عبدالو کیل کوچی
عمر بگذشت به جنگ
جنگ با حیله و رنگ
با چالش ها ، با تنش ، با نیرنگ
همه در صلح وصفا زنده وما کشتهء جنگ
این چه رسم است اصول و فرهنگ
وای براین نیرنگ
گهی رزمایش لفظی وسخن پردازی
سایت سازی وقلم فرسایی
آتشین کردن تبلیغاتی
که در آن خشک تری سوزد ، از هرچه که هست
ای دریغا که رود ، فرصت کاری از دست
تابکی در تنش و تهلکه و نخوت وننگ
وای براین نیرنگ
گه خیالات و هوایست به سر
دایه ی دلسوز تراز مادر
دعوی مکتب وفامیل بزرگ
گه هم آواز برادر، گه سخنگوی پدر
موج بر موج به آهنگ زمان هم آهنگ
وای بر این نیرنگ
در چنین وضع که در هر طرفی خون جاریست
سر وتن کوفته و خسته ز زخم کاریست
آنطرف پای تجاوز ،خطر گرگ و پلنگ
اینطرف دست تخالف ، جدل شیشه وسنگ
وای براین نیرنگ
ای عزیز من و ای همسفر دیرینم
من وتو ، قوت قلب وطن شیرینم
مردمان منتظر دست وفاق من وتست
انتظار همه گی در اتحاد من وتست
باور مردم ما حاصل همسویی ماست
صلح ما ، و حدت ما ، ضامن پیروزی ماست
تا بکی ما وتو سوزیم درین آتش جنگ
وای بر این نیرنگ
گر نداری جگر شیر ژیان
سفر عشق مکن ، عیب ملامت یاران
باش با عهد ی که بستی ، مشکن
بار این راه که بردی ، مفگن
من نگویم که ببستی وشکستی ، اما
صف شکستن چه گناهیست بزرگ
تکروی ، خود محوری همچو خطاییست سترگ
هرکه شد دور زصف ، خسته وسرگردان است
مرو، این راه که میروی به ترکستان است .
عبدالو کیل کوچی
++++++++++++++++++++++++++++++
بار دیگر رسید فصل خزان
باز آمد هوای پا ئیز ی بار دیگر وزید باد خزان
باز زد خیمه ابر ها ی سیاه زیر چرخ کبود در میزان
باز فصل غبار تیر مهی سایه افگند بر گل و بوستان
فصل سرماه وتیره روزیها فصل رنج و مصیبت دهقان
فصل کو چیدن پر ستو ها دوره جا بجایی یی زاغان
خو شه نسترن چپاول شد گیسوی یا سمن بدست زغان
برگ گل زرد زاروپرپرشد بلبل از هجر غنچه شد بفغان
دا من لاله پاره شد از غم چشم نرگس به ماتم وگریان
برگ تاراج باد وتو فان شد خوشه عریان شد به تا کستان
چمن وباغ وآشیانه بسوخت بال شهپر شکسته شد مر غان
منهدمگشت شاخ داردرخت از شمال مهیب و از تو فان
گژدم مار موروزاغ وزغن بچمن ریخت همچوخار خسان
گم شوید ای خزان غارتگر ای غم بد سگال وبد کیشان
ایخزان جایتوبگلشن نیست جای تونیست در نگار ستان
دشت صحرازفرط غارت تو خشک گردیدخاره شد یکسان
قا سد دوزخ زمستانی دشمن غنچه قا تل ریحان
کار تو دایما جدا سازیست چون منافق به شیوه شیطان
غمبباری جدا کنی بروبرگ عار دارد چمن ازین باران
ایخزان ارمغان تومرگست مرگ چبود به دیده گرگان
اندرانوادیی که گرگا نست وای بر جان رمه و چوپان
گرگ رمه گرگ داردرخت نه بصورت دراصلگرگ ددان
سردوسرماخشک افسردست تا تو باشی به هرکجای جهان
تو که بر ماتم چمن خندی به غم تو شود همه شادان
من بهاران سبز وبار ورم زنده ام همچو رز به تا بستان
روشنازچشمه هایخورشیدم چون شودروز،شب رودزمیان
میشوی گم،من میشوم آغاز هست آغاز من ترا پا یان
عبدالو کیل کوچی
++++++++++++++++
جای تو خالیست
رفتی وبدل مهر وتمنای تو باقیست
بر خیز وبیا سوی وطن جای تو خالیست
ای رفته ز دامان وطن سوی وطن ها
با ز آ که در آغوش وطن جای تو خالیست
ای بلبل شوریده ز آلام سفر ها
بر گرد و بیا سوی چمن جای تو خالیست
پرواز خیال تو بود جانب آفاق
زود آی که در دشت ودمن جای تو خالیست
شیرین وعزیز است وطن بر همه دلها
ای قوت دلهای وطن جای تو خالیست
بی ما وتو این خاک وطن کی شود آباد
در محوطه یی دانش و فن جای تو خالیست
هرچند که هست اهل سخن بیش در ینجا
در مرتبه فهم سخن جای تو خالیست
بر خیز وبیا صاحب این خانه تو هستی
در قلب و دل خلق وطن جای تو خالیست
هر خار و خسی نیست چو آن سرو خرامان
ای سر و به دامان وطن جای تو خالیست
با یک گل افسرده محال است بهاران
در گلشن وگلزار وطن جای تو خالیست
اوضاع وطن لازم همبستگی ی ماست
در فکر و در اندیشه من جای تو خالیست
در ساختن این ملک ودر اعمار مجدد
در امن وترقی وطن جای تو خالیست
در مدرسه و مزرعه ودفتر وفابریک
در هر وجب خاک وطن جای تو خالیست
آزادی
خوش است عشق وطن در هوای آزادی
خوش است زیستن اندر فضای آ زادی
بروشنیء افق چون سپیده ء آفاق
بلند باد به میهن لوای آزادی
بکشوری که فضایش فروغ وتابان است
عروج بال گشاید همای آزادی
مباد چاک گریبان مردم آزاد
خجسته باد لقا و قبای آزادی
به پاسداری آن ملت بپا خاسته
خوشا کسیکه برزمد برای آزادی
به پای بیرق آزادگی دل و جان داد
شهید عشق وطن در ازای آزادی
همیشه زنده بود ماندگار وجاویدان
هر آنکه بهر وطن شد فدای آزادی
نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق وطن
اگرچه جان بدهد در بهای آزادی
خوشا دمی که سرود و ترانه بر خیزد
بگوش هموطنانم نوای آزادی
خجسته باد نگارش بروی صفحه نو
نگاره میشود اندیشه های آزادی
چه نعمتی بود آزادگی واستقلال
بلند باد به میهن صدای آزادی
عبدالوکیل کوچی
بالا
بازگشت