غلا م محمد زارع
افغانستان یا خراسان ؟؟
افغانستان کشوریست متشکل از اقوام ، قبایل و ملیت های مختلف که با تشکیل و جغرافیایی متفاوت در طول تاریخ زیر نام های پر عظمت آریانا ، خراسان و افغانستان ، گاهی در جنگ و زورآزمایی که مشخصه همان دوران بوده و زمانی هم در صلح و برادری در پهلوی هم زیسته ، از سرحدات ، نوامیس ملی ، آزادی و دست آورد های اقتصادی ، سیاسی واجتماعی خود دفاع کرده و بیرق پیروزی را شانه به شانه و نسل به نسل انتقال داده اند .
اگر به تاریخ چند هزار ساله کشور خود نظر بیانداریم ، دیده میشود که هر قوم و قبیله و ملیت در ادوار مختلف تاریخ بر ساحات مختلف کشور حکم رانده و حکومت کرده ، که نمونه های بر جسته شان که ثبت تاریخ گردیده و مهمترین شان شامل کوشانیان قبل از ظهور اسلام ، طاهریان ، صفاریان ، سامانیان ، لودیان ، آل بانیجور تخارستان ، شاران غرجستان ، امرای چغانیان ، سیمجوریان ،غزنویان ، سلجوقیان ، غوریان ، خوارزم شاهان ، تیموریان ، یوسفزاییان ، توخیان ، ابدالییان ، هوتکی یان ، سدوزییان و محمد زاییان ( 1 ) میشود ، که هر کدام از خود کارنامه ها و افتخارات افریده و زمانی هم وجود شان صفحات سیاه تاریخ کشور ما را ساخته و مایه ای سر افگنده گی و شرمساری بوده است .
با قتل نادر افشار به دست اطرافییانش ، قوت های افغانی زیر امر و قومانده احمد خان ابدالی و نور محمد خان میرافغان از طریق هرات به قندهار رسیده و در جرگه سران اقوام ،احمد خان را که جوان مجرب و آزموده ، حلیم و خلیقی بود به پادشاهی برداشتند (2).
احمد خان که مرد شمشیر و قلم بوده و شیوه های حکومت داری را به خوبی آموخته بود ، توانست درمدت کوتاه مناطق مختلف کشور را دوباره متحد ساخته و یک حکومت قوی و با تما می ساز وبرگ حکومت داری بر پا کند که تاریخ گواه کارنامه این مرد بزرگ است که مردم به حق به او لقب احمد شاه بابا را داده و با افتخار از او و کار نامه هایش یاد میکنند .
در عصریکه جهانی شدن یا گلوبالیزیشن ، جهان را به یک دهکده مبدل ساخته و کشور های مختلف دنیا تلاش دارند ، اختلافات خود را با همسایگان حل نموده ، مردمان و ملیت های مختلف در فضای صلح و تفاهم زنده گی کرده و سطح بازدهی اقتصادی خود را بلند میبرند و طرفداران ادیان و مذهب های گوناگون به همدیگر نزدیک شده و راه های حل اختلافات موجود را جستجو میکنند و اروپایی هادر ترکیب اتحادیه اروپا ، خانواده بزرگ اروپایی را بوجود آورده و با فروپاشی سرحدات میتوانند در هر نقط اروپا زنده گی و کار نمایند ، یک تعداد روشنفکران و افراد چیز فهم کشور ما به تعصبات ملی ، اختلافات زبانی ، محلی ، قومی و مذهبی چسپیده ، درز ها و فاصله های بوجود آ مده در طی سی سال گذشته میان اقوام ، قبایل و مذاهب در نتیجه توطیه بیگانه ها را عمیقتر ساخته و باز هم به تحریک پنهان و اشکار کشور های همسایه ، که هیچ گاه طرفدار صلح و آرامش در افغانستان نبوده ( تجارب و چشم دید های سی سال گذشته گواه است ) و با مصرف پول های انگفت کشور ما را بدست هموطنان خود ما به ویرانه تبدیل کرده ،دست آورد های اقتصادی ، سیاسی ،علمی ، اجتماعی ، فرهنگی و کلتوری ما را پامال نموده و زمینه رشد فرهنگ صادراتی خود را بیشتر وبیشتر مساعد ساخته و کشور ما را ،فرهنگ ما را ،زبان ما را و ادبیات ما را از ما گرفته وتلاش دارند ما را به انسان های بی هویت ، دنباله رو و متقلد مبدل سازند .
ما با حفظ سی سال جنگ و ویرانی کامل پایه های اقتصادی کشور ، صدها هزار کشته و معیوب هنوز هم بالای آتش تعصبات ملی تیل پاشیده ، در فکر احیایی خراسان هستیم. ما که از تمدن جهانی صدها سال فاصله داریم و همین اکنون هم در کشور ما زیر نام دین ومذهب ، ملیت ، قوم وقبیله خون جاری است ؛ ما که میلیون ها انسان بیسواد و کم سواد در کشور خود داریم ؛ ما که میلیون ها انسان در کشور ما زیر خط فقر زنده گی کرده و توان پیدا کردن یک وقت نان شکم سیر را ندارند ؛ ما که در کشور خود یک سیستم صحی همه شمول و مطمن نداریم و هزاران زن وطفل و پیر و جوان به علت عدم دست رسی به دوا و داکتر جان های شیرین شان را از دست میدهند ؛ ما که از شلاق مجاهد و دره طالب بدرستی رهای نیافته و جنایت کاران گوناکون هنوز هم بر شانه های مردم ما سوار اند ؛ ما که دست گدایی به تمام دنیا دراز داریم و هنوز هم اکثریت هموطنان ما در فقر زنده گی میکنند ؛ما که هزاران طفل یتیم و ده ها هزار زن بیوه و بی سرنوشت و بی سرپناه در کشور خود داریم ؛ ما که به مفهوم واقعی دموکراسی پی نبرده و دو دوره انتخابات ریاست جمهوری وپارلمانی پر از تقلب را سپری کرده و هنوز هم بر سر نتایج آن باهمدیگر در پرخاش هستیم و بالاخره ما که توان دفاع مستقلانه از وطن خود را نداریم و دست نگر دیگران هستیم ، بی انصافانه و غیر صادقانه است که در " غندی خیر" ( غرب ) نشسته با استفاده از کمک های انسانی کشور های میزبان و یا هم شرایط مساعد کار و زنده گی آرام ، در رفاه و آسایش به سر برده ،تعصبات ملی را بدون ارایه ویا نشان دادن راه های حل معقول و منطقی این پرابلم ها که بتواند دوستی ، برادری وبرابری بین تمام ملیت ها ، اقوام و قبایل کشور را تامین نماید ، دامن زده واین کلاوه سر در گم را پیچیده تر ساخته به الام ومصایب مردم و هموطنان خود میافزایم .
انچه ما درشرایط فعلی به آن نیاز مبرم داریم ، مکتب و موسسات تحصلی ، شفاخانه ، داکتر ودوا ، کار و مصروفیت برای تامین مخارج زنده گی ، سرپناه ،برق ،آب اشامیدنی ،سرک و راه های ترانسپورتی و دیگر نیازمندی های اولیه انسانی وبالاخره صلح که خواست و آرزومندی هر هموطن است ، نه تغیر نام افغانستان . زیرا هر انسان عاقل این را میداند که تنها و تنها تغیر نام ، هیچیک از مشکلات ذکر شده را حل نمیکند .
اریانا و خراسان نام های بزرگ و با عظمت اند که گذشته گان ما در آن محیط های جغرافیایی با افتخار و عزت زیسته ، زنده گی با وقار را گذشتانده و در راه ایجاد افتخارات بزرگ قلم و شمشیر زده اند .اما این نام های با عظمت و افتخار دیگر جز تاریخ شده اند . ما ونسل های اینده با کار نامه های اعظیم و شکوهمند آن دوران از طریق ورق زدن صفحات تاریخ اشنایی حاصل کرده و به آن مباهات میورزیم . مگر احیایی دوباره خراسان نه پذیرفتنی است و نه هم ممکن .
با مرور رخداد های سه دهه ای اخیر به وضاحت دیده میشود که افرادی از هر یک قوم و قبیله کشور با تکیه بر سکوی قدرت چه از راه صلح آمیز ویا به زور شمشیر برای مدت کوتاه ویا دراز در سطح ملی ویا محلی ، حکومت راندند . ولی هیچ کدام کاری نکرده اند که مایه سربلندی و افتخار اقوام مربوط ای شان ویا کشور بوده باشد . کارنامه های شوم و ضد بشری شان صفحات سیاه تاریخ کشور ما راتشکیل میدهد . مگر مجددی ، ربانی ، احمدشاه مسعود ، مزاری ، گلبدالدین ، حقانی ،ملا عمر ،حامد کرزی ، خلیلی ، قانونی ، دوستم ،ملا قسیم ، . . . را نمیتوان نماینده گان اقوام و قبایل با عزت کشور دانست و پاک کردن بد نامی ها ، کثافات و جنایات شان بدامان اقوام ، قبایل و ملیت های با عزت کشور ، منتهی بی انصافی و حق تلفی است .
من با تمام احترام که به دموکراسی ، آزادی بیان و ابراز صلح آمیزی عقاید و نظریات هموطنان خود دارم ، تلاش ها و سرو صدا های روان در مورد تغیر نام افغانستان به خراسان را بی جا ،غیر موجه و غیر واقع بینانه پنداشته و معتقد هستم که انرژی و توان ، فهم و دانش و تمام امکانات ما باید در راه تامین صلح و آرامش در وطن ، ارتقای سطح زنده گی ، اشاعه علم و دانش در کشور و دوستی ، برادری و برابری بین اقوام ، قبایل و ملیت های کشور بکار رفته تا از این طریق کشور ما افغانستان و مردم رنجدیده و ستم کشیده آن بتوانند با سربلندی زنده گی کرده و نسل های اینده را سالم ، بدون عقده و درد و مرض ملی تربیه و به جامعه بسپارند .
پایان 26 . 12. 2010
1 .تاریخ مختصر افغانستان ؛ نگارنده : مرحوم عبدالحی حبیبی ، چاپ سوم ،سال 1377
2 . تاریخ مختصر افغانستان ؛ نگارنده : عبدالحی حبیبی ، چاپ سوم ، سال 1377 ، صفحه 256
بالا
بازگشت