تيمور
راز
برایــــم یک جوانـــمـــرد غریـــبـی
حـکایــت کرد زرویــــداد عجیـــبی
حکایــت از محیـــط کسـب و کارش
سخـــن میگـــفـت هم از روزگــارش
گهی قصــه زتاق میکرد گهی جــفت
شروع کردازخودش آنگاه چنین گفت:
«««««««
((نصیحت کرد پدر روزی برایـــم
ازیــن بعد دست پُر خـــانـه بیایــم
بدین معنی که بایــد کـــار یـــابــم
یگــان کســب درآمــد دار یـــابـــم
ازین رو مــن به جــانب ها دویــدم
سر انجـا مـش به در گا هــی رسیدم
در آن درگاه، مدعویین هر کاره بود
مــــــیز بــــانـش ابتر و بیچاره بود
بدورم امــدنـد ســــویــــم بــدیــدنـــد
نگاهــــم کردنــدو حـــرفـــم شـنیــدند
همـه چــیز را در آنــجا فــاش گـــفتم هــم از کـاسه و هـــم از آش گفــــــتم
مرا گقـتــند پســـر تو خــوش زبـانی
بیا با ما بــه کـــار تــــر جــمانـــی
همه سر داریــم و بــی تاج هستیـــم
درین جا ما بــتـــو محـتاج هســـتیم
بغیر از تـرجما نی ، «کار» داریــم
حقوقــت را به دالــر میــشمــا ریـــم
من نا فــهـــم قبــو لـــش کردم آنـــــی
شروع کردم به کار تــر جــــــما نــی
گهی هلمند گــــهی بــــگرام بـــــودم
اگرچه، نســبتِ ســن خــــــام بــــودم
مرا هر روز ازیــن غار و به آن غــار
نمیمانــدنــد برٍ یک لــحظـه بیـــکـار
به خـود گـفتـم خدایا ایـن چه کار است
چه است اینها چـه خلق بی وقار است ؟
ازیـــن انســـان نـــــمــا سـگها بهتـرند
ولی این ها همه از جـــنــس خـــرنــد
زبســـکه درد و رنج ، بسیــار دیــــدم
سر انــجام من زکــارم دســـت کشیدم
من و بابا برفتــــیم نـــــزد رهـــــــبر
شکایت تا کنـــیم ز افــــراد خــــود سر
بگفتـــم رهبـــرا جــــانـــم فـــدایــــــت
کمی گوش کن سخــــن دارم بـــرایـــت
سخن از زشـــتــــی ان قــــو م گـــــفتــم
هــرآنــچــه در گذشـــت الیــــــوم گفتــــم
رئیــــس مصــــلحـت جو، داد و فریــــاد
تبسم کــــــرد جــوابــم را چـــنین داد :))
برو جــــانم ازین گــــــپ ها گـــذر گن
مگر زشت است ازآن زشت تر حـذر کن
تو میــــدانی رئـــیــــس دولـــــتــم مــــن
در عــیـــن حــال ســرتاج مــلــتــم مـــن
مرا چند بار اینها خــــــوار کــــردنــــــد
به حق من چـــنــین یــک« کار» کردنـــد
زدســــت شــان عجـــب بــد حــال دارم
قریــب مـن هـم یـک (میرویــس) بیـارم
مـا هـــســـتیــم ازنــــژاد «آریــائــــی»
ولی تـرسـم کـه طــفـل آیـــد «سـیـائــی »
به« تيمور» گــفــت پسـر، ای جـان کا کا
نگوئـــید ایــــن ســــخن هــــارا بـــهر جا
تـــو هــــم ای همـوطــن هیچ جا نگوئی
که این راز اســـت و راز کــس نجــوئی
تيمور
7 مارچ 2011
بالا
بازگشت