«مشفق»
لباس جهنده
لباس جهندۀ مارا به دیگران مفروش
توگوش خویش به حلقۀ اجیران مفروش
توشیخ زاهــــــــدآن مجلــــس تصوفـــــی
توراز میکـــده را بـــرپاسبـــان مفــــروش
قباء وخرقــــه به انــدام وحُسن انسان است
تو جامۀ کعبـــۀ معصوم به هرحیوان مفروش
کلام حـــــق ویقیــــن را فروختـــۀ بــــه کلاه
کلاه وتاج صداقت بـــه نـــاکسان مفـــروش
برای مقصد خویش پیک چاکری نــه بنــــــوش
امید ومقصــــد مردم به چاکـــــران مفــــروش
چنـــــان لباس مفاخرگــــرت نبـــود به تنـــت
تو فخروهمت خود را به ناجـــوان مفــــروش
امید من بتو بوده است که خود زعیم منــــی
امید فطـــــر پاکـــــم توانگـــــران مفـــــروش
غلام مباش غلامـــی رسوخ انسان نیست
عصاوممبـــر خویش رابه این وآن مفـــروش
خدا وکاشف این موجودات همــین گـــوید
ریسمان حق بگیر خون عاشقــــان مفـــروش
«مشفق» بگفت که ایی جاهلان بـــی بنیـــاد
میراث کشور ایمان به بی ایمـــان مفـــــروش
هوشیارنیست
راست میگویم که کرزای آنقدر هوشیار نیست
چرسی وبنگی که است اما پیی نسوار نیست
درخماری گاه از خویش گرسخن دارد همیـــن
دشمنش را دوست داند چونکه او بیدار نیست
عمرخود را چون غلام درنزد چودری کنــــد
چرسی را جزء اهل دل هیچ دلبری دلدار نیست
همنشینانش همه الِِـــوات دزد چرســـی اند
حرف این دارالخلافه حرف سردمـــــدارنیست
مبلغی ایران برای چرس و بنــــــگش میــدهد
گوید حمامی که هیچــــگاه زمــــــرۀ بازارنیست
بیش ازین دارالخلافه ازمشاور پــــرکنــــــی
کاخ جمهور است مگر این خانـــه انبـــار نیست
بی خرد سنجیده گو بی آنــــکه دُر افشانی کـــــرد
کم گفتن پیشه کن چون لازم بسیــــار نیســـت
دلقــــک ساقی مباش افشاء مکــــن اندر خـــمار
رســــم افغانی بس است وحـــاجـــت زنـــار نیست
یــــاد داری رقص ملــــی برملتت می بــــرقـــص
زنــــگ پاکستان بــــرچین حاجـــت دوتـــــارنیست
تکیــــه بر یــــاران مین وانتحــــاری خـــود مــــزن
نــــه غلام و نـــــه قلندر هیچ تــــرا بــــادار نیست
با خودآی ای مرد جاهـــل یک کمــــی «مشفق» باش
جزهمین ملــــت وکشــــوراز بــــرایت یـــــارنیست
بالا
بازگشت