شریف بها
مکثی برچگونگی ایجاد پایگاه های دایمی امریکا در کشور
نوشته : شریف بها
مورخ ۱۳۹۰.۱.۳۰
چنانچه گزارش ها میرساند سال جاری برای مردم افغانستان یک سال مهم وسرنوشت ساز پیش بینی شده است .
این در حالیست که قرار است در ماه سرطان پروسه انتقال مسوولیت در هفت ولایت کشور اغاز ونیز به منظور عقدهمکاری های دراز مدت میان افغانستان وامریکا تا دو الی سه ماه اینده لویه جرگه فرا خوانده شود .
علاوه بر انتقال مسوولیت که جزمهمی از فیصله های کنفرانس لیزبون بوده مساله عقد طرح راهبردی افغانستان بایک کشور مهم جهان از جمله مسایلی است که میتواند تغیرات مثبت در کشور به میان اید .
امروز می بینیم که افغانستان در منجلابی قرار دارد که از همه طرف هژدها های در انتظار بلعدیدن ان هستند اما نظام کنون با درنظرداشت قوت اقتصادی ونظامی واستخباراتی هنوزتاحدی نرسیده است که از مدخلات کشور ها به خصوص همسایه گان در ابعاد مختلف جلوگیری نماید.
موجودیت طالبان وحمایت از انان از چالشی است که حتی نیروهای خارجی مستقر در کشور یا نخواسته اند ویا نتوانسته اند که از فعالیت های تخریبی انان بکاهد اما وجود انان به حیث یک تهدید بزرگ باقی مانده است ./
چنانچه گفته میشود سال روان سرنوشت ساز بوده ومردم از جنگ خسته نیز به انتظار زمانی اند که بدون بیم به زندگی بخور ونمیر شان ادامه دهند .
مساله طرح همکاری های دراز مدت میان افغانستان وامریکا حیاتی بوده و موادکه از سوی جانب مقابل ارائه گردیده مسلما مورد مطالعه دقیق قرار گرفته باشد ونیز شرایطی از جانب افغانستان یا ارائه شده ویا در نظرگرفته شده است .
به هرصورت در طرح ارائه شده درخواست ایجاد پایگاه های دایمی امریکا در کشور نیز شاید مطرح شده باشد که اکنون در سر زبانها بوده که پخش این شایعه نگرانی ها و حمایت های در داخل ونیز نگرانی ها از سوی کشور های منطقه نیز ابراز گردید .
با این همه ایجاد و یا عدم ایجاد پایگاه های نظامی دایمی امریکا در کشور راازصلاحیت مردم افغانستان و نماینده گان ملت افغانستان خواندشده اما تا هنوز معلوم نیست که تا چه اندازه توافقات پشت پرده و پنهانی در این مورد میان صورت گرفته است .
اما نباید فراموش کرد که تاهنوزحلقاتی وجود دارند که وابسته به کشور های که با ایجاد پایگاه های دایمی مخالف واحساس ضرر مینمایند فعالیت مینمایند وبه نحو یی این مساله را به گونه های مختلف ارائه میدارند .
چنانچه در فوق یاد اوری شد افغانستان درحالی قرار ندارد که وابسته خود باشد امروز ملیارد ها دالر از کمک های خارجی در بخش امنیتی کشور به مصرف میرسد که اصلا در توان افغانستان نیست .
ارائه نظریات حق هر افغان است اما مساله مهم منافع ملی است که در کدام حالت ما متوانیم دراینده با کشور های همسایه ومنطقه همسویی کرده بتوانیم ودر ردیفی قرار گیریم که بتوانیم خود مسوولیت امنیت وانکشاف اقتصادی سیاسی و اجتمای کشور را به عهده بگیریم ،دراین شکی نیست که روسیه ایران چین وپاکستان بااین طرح مخالفت دارند ونیز ابراز کرده وحلقاتی داخلی نیز وجود دارند که بدون درنظرداشت منافع کشوری به پله پای انان پا میگذارند به هر حالت باید افغانستان یک حامی بین المللی داشته باشد ، ما می بینیم که پاکستان همه ساله ملیارد ها دالر را از امریکا بدست میارود اما با طرح ستراتیژیک افغانستان با امریکا ابراز مخالفت مینماید ولی این مساله باعث گردیده که درروابط میان افغانستان وپاکستان نیز تغیرات مثبت اید وبه همین منظور یوسف رضا گیلانی به کشور امده وروی مسایل مهم با رئیس جمهور کرزی گفتگو کردند که علاوه بر ان هرکشور دیگر تلاش دارند تا به نحو نقش خود را در کشور حفظ نمایند .
دراین شکی نیست که با امضای این طرح درصورتیکه جانب افغانستان با دقت کامل گام بگذارد دستاورد های مهم را برای افغانستان در پی خواهدداشت .
بناء اکنون به مردم افغانستان ونماینده گان است تا دراین مورد به صورت گسترده عمیقا فکر نمایند وبادرنظرداشت منافع ملی تصامیمی را اتخاذ نمایند تااینده افغانستان به سوی سوق داده شود که از منجلاب کنونی خارجی وبه پای خود ایستاد شود درغیران مداخلات همسایه ها در همه امور کشوری ادامه خواهد داشت وهرکس به نوبه خود را افغانستان را همانند یک لاش مرده بسوی خود خواهند کشانید .
بالا
بازگشت