلح و ثبات سوق دهند.
26/11/2011
بالا
بازگشت