سیدهمایون شاه عالمی
رقص ِ سرشک
ای حسن ِ پس ِ پرده دل عشق تو آورده
این دیده فرو دیده تا حسن تو سنجیده
در عالم ِ حیرانی عمری به سر آوردم
در کثرت ِ نادانی از راه نلغزیده
عشق آمده تابان شد تا راه نمایان شد
هر چند که حیران شد فکر از تو نببریده
ای مقصد و مطلوبم بیمار ِ تو ام خوبم
عاصی شده معیوبم دل از گنه شرمیده
ای وسعت ِ نام تو آرامش در خوابم
از هیبت ِ نام ِ تو بنگر تن ِ لرزیده
آسان نمی لغزد این گوهر ِ اشک ِ من
بر مژه بایستاده رقصان شده رقصیده
در حالت مسکینم هر کس چو نظر کرده
مروارید ِ اشکم را از دامن ِ من چیده
دانی که گرفتارم در هجر ِ تو بیمارم
هر رهزنی کوشیده این عشق نه دزدیده
در هجر که دلخونم از عشق ( همایونم)
گوش ِ دل ِ مجنونم آهنگ ِ تو بشنیده
سید همایون شاه عالمی
اول ماه قوس 1387 ه ش
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغانستان
ندای ِ دل
نای ِ ز دلم ندا کشیده کآی سوخته ی بلا کشیده
من پاره ی خون کباب گشتم تو آتش ِ ناروا کشیده
لیکن منما تو هم شکایت زانک آمده عشق پا کشیده
عشق است عنایتی ز جانان دستی کرَمَش به ما کشیده
هر وسوسه را زسربرون کن بین قربت ِ کبریا کشیده
درهردو جهان ز نعمت عشق درمان شده و دوا کشیده
سرشار شدی (همایون) امشب
تا پاره ی دل ندا کشیده
سید همایون عالمی
2007م
کارولینای شمالی
ایالات متحده امریکا
نفیر نغمه
دل ز رنج ِ مطلبیان اندرونم سوخته
درد را در پرده های نازکش اندوخته
حلقه ی فاسد به دورم گشته خندان شادمان
آتشی در طعن ِ من از هر زبان افروخته
خسته ام از ناکسان ِ دهر یارب لطف کن
پاک طینت در جهانداری همیشه باخته
نیش دارد هر زبانی بهر ِ آزار ِ دلم
با محیط گنده فکران این دل ِ ما ساخته
گرمی ِ انگشت ِ حیرت درکمال ِ چاپلوس
بار ِ ما را تا به کنج ِ عزلتی انداخته
چشم بسته دل ز روی ِ مردمان ِ بی حیا
نغمه های پر نفیر آورده مثال ِ فاخته
گوشه گیری شد سپر همچون دوای درد سر
تا سر ِ پُر شور ِ ما با بد سگالان تاخته
مردم یکرنگ کم دیدیم در دنیای ِ دون
بر خبیثان این جهان تا سود را پرداخته
خصلت درویش ماهم شد(همایون) پُر نشیب
جنده ی از بیکسی را بر فراز افراخته
سید همایون شاه (عالمی)
3 اگست 2009م
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغانستان
لطف ِ اِنعام
پای از لطفت بیاور بر سر ِ بامم بنه
طفل راه ِ عاشقی ام تکیه در گامم بنه
عالمی درآرزویت چون من ِ مسکین گدا
در شعاع صبح ِ طالع کوکب ِ شامم بنه
در نماز ِ حاجت من خلوت دل کن پدید
ریشه ی عشق وصفا را دردل ِ رامم بنه
سورة یاسین بخواندم تا شود تسکین دل
از می ِعرفان شراب ِاصل در جامم بنه
کهکشان ِ عشق ما را آفتاب ِ روشنی
پهنه ی استاره ام را لطف انعامم بنه
منبع راز و نیازی چاره در بیچارگی
این دل ِ شوریده ام را اوج الهامم بنه
یک نگاهی بر(همایون) ازسرلطفت بکن
در قطار ِ عاشقانت شان در نامم بنه
سید همایون شاه عالمی
15 نوامبر سال 2008م
وزیر اکبر خان مینه
کابل – افغانستان
++++++++++++++++++++++++++++++
اوصاف ِ مادر
او کیست همچو ریشه ی عطر ِ محبت است
در بارگاه ِ عشق عروج ِ شفقت است
در موج های ِ سیل چو کوه ِ سلامت است
در خوابگاه امن کویر ِ امانت است
فرخنده مادر است که سدّ ِ قیامت است
***
او کیست در فسردگی اسباب خرمی ست
او کیست افتخار ِ وجودش به آدمی ست
او کیست کآرزوی دلش بیش با همی ست
او کیست نام نامی او بسکه عالَمی ست
پُر مهر مادر است معطر ز نکهت است
***
وی در زبان آدمیان بس سخن نهاد
گلهای رنگ رنگ به گیتی چمن نهاد
الفاظ از دهان چو مشک ِ ختن نهاد
الطاف در سپهر زد و انجمن نهاد
کردار ِ مادر است که بر طبق عادت است
***
اندر زمان ِ درد بلا کش که میشود
در وقت شور و شر مشوش که میشود
همچون سخای ِ آب به آتش که میشود
اندر صفوف ِ نام منقش که میشود
آن مادر ِ عزیز که بر ما عنایت است
***
در نیمه شب به طفل هراسان همی شود
در شامگاه ِ تار چراغان همی شود
هر گه مصیبت است نگهبان همی شود
در اوج گاه ِ درد که در مان همی شود
آن مادر عزیز ز یزدان چو رحمت است
***
هر جا ثمر چو بنگری هم از نهال اوست
هر جا کمال آدمی شد از کمال ِ اوست
هر کشف و اختراع بشد از خیال ِ اوست
هر جا جلیل دیدی بدان از جلال ِ اوست
از بار گاه ِ حق چو نبید و هدایت است
***
حسن ِ جهان ز حسن ِ خدا داد مادرست
قایم اصول ِ خلق ز بنیاد ِ مادر ست
ایزد بخواهی شاد ، دل ِ شاد مادرست
هر جا ببینی طفل به فریاد ِ مادرست
در قلب ِ مادران جهانی صداقت است
***
پیمانه کرده اند چو روزی بنام ِ تو
شکرانه کرده ایم جهان را به کام ِ تو
پروانه ها شدیم به شمع ِ مرام ِ تو
افسانه های باده کشم من ز جام ِ تو
شاد و(همایون) است که روز غنیمت است
سید همایون شاه (عالمی)
9 می 2010 م
وزیر اکبر خان مینه
کابل - افغانستان
بالا
بازگشت