حرمت و حق بشر                                                        

رهبر والا که یاسا را کند زیرو زبر          خط بطلان بر کشد بر حرمت و حق بشر      

 آن که استمرار جنگش مایۀ کروفرست          از خدا خواهد که در گیرد نزاعی مستمر     

 فرق خیرو شر نداند شیخ شیرین عقل ما         ورنه مفتون زرو گوهر نمی شد این قدر   

 مو قدر از آدمیت در وجود خواجه نیست          نا رسایی را نگر در خلقت  نوع  بشر       

تا به کی یغماگران خیره سر در خاک ما         دفع و جر سامان کنند با عزم تاراجی دگر   

روی آسا یش نبیند مردم  نیکو خصال          بد سرشتان تا نگردند واصل قعر سقر         

  گر شعار یکدلی سرمشق یکرنگان شود        از دو رنگان و سبکساران کجا ماند اثر         

گر نه بار موکب وحدت به سرمنزل رسد      ضبط و ربط  مملکت ماند به دست کورو کر                                

در کویر داغ  غربت میوۀ عشرت مجو        

 حاصلی  جز غم ندارد  خارزار بی ثمر            

 

وحید ادا        

 

++++++++++++++++++++++++++++

عبدالاحمد ادا

 

د لبر آسوری

ای د لبر آ سوری هر گه  به چمن   آ یی                    گل د یده فرو بندد ا ز بس که تو  زیبا یی

د ریا به گهر بندی چون اشک به چشم آری              بر موج عنا ن پیچی مژگا ن چو بهم سایی

خورشید به خشم آید گر خا ل به لب بنهی                     آ یینه  بر آ شوبد خود را چو   بیا رایی

مه شمع بر افروزد   آ نجا که قد م   بنهی                    شب خیمه بر ا فرا زد آ نجا که بیا سایی

فرصت ز تو میخوا هد شبنم به سبک خیزی             ای آ نکه چو می آ یی یک لحطه نمی پا یی

شب نیست که سودا یت با خود نبرد ما را              بیهوده  که اینجا یی    بیهوده که   آ نجا یی

بر دوش صبا آ یی یا دست چمن در دست              با ز آی که  من مردم   هر گونه که می آ یی

 

یک عمر سر انگشتی شب تا به سحر ما را                هر دم به در  دل زد  یعنی  که  تو می آیی

 

 


بالا
 
بازگشت