احمد سعیدی
انتخاب رئیس ولسی جرگه از شایسته ها یا بایسته ها
هیج تردیدی وجود ندارد که پارلمان يک نهاد سياسی و حقوقی در ساختار دولت ها نماد از اراده و قدرت است؛ و به طور کل تجمع نمايندگان مردم در يک مجمع به منظور تصويب قوانين، کنترول بر دولت و نظارت بر عملکردهای حکومت حکایت از قدرت استعداد وصلاحیت دارد. و در يک جمله می توان شرکت مردم را در قدرت عامه و وسیع پارلمان ناميد. در واقع پارلمان مظهر ارادۀ ملت و عصاره و فشرده قدرت در یک کشور است که حمایت مستقیم مردم را با خود دارد و بطور افقی یکی از قدرت های سه گانه دست اول دولت ها بحساب میآید. تمام برنامه های کاری قوۀ إجرائیه بعد از تأئید همین ارگان عملی میشود.
اما با دریغ وتأسف همه اعضاي پارلمان افغانستان از عدم قدرت وصلاحیت شکایت دارند. تعداد زياد ميگويند اگر من قدرت وصلاحیت میداشتم امنیت را به بهترین وجه آن در افغانستان تأمین مینمودم با مشاهدۀ این وضع سوالات زیاد در لوح خاطرم نقش ميبندد چه قدرتی؟ من به این عقیده ام که اعضاي پارلمان از این هستۀ پر قدرت کشور استفادۀ درست نکرده و نه میکنند و آنرا درمسیر سالم و مثبت سوق نداده اند. همان است که هر روز ضعف، بی کفایتی و نا کار آمد بودن این مرکز قدرت و قانون بر سر زبانهاست. واگر ابتکار در عمل نباشد و واقعیت ها ونیاز ها ی جامعه بدرستی درک نگردد ریاست دولت نیزمسیر مشابه را می پیماید. که پارلمان آله دست باشد بخصوص ارگ در انتخاب رئیس مجلس در این روزها بازی نو را تمرین میکند.
به نظر می رسد که اکثر نمایندگان محترم به خوبی میدانند در جریان انتخاب رئیس مجلس در این روز ها در خانه ملت چه می گذرد. باید همه وکلای محترم بدانند اگر برنامه‌های کاری منظم و نتیجه بخش وجود نداشته باشد، نشستن مستمر روی چوکی‌ها و خمیازه کشیدن و خواب های ناخواسته و بیدار شدن های ناگهانی در برابر کامره خبر نگاران انسان را خسته و منفعل می سازد. ملت افغانستان از طریق رسانه ها میبینند و میشنواند که چه مشت و لگد زدن های که در داخل مجلس وجود ندارد از دشنام نامی نمی برم. خوب است که این زدن ها و کندن ها دایمی نیست با سپري شدن چند شب همه چيز عوض ميشود قهر و غضب چند روز قبل فراموش ميشود. در این روز های نزدیک بخصوص تعداد از وکلای محترم به دعوت های مجللی کاندیدان ریاست پارلمان اشتراک پلو و چلو خورده و می خورند. شهرت این وکلای محترم نیز معلوم است. طوریکه همه میدانند و میبینند پارلمان که در رأس امور قانون گزاری کشور قرار دارد مرکز برای عقده گشائی؛ کوبیدن همدیگر و تصفیه حساب های شخصی و کمپاین برای ریاست پارلمان انتقام گیری‌های سیاسی بوده، گاهی نمایندگان محترم بجائی استدلال ومنطق مجلس را ترک میکنند مثل اینکه عالی جناب ها بخاطر قناعت خود در مجلس آمده باشند؛ عدۀ تا هنوز نمیدانند که نمایندگان ملت اند و بخاطر ملت وارد این خانه شده اند باید حرف شان حرف ملت و درد شان درد ملت باشد. هر حرکتی که ملت را مأیوس سازد خدمت به ملت افغانستان خوانده نمی‌شود؛ بعضي از تریبون ملت به مردم از ضعف و حزن وناتوانی شکایت میکند.حالا وقت شکایت وفریاد ملت است نه اینکه نمایندگان زبان به شکایت بگشایند ملت فریاد وندائی شمارا آگنده با وعده های غیر عملی حین مبارزات انتخاباتی شما شنیده اند حال شما بایددر پارلمان به فریاد وندائی ملت گوش دهید؛ ملت دیگر حوصله ناز نخره شما نمایندگان را تحمل کرده نمیتوانند اگر وضعیت بدین منوال باشد. بیم آن میرود که پارلمان آهسته آهسته تأثیر وکار آئی خودرا از دست د هد من به خود حق نمیدهم که بگویم پارلمان باید چه کار های را انجام میداد ویا انجام دهد اینقدر عرض مینمایم که همه ميدانند در پارلمان چي مفكوره هاي حکمفرما است. پارلمان این نهاد ابتکار عمل را از دست داده منتظر است تا دیگران بوی طرح، صلاحیت بدهند. چنانچه بعضی از اعضای محترم مجلس میگویند ستره محکمه مشکل انتخاب رئیس مجلس را برای ما راهنمائی و حل و فصل نماید . مشکل دیگر این است پارلمان کشور به جائی اینکه به گروپ های کاری تقسیم شود به گروپ های قومی، زبانی و سمتی دسته بندی گردیده چون تشکیلات قومی در افغانستان خاصیت تشریفاتی دارد غرور وفضل فروشی دران زیادتر محسوس است. مشکل دیگر این است که همه ده سیره اند و میخواهند رئیس باشند این که توان و لیاقت ریاست مجلس را دارند یا ندارند فرقی ندارد.
سرودۀ از علامه اقبال لاهوری
آه ازان قـــومیــکه از پا بـــر فـتــاد میــر وســـلطان زاد و درویش نـزاد
این قوم قوم افغان است که به چیز کمتر از امارت و ریاست قناعت ندارد ما ملت مظلوم وسلاطین مادر زاد اگر به سلطنت و ریاست نرسیم تلاش میکنیم با تشکیل احزاب سیاسی انجمن ها واتحادیه ها وغیره خودرا به چوکی میرسانیم ،مهم نیست که عضوداشته باشیم یانه اگر بحساب بگیریم بیش از صد حزب سیاسی؛ صد ها انجمن واتحادیه بدون داشتن حمایت مردم سائر ولایات کشور درکابل ساخته شده که تقریباً مساوی به تعداد فرهنگیان وسیاستمداران پایتخت کشور است
در تمام دنیا پارلمان ها متشکل از احزاب شناخته شده با اهداف مشخص بنام راستی وچپی ،محافظه کار و دموکرات وغیره میباشد اما در افغانستان اگر اساسنامه همه احزاب را مطالعه نمائید همه مدعی دموکراسی، حقوق بشر، آزادی بیان ، تساوی حقوق زن مرد ورشد سکتور خصوصی والقاب که از طرف نهاد های مدنی جوامع خارجی نشخوار شده میباشند اما در عمل مسیر همه از یکدیگر جداست وقتی کمک دونر ها قطع گردد احزاب ما هم رنگ پریده وبی اثر میشوند .نه نام، نه نان؛ نه تحرک و نه شور واثر ازایشان میماند.
حال پارلمان با ساختن چند گروپ قومی و زمانی با عناوین که به احزاب سیا سی مشابهت دارد دچار عین سر نوشت گردیده اگر نفوس پارلمان زیاد میبود تعداد این گروپ های قومی و قبیلوی هم به تعداد احزاب سیاسی کشور قوس صعودی را می پیمود.
من باهمه احترام كه به نماينده گان مردم در پارلمان دارم يك پیشنهادی خدمت نمایندگان با اعتبار مردم افغانستان دارم. وکلای محترم ملت افغانستان روز های سخت و دشواری را سپری می کند نبود امنیت، نبود عدالت، نبود انصاف، وجود اختلاس و رشوت ده ها و صد ها مشکلی که ملت مظلوم افغانستان به آن دست گریبان است. بیائید سر به گریبان نموده از جاه طلبی ها خود کامگی ها غرر بیجا بگزرید. حداقل در شرایط موجود مرحم کوچک بر زخم این ملت بگذارید. درست است که شما هم نان دارید هم امکان اما ملت دچار رنج و مشقت است یک گام برداشتن بخاطر این ملت هم سودی حاضرت و هم ثواب در آخرت.
یا هو
بالا
بازگشت