آسیب شناسی مطبوعات زرد
نوشته حفیظ الله حبیبی
رسانه های زرد غالبا به رسانه هایی اطلاق می شود که بیشتر در صدد جذب مشتری و
دریافت پول به هر قیمت ممکن هستند . در این رسانه ها کمتر به صحت موضوع و یا
بازخورد های اجتماعی آن توجه می شود. رسانه های پوپولیستی یا مردمی غالبا ذائقه
های مردم را هدف قرار می دهند و در صدد جلب نگاه مشتریان برمی ا یند.
.
این نوع رسانه ها چندین سال است که در کشور و خارج کشورما نیز رواج پیدا کرده
اند. مانند کشور های پاکستان ، ایران وسایر.
.
مجلات و روز نامه های زرد بیشتر کپی برداری از مطبوعات زرد در غرب است .
تقریبا دو قرن از چاپ اولین روزنامه زرد توسط بنجامین دی در آمریکا می گذرد.
اما تبعات و پیامدهای این نوع رسانه هاهم اکنون در
روز نامه های افغانی نیز ظهور پیدا کرده وبروز نموده است. این نوع رسانه ها
غالبا با تکیه بر مسائل و موضوعات هیجانی و تحریک امیزمانند زندگی بازیگران ،
حواشی زندگی ورزشکاران و ... در صدد جذب مشتریان خود هستند. البته باید به یک
نکته ای دیگر نیز اشاره کرد که برخی فضای خشک این روز نامه در مطبوعات را
مهمترین دلیل برای رشد ونمواین نوع روز نامه ها در دل قشرهای جامعه و محیط
می دانند. اما باید گفت اول اینکه فلسفه وجودی این رسانه ها و روز نامه ها
تطابقی با معیار های اصیل اخلاقی و انسانی ندارد. تجسس در زندگی شخصی ، سیاسی و
اجتماعی دیگران و ایجاد سوِ تفاومات بین افراد جامعه ، ایجاد بروز حساسیت ها
ی منفی و غیره نمی تواند بر گرفته از مبانی اخلاقی و انسانی باشد. البته نوع
نوشتار و طرز خبر رسانی که توانایی جذب مخاطب بالایی را دارد برای رسانه یک
مزیت به شمار می آید اما زمانی این روش حقیقتا مثمر ثمر است که در ذیل اهداف
متعالی تعریف شود. رسانه ها ی زرد اگر به جای پرداختن به دروغ پراگنی ؛ مسائل
اجتماعی ومطالبات مردم از حکومت ودولت بپردازند می تواند نقش گسترده ای را از
حوزه رسانه ای کشور به خود اختصاص دهند .البته برخی بر این باورند که این نوع
رسانه ها با بیان ونشر چنین مطالب دروغین و دور از واقعیت به نوعی جامعه را
بیدار می کنند در حالی که تحقیقات در این زمینه نشان داده است نوع خبر رسانی
مطبوعات زرد علی الخصوص در حوادث جنایی به خودی خود موجب بی اعتمادی و ترس در
جامعه و افزایش آسیب های فراوانی
اجتماعی اجتناب ناپذیرمی گردد. البته متاسفانه باید گفت که نوع نگاه زرد اخیرا
به برخی از روزنامه هارخنه کرده است .البته در برخی موارد این نوع نگاه باعث
تنوع و جذابیت شده است مگر در کل نمی تواند درچارچوب های رسانهء و مطبوعاتی
مردمی بگنجد. اما در نهایت و به عنوان خلاصه این مطلب باید گفت که غالب رسانه
های زرد در کشور در جهت ایجاد التهاب و معضلات اجتماعی پیش می روند . بازگویی
برخی از جنایات وحوادثی که در سطح کشور رخ می دهد برای آگاه سازی مردم لازم است
اما هنگامی که این نوع اخبار به کرات و در حجم بالابه مخاطبان عادی عرضه گردد
وبدبینی ،تفرقه اندازی و پیامد های بد ومنفی در ان نهفته باشد ، موجب القای حس
یاس ، تردید و حتی ترس درجامعه می شود. به عبارت بهتر پیامدهای اجتماعی رسانه
های زرد بسیار بیشتر از نکات مثبت آن می باشد . این رسانه ها اگر بتوانند فاصله
خود با این نوع خبر رسانی را افزایش دهند و بتوانند همان مخاطبان قبلی خود را
حفظ کنند حجم گسترده ای از کارکرد رسانه ای در کشور را یک تنه به دوش کشیده اند
حفیظ الله حبیبی مسکو7/7
/2011
بالا
بازگشت