مشکلات خبرنگاری در افغانستان

وبچه سرت بوی قورمه میته!

از آنجاییکه افغانستان از لحاظ موقعیت جیو پولتیک واستقرارنیرو های اییتلاف وبین المللی ساحه خبرساز دنیا بوده- رسانه های ملی وبین المللی به پوشش وقایع حاد این

کشور می پردازند .

رسانه های غربی بعضی اوقات برای اینکه عکس العمل های مردم افغان را درقبال بعضی از قضیه ها برای خود معلوم سازند-تا بعدابرویت همین معلومات کشور های ذیربط شان برای خود استراتیژی تهیه دارند-به اشاعه پراگنی می پردازند مثلا اعمارکعبه جعلی در نیویارک – حریق قرانکریم-معاش دادن سی- آی -ا به مقامات ارشددرهاله کرزی وغیره.

اما رسانه های داخلی اکثرآ درین روزها به دیسک ریپورتینگ (پوشش خبر ازعقب میز)میپردازند.

علل وعوامل دیسک ریپورتینگ :سهولت درکار-پیشدستی دررقابت خبری-ندادن معلومات ازجانب مسولین مطبوعاتی ادارات حکومتی – استخدام اجنت های خبری درمحلات از جانب رسانه ها   (برای این اجنت هادرمقابل خبرموبایل داده میشود ویاهم به تشهیر انها ازطریق رسانه پرداخته شده مثلانامزد انتخابات)   خبرهای این منبع خبری (اجنت)اکثراصحیح ودقیق نمی باشد.

چرا خبرنگاران به دیسک ریپورتینگ میبردازند؟ جواب معلوم است.گرفتاری خبرنگاران حجت الله مجددی در کاپیسا گرفتاری خبرنگاران الجزیره محمد نادرورحمت الله ازولایت قندهاروغزنی –خبرنگاراسوشتییدپریس در غزنی   از جانب نیرو های خارجی –تهدید خبرنگاران درولایت ننگرهار- قتل ژورنالست ورزیده  وگوینده چیره دست کشور حامد نوری ازطرف  اشخاص نامعلوم که دولت تا هنوزهم نتوانسته عاملین قضیه را دریابد.

برجستگیهای ویژه ی یک گذارش خبری خصوصا (تحلیلی وتحقیقاتی)آنست که گذارش جنبه ی واقعی وعینی داشته –فاکتهاوامارآن دقیق وپراز محتوای باوری باشد-بدین منظورژورنالست برای تهیه ی چنین گزارش باید به محل برودوفاکت های عینی رابامشاهده  -اخذفوتوویااخذ نقل قول از شاهدین عینی-تهیه بدارد که  

fieldreportingاینرا

میگویند.

.به همین خاطربتاریخ27سرطان سال 1387خبرنگار رحمت الله باگرفتن تصویرازدوخانمی بولیس که توسط طالبان به قتل رسیده بودندازطرف نیروهای خارجی گرفتارشده بود .نیرو های خارجی درچنین موقع داشتن فوتویا ویدورانزدخبرنگارمویدارتباط او با طالبان میدانند.

چالش دیگر وضع خراب امنیتی است که خبرنگارجرات نمیکند تابه ساحه برود.قتل دها خبرنگار درسالهای گذشته چون اجمل نفشبندی-صمدروحانی-سلطان احمد-جان الله هاشمزاده-ذکیه ذکی- عابد اکمل-بابی-وغیره شاهد مدعای ماست.

درتهیه راپور های افشای فساد-اخذرشوه-افشای قاچاق موادمخدر هم مخالفین وهم  اراکین بلند دولتی خبرنگار راتهدیدوبرایش تیلفونی گفته اند((وبچه سرت بوی قرمه  میته))مانند قضیه ی محمد ضیاصالحی ازشورای امنیت -قضیه کابل بانک –غصب زمینهای دولتی وغیره.

اکثراخبرنگاران بین تهدید مافیا ها وگفتن حقیقت دربین دوسنگ آرد شدند ولی بعضی شان که وند شان خورده – درمقابل حق السکوت نمره زمین-حتی بسوییه چورپوروهم یکی از پروگرامهای طنزی تلویزیون موتروپول هم اخذ نمودند.

(میتی یا چیغش بکشم) که وای به حال چنین کارمند رسانه یی بی وجدان.

عبدالرووف لیوال حسین خیل.