سیدهمایون شاه عالمی
لب ِ نیرنگ
فضـــــای کینه توزی هــــا دل مـــا تنگ می آرَد
دو رو بُد هرکـــسی دایم لب ِ نیــــــرنگ می آرَد
کجا حرف خصــــومت شد بفــــرسنگی گریزانم
کجا حــــرف محبت شد دلم در چـــــنگ می آرد
کجا محـــفل ز عـــشق آید لبم در وجــد شــورانم
کجا منزل ز کــــین آید سرم بر ســـــنگ می آرد
کجا محمل به نیکی شد سخای ِ دل دو چـندان شد
کجا در دل دو رنگی بُد خطـــر ها زنگ می آرد
کجا پایان الفـــــت را به سرحد مــــــــیتوان دیدن
کجا دامــــان ِ عشق ِ ما فضــــای ِ جنگ می آرَد
به فخر نسل و قـــــوم ِ خود مکن ساز ِ تجــمل ها
طـــرب در فتنه باز آید کجــــا آهــــــنگ می آرد
به کوی ناکــــسان بینی فقـــط فــــریاد ِ خود بینی
بکوی عـــــاشقان مطـرب صدای ِ چنگ می آرد
ز نام و شأن اجــــــدادت بمجلس نغمه کم سر کن
که روح ِ رفـــــتگان ِ تو به ولله ننــــــگ می آرد
بخــــــاک عاجــــز ِ دنیا صـــــدای فخر کی زیبد
تکــــــــبر آدمــــــیان را به پای ِ لـــــنگ می آرد
کجا جاهــــــل بگفتن شد ز غـــرّش ها همی لافد
کجا عـــالم همی گـــــوید صـــــدا بیرنگ می آید
به ولله من (همــــــایونم) درین عزلت بگـــمنامی
که گوش از غیبت ِ مردم دوصد فرسنگ می آرد
سید همایون شاه (عالمی)
دوم اکتوبر 2011 م
رِستُن / ورجنیا
ایالات متحده امریکا
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
نور هلال
دیدی هلال عید چه نوری کـــشیده رفــت
مــــاه کریم روزه براهـــش رمـــیده رفت
یارب قبول درگــــــــهی تو باد عــجز ِ ما
قامــــت به روزگــــــار تغافل خمیده رفت
تأثیر ِ ســـــــجـــده های خلوص آوَرَد نوید
از شش جهت مراتب فیضت رسیده رفـت
دانم که راه اصــــــل عبادت چه مشکلست
چشمم زضعف ِ عاجزی هایم نمـیده رفت
هر جا که دوستدار ِ تو شد در سخن بعشق
با پای سر دلم به هــــوایش دویده رفـــــت
ما را نمــــاز و روزه نه اسباب جــــنّتست
احســـان لطـــف یار که در نور دیده رفت
ما را سرور عــــــــــید نبُد در تغـــــــافلی
اشک یتیم و بیوه اگر نآرمــــــــیده رفــــت
دســـــتی اگر به خـــــیر برآورد و نان داد
بوی ز مشک عــــشق هرآندم شمیده رفت
آنکو که این جهـــان بصداقت نکرد درک
انگـــــشت ناتوانی به دندان گــــزیده رفت
دیدم به شأن و عــــــزت آن یار مهـــربان
رنگــــم ز فرط عـــجز پیاپی پریده رفــت
از انجـــــمن گرفت، (همـــایون) بروی دیر
این خــــــلوت تذکر ِ جــــانان گُزیده رفت
28 اگست 2011 م
لارتن – ورجنیا
ایالات متحده امریکا
صدق صیام
به روز عــــــــــید بیائیم در مقــــــام ادب
فــــــــتاده بادۀ عِـــــرفان هم ز جــام ادب
گـــذشت ماه روزه به تمـــرین ِ محو خطا
ز بعد عید مکش صـــــــید را ز دام ِ ادب
زبان و دل بگمار آنچه هست خیر و صفا
مشو تو لحـــــظۀ غـافل ز احـــــترام ادب
مـــــباد غم که به یک ماه کـــــم خـوردی
وفور قدرت دنیاســـــت گر بکــــــام ادب
بیا و دست سخــــاوت بکـــش بروی یتیم
بده ز کــــــیسۀ خـــــیرات در دوام ِ ادب
اگر ز صــدق، تظــاهر نبوده دور صیام
به ماه روزه مکمـــــل بشد تمـــــــام ادب
دعـــــــای پیر اگر میرسد همـه عید است
به خلوتی که خــــانه نمودیم زیر بام ادب
برای خدمــــت مـــردم برآ که این بوَدَت
مراد اصــــل عبادت به صبح و شام ادب
دعای خیر ِ (همایون) حضور عرفانسـت
شدم به حلــــــقۀ رندان من غــــــلام ادب
28 اگست 2011 م
لارتن ورجنیا
ایالات متحده امریکا
آمد نوید عید
آمد نوید عـــــــید و مرا عـــشق در سرست
در روزگــــــار مستی ِ من هستی کمترست
این خــــــلوت ِ که عـــــارض دلدار پَروَرَد
بر لـــــشکر هـــــوس ز ثباتم مظـــــفّرست
چند روزه مـــــاه روزه نه زنگ هوس بَرَد
در دل اگر هوای ز حـــــور و ز کوثرست
بر تن لباس عــــــــــید بزیبد به عــــــابدی
کو را دل ِ عظـــــیم چو ملک سکـــندرست
کمـــــــتر به آن لباس مفَـــــشَن تو فخر کن
برچین ز اشک بیوه که لعلست و گوهرست
بر سفــــــره روز عید تجمل ز خوردَنِیست
چـــشم ِ یتیم ِ کـــــــشور ِ ما بازهم ترســت
دو روزه امتحــــــــان بود بی عـــــــــدالتی
عـــــید از برای شاه و گــدا یک برابرست
در خانه های بی کس و مسکین چه بگذرد
خون دلی به سفــــــرۀ خــــالی میسرســـت
در شامـــــــگاه کـــــــاذب دنیا مـــبند چشم
از صبح صــــــادقست که گــیتی منورست
کم خور تو رشوه زآنکه ندانی حقـــــــیقتی
مـــــال ِ حـــــرام خلق برابر به اخـگرست
خود کردی عید و طــفلک همسایه بی غذا
در چنگ ِ باز بی کسی همچون کبوترست
کردی برای عید (همــــایون) سخــــنوری
بال همــــــا به سایۀ تو پّر ِ شهـــــــپرست
28 اگست 2011 م
لارتن – ورجنیا – ایالات متحده امریکا
معراج عشاق
ما را ز سرگذشت قضا آمد این مَـــــحَک
هرکـــو بکار خـویش جدا بینی یک بیک
در جلوه هـــای چشم، سماک اند فوق ِ ما
الوان رنگ عــــشق مگر بینی در سَمَک
دیدیم در حـــــوالی ِ عــــشق اند احـــتیاج
این گردش ســــیاره و خورشـــید تا فلک
عشقست دین و دین شده از عشق معــتبر
آدم درین پدیده مـــــــــنور تر از مَــــلک
بی روزن عَلاقه چه تأثیر ِ سجده را ست
قــربت ز کارعشق شود نیست هیچ شک
انظار ِ ریش و کُــلّه نه اسباب عابد است
زاهـــــد برو بمان و مزن بیشتر کلــــک
زین دامـــگاه حــــیرت هستی طمع مکن
کس را ندیدی خــــــانه بسازد سرِ سرک
در عـــــشق مــبتلا شود ار دل دهد گهی
پرواز چون عقـــاب کند بال شهـــــپرک
دیگر نه جای حرف شکایت بود ازآنـک
دیدم که راستکــــاری و تقواست لادرک
از بس جمـــال شوخ تجمــل خـیال بست
خلقی به غفــــلتست پریشان و هُــشپرک
بگذر ز لطــف ظاهر چرب نمکــــحرام
لذت نداشت هیچگــــــهی نان بی نمــک
معـــــــــراج عاشقان برسد تا بعرش هم
ایزد به روزگار (همـــایون) شود کمک
27 اگست 2011 م
لارتن – ورجنیا
ایالات متحده امریکا
عید است
عید است و سعید است بیا ترک جــفا کن
بگـــــذر ز عـــــدو آمده مقـــدار ِ وفا کن
فرصــــت ندهد عمر درین دور ِ تجمـــل
در ساز ادب آمده آهـــــنگ حــــــــیا کن
در کبر نیاری تو زبان را که خطا هست
بر حــــــال یتیمان وطن گاهی دعـــا کن
در عمــــر فناه اصل بقا هــــست مروت
الطـــــــــاف ِ محبت به سخنهات بجا کن
تا بر تن خود جامــــۀ شاهی کنی از فخر
زآن گوشۀ چشــــــــمی برخ زار گدا کن
از دل همـــــــــگی کـــینۀ دیرینه برانداز
دیگر رخ آئینه به تقــــدیر و قضـــــا کن
هر جا که شنیدی طـــــــرب نغمۀ عشاق
گــوش دلت از شوق درآن بانگ درا کن
تا سال دگر روزه ز هر زشتی همی دار
در کارگه چرخ توکـــــل به خــــــدا کـن
دیدی که همه عـــــالم هـــستی به شنا اند
از بین سمــــــا آمده در عشق شــــنا کن
گر جاهـــــلی بیجـــای بجان ِ تو دروفتاد
با لطــــف و مدارا برخش خـنده دوا کن
ایام فطر باز (همــــــــایون ) و مبارک
حقِ طـــــلب عــــــشق برآورده ادا کن
28 گست 2011 م
مطابق 28 رمضان 1432 قمری
لارتن – ورجنیا
ایالات متحده امریکا
بالا
بازگشت