مسعود حداد
مقایســـه
وقتی تو می نازی به ظلم، اوچشم خود ترمیکند
گوئی شکـست سخره را، ازشـیــشه بـاور میکند
فـرق میان« تو» و«او» در فکرتان بارزبود
تو خرافات می پرستی، اوعقل را داورمیکند
شاهکارشاه بلخ را تعویض به افسانه کرده ئی
او کــــتاب مــولـوی را مستانه ازبر میکـــند
زاصلت بیگانه ای ،اعراب ستودن کارتوست
«اوکی؟ نژاد خویش را با تازی برابر مـیکـند»
گاه ز«قـُدس» گوئی سخـن، گاهی زفرهنگ حجّاز
او همــــیشه افــتخار بر فرهـــنگ خــاور میــکـــند
جـــهاد تو بخاطر تنـــفیــذ ظلـــمت بوده اســـت
اوجـهـــاد بر ضــد ظــلمت را مکــــرر میکـــند
دزدهــارا تـــو به مُـــلـکش رهنـمائـــی کرده ئی
لیک او جان را فـــدای حــفــظ کشــور میکـــند
تو ززن نـفرت نموده "عـفـریت" خطابش میکنی
احـترام را او بـه مادر، چون شمس اظهر میکنــد
تسبــیح وسجّاده أت، جـــز فـریب خلـــق نیســت
او خـدمت خــلق ستمکش، همچون برادر میکـنـد
صاحـــب دکــان دیـنی، دین فروشی کار تـــوست
دل بدهـی، دل ستانی را، برای وصـل دلـبرمیکنــد
اعـــتقــادش راســـخ است برهـــستی یزدان پاک
کئ؟ زتذویرمثل توسجـــده برالله اکــــبر میکــند
بهـرپاکی و نظافـــت، باخـــاک تیّمـُم میکــنی
او وضــوباآب زلال چشــمـــۀ کــوثر مـــیکنــد
کینه توزی دروجودت بس عفونت کرده اسـت
اوعطرمُحّـبت میدهد، جان را مـُعطـر میکــنـد
بــس کن «حداد» اینقدرها وصــــف یار خود مجو
اوهم انسان اســـت بعـــضاً اشتـــباه ســـرمیکنــــد
مسعود حداد
5می 2011
++++++++++++++++++++++++++++
جـــــدا
زصــومـــعـه صدا آمــد ، صدای آشـنا آمـــد
بگفت ای صوفی سرمسـت، بپا خیزوندا آمــد
مرید باصفا آمد،نشانی از خدا آمد
خدای تو، خدای من
زمین تو، هوای من
طبیب تو، دوای من
نوای تــو، ونای مــن
خدا اینجا ،خدا آنجا ، خدای ما بجا آمد
زصـــومعه صدا آمد صدای آشـــنا آمد
""""""""""""
عجب روز وعجب روزگا ر
زصـــومـــعه الـــی خــّمـا ر
چه مسـت انـد و ویا هوشیا ر
چه خــواب انــد و ویا بیــدار
هـــمه گـویــند زبیــم و تـرس
ایــا ای خـــالـــق زیــنـــهـــا ر
نظر افگن بسوی ما
به نزدم آ، رخت بنما
تو ای قـــــها ر و ای جــبـــا ر
ترحم کن بحال ما
ای صاحب لیل النهار
همه هستند خوارزار
زدل گریند پی دلدار
زآنجاها صدا آید ، صدای آشـــنا آید
"""""""""""
من و یارم جدا هستیم
جدا ازاین" گروه بیمناک از خدا" هستیم
نمی جوئیم خدا را ما
گه وبیگاه به مسجد ها
درکنِشـــت ودرکلــیسا
ویا اینــجا و یا آنــجا
خـــدای ما وجود ماســـت
خدا درهســت وبود ماســت
نـمای ما، نمود مـــاســت
خــدا در تاروپــود ماســـت
خدای ما، سرشـــت ما سـت
زمــین ما، بهـــشت ماســـت
خـــدای ما نه مـــــی آید
نه میگوید ، نه میخواهد
خدا عشق است ، خدا زیبا
خدا معشــوق بی همـــتـــا
خــــــدا در مــاُمن مــاُوا
خــــــدا در بـــســتر دریا
مــکــان او وجــــــود مــا
وجــــــود اوبی انـــتهـــــا
همین اســـت ، بس خدای ما
من و یارم جدا هستیم
«جدا » از آن" گروه بیمناک از خدا" هستیم
مسعود «حداد»
11اپریل2011
++++++++++++++++++++++++++++++++++
رنــج نامه
من از جهل آن عـمـامـه بر سر رنج بردم
من از بی مایگی شخص" رهــبر" رنج بردم
امنیت از سرزمینم رخت خود بر بسته بود
مــن ازنیرنـــگ دزدان چپــاولگــر رنـــج بردم
ملک ومال وخانه وکاشانه ات مصئون نبود
من زمــصــئون بــودن اشـغــا لگر رنــج بــردم
گــاه وناگــاه بی تمــیـزی میکــــند آن ائــتلاف
زکشـــتارمــردم قــــندزــ کــنر رنـــج بــردم
کشت وباغ سـوخت ،خـانه ویـران، ده خــالی
ازهــــیـاهــوی" پیشرفـــت کشــور" رنــج بــردم
کــاروان ودزدورهــزن یکــصدا گویــند خـــدا
من زآن دادرس، که دارد گـوش کر رنــج بردم
ده سال است جستجوگر،دستگاه "کشف" غرب
من ز"مفـــقــودی" آن ملاعـــمررنـــج بردم
بی سوادی مزمــن دامنگـیر شهر و ده اسـت
از ســواد ناقـــص، کــفــتار و خــررنــج بردم
اعـــتیاد جــولان میکــرد دربین نسل جــوان
مـن ازکشــت مـــواد مــخـــدر رنــج بــردم
کسب وکار برچاپلوسان بیشمار است بیشمار
ز بیـکاری جوانان با علم وهنر رنج بــردم
رشوه وفساد اداری بیــداد مــیـکـرد در وطــــن
جهت تمدید ویزه، دفـتر به دفــتررنج بردم
در کلام زیبا سـرایــند، لیک در صــحن عــمل
ناقـض اند، از واعــظ حـــق بـشــر رنـج بردم
تا وزیرحــرب دولــت؛ حـــق بگــیرازمافـیاست
زمارشال زمـین خواران، مُکـرر رنــج بردم
مادران میهــنم با ظلــم مــضاعـــف روبروســــت
ز تبــلیــغ، " زنـان بــا مـرد بـرابـر" رنـج بردم
هـرکی دارد در بغــل طبـلی زقـــــــوم و نـــژاد
ازصــدای طــبـل آن اقــوام بــرتر رنــج بردم
مردم میـهــن شــده بــیگــآنـه ازفرهـــنگ خــود
من از ترویـــج فرهـنگ "پنجاب بربر" رنـج بردم
پژمرده گلهای انصاف ، عطر عدالت بو نداشت
راســت گـــویـم زعــدل "الله اکـــبر" رنــج بــردم
مـن« حــداد » بیدرمان بعــد بازدیــد ازوطــن
درد دیدم، ازنـوک پـا تا فـرق سر رنـــج بردم
مــســعـود « حــداد »
28 مــارچ 2011
+++++++++++++++++++++++++++
نسل سوخـته
نسل ماراسوختند ، ما ز نسل سوخته ایم
از تبار خام نیســتیم،کوره دیــده، پُخـته ایم
نورخـــورشیــد سعادت، زایل شده ازماُ منم
زین سبب در کلبــــه ها آتش زغم افروخته ایم
شمعدان زندگی را اهریمن درهم شکســـت
زیستن در تاریکی ، از روزگار آموخته ایم
درمحیط جهل وتاریک، پاکبازی جا نداشــت
درتلاش پاک بازی، جان وتن را باخــته ایم
ننگ بادا بر حریفان، خون ملت ســـر کشــَنـد
باده نوش هستیم، آنراازخون انگورساخته ایم
مام میــهن! شاد بادا،روزگاری بـعــدازیــن
در قدومت میگذاریم، آنچه را اندوخته ایم
بس بود «حدادیت»بشکن قلم شاعر صفت!
گفتنی ها بس زیاداست، لیک لب را دوخته ایم
مسعود «حداد »
14اپریل2011
++++++++++++++++++++++++++++
گناه
خدای مــــن ! مــن ازدســـت خدای تـــو
پــــناه را بـــر خــدا بردم
دل شـــــکســــته ، لـــبـان بســـــته
هــــم گرســـــنه ،پــا برهــــنه ، هــــمه هســــــتی خودرا
بـــر تـــو ســـپـردم
خــــدای مـــن !
خــدای تــو عــــدالت را نمیدانــــد
جـهالت می گستراند
گــــهـــی نا ســـخ ، گــــهــی منســـوخ و...
شعر ثا بت نمی خواند.
دل آزار اســــت ، جـــــفا کـــار اســـــــــــــــــــت.
خـــدای مـــن ! چـرا بــر خـود خداوند جــــبار را
یک خدای امـــید وار را
گزیدی همچو قــهــار را ، کــــه :
تـــقســــیـم را نمی دانــد، قنــاعـت از تو میســــتا ند
خــــدای مــن ! خـدای تو هـرچــــه خواهــد هــمان گـردد
ولـــی تقصیر از بندگان گردد
به پیشانی سیاه سازد صواب من ، گناه من
هــم ناله و هــم آه مــن
سوال کن از خدای خود بجای من
مینویســــد بر لوح خود
هـــرچه هســــت در تـــقـــــدیــــر مــا
گر ما بتیــم یــــا بــــت پرســـــت ، پس چـــه بـــــا شـــــد
تقـــصیـــر مـــا ؟
خدای من ! تو بصیری ، تو دانایی
تو خود عشــــــقی ، تو معشـــوقی ، تو معــبودی
تو وجــــودی تو بقــــا یی
تو بــــر گـــزیدۀ مـــایــــی
پــــس چرا می گزینی بر خـــود
چنین یک خــدایی ؟
بیا با ما بغاوت کن
در بغاوت کردن عادت کن
خـــدای من ! حبیبی تو ، شفیقی تو
رفیقی تو .
تو دیگر آن خدا نیســـتی کـــه آزاری
شــــــیفــته گانـــت...
بندۀ پیــــــوســـــته گانــت را
خــــــدای مـــن ! عبودی را نمی خواهی
سجودی را نمی خواهی
تو راســـــــتی هــــم خدای مایی
من از دســـــت خدای تو پناهم بر خدا باشد
پرستیدن به جــز از تو بــرای مــن گناه باشد
مســــعـود «حداد»
22مارچ 2011
++++++++++++++++++++++++++++
بدهکار
نه من ایـــنـم ، نه من آ نـم ، نه آنهــارا خریـدارم
تــنفر ازنفـــاق دارم، ز هر تبعیـــض بیـــــزارم
من یک انسان عادی و بدور از هر تــفــرق هــــا
ستیـزم با جنون باشـــد ، فـــنـونــی ها همــه یارم
به انســـان عشــق ورزیــده پی نیکی همی گــردم
که در خــدمت خــلق باشــم و موری را نیازارم
تأسف میکنم بر تو همـــه از عـــدل مـــیگــوئــی
ولی بیدادگری هارا ، ز دست توست که من دارم
به من خرده نگیر گاهــــی کــه تأویزت نمیگیرم
به این خاطـر که من هـرگـز نه جاهل ونه بیمارم
تو ای پشتون ! تو ای تاجک ! ویا ای ترک تباریها !
مجـــو دوری زمــن باری به دیدارت بســـا زارم
بده دســــتت به «حــداد» و بکن تکیـــه برای او
چو یک انســان آزاده ، به انســان ها بدهـــکــارم
مسعود ( حداد )
27 فبروری 2011
بالا
بازگشت