محمد زرگرپور
بخدا از دروغ خسته شدیم
به گناه نکرده بسته شدیم
بخدا از دروغ خسته شدیم
نازنین ! قصه از وطن گویم
فتنه از چشم اهرمن گویم
هر نفس کوچ های ناهموار
هر قدم انفجار و چوبه دار
نخره و دست های همسایه
گره آروده لای این لایه
نه صدای که دل نوازد باز
نه هوای که پر کشد آواز
گلّه از ضرب شصت می ترسد
گزمه با دار و بست می ترسد
تکه های دلم به خون همرنگ
تا ببا لد شکوفه های تفنگ
خون ما را به شیشه کرده دژم
آسمان را تریشه کرده الم
به گناه نکرده بسته شدیم
بخدا از دروغ خسته شدیم
ما غریبان ملک نا جوریم
همه دردیم ، زخم نا سوریم
مردمانی که قهر تان خون است !!
وطن از دست رفته محزون است
دست کم ، غیرتی اگر مانده ؟
هدیه بر همرهان نا خوانده
وهم وجهل و جدال ملت ما
برده یکسر نشان و هیبت ما
قوم بد ، روز بد ، بکار آید
اجنبی از پی شکار آید
عا قیبت نذر خورده پس بدهیم
ملک خود را ، ولی به کس ندهیم .
محمد زرگرپور
بالا
بازگشت