فضل الله زرکوب
باشیم اگر برای هم آغوشی از بهار!!!!
با اهــل خـانه چند به نیـــــرنگ وحیـــــله ایم؟؟؟
بر پــــای خویش تیشـــــه و بر چشــــم، میـله ایم
ای قـــــوم: تــا بکـــــی به ســـــرو روی یکـدگر
مشت زبـــــان و مذهـــــب و سمــــت و قبیله ایم
بر دیگـــران جهان وطنــــــی کوچک است و ما
بر پشــــت میـــــله هــــــای زی و زاد، شیله ایم
در یک مــــدار بسته روانیـــــم و خـــوش، مگر
ما اُشتــــُر خــــراس و یا کــــرم پیلــــــــــه ایم؟
باشـــــیم اگـــــــر برای هــــم آغـــوشی از بهار
ریحــــانه هــای بــــــاغ خصـــــــــال جمیله ایم
دســــت دعا قــــرین کـــــدام استجــــــابت است
وقــــتی که متصـــــف به صـفــــــات رذیلـه ایم
همســــــایه را گنــــاه چــه آنجــــــــا که دزد را
خود رهنــــــما و شمــــــع و چــراغ و فتیـله ایم
خــــوش کــــرده ایم دل به قــــبا و کــــــلاه غیر
بر بـــــام خویشــــــتن دگــــــران را وســیله ایم
یک حـــــرف عامیــــانه: گر اینـگونه می رویم
شیـــــخ و مــــرید، لایــــــق کنـــــج طــویله ایم
فضل الله زرکوب
نزدیکترین باز دید: دوشنبه بیست و دوم شهریورماه
1389 خورشیدی ساعت یک صبح
++++++++++++++++++++++++++++
هردم شهید
دوســتان شور جـــوانی از کـــنار بنده رفت
آنچه را پنداشتم کوهـی گـــران، لغزنده رفت
شد نهال آرزوهـا تخـــــته مشــــــق این و آن
نیم آن با تیـــــــشه و نیمـی دگر با رنده رفت
چون تنور آتشــم زین غـم که مرغ عشق من
پر زنان آمد به بــوی دوســـتی، پرکنده رفت
یک نوازش هــــم دل هردم شهــــــید ما ندید
هر که را دیدم بر این در مرده آمد زنده رفت
غــــنچۀ بــــاغ لب ما بــــا تبســـم ره نداشت
خوش به حال گل که با آغوش باز خنده رفت
فضل الله زرکوب
باز بینی نهایی:
سحرگاهان دوشنبه پانزدهم شهریورماه 1388
fazlullahzarkoob@hotmail.com
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
پیشکش به عارف بزرگ؛ مولانا جلال الدین بلخی
این دل صاف سُکّه رو
کیستی ای که رگ رگـم پر شده با صدای تو
یک نفــس آشـکاره شو جان و تنم فـــدای تو
بیتو تمام روز؛ شـب، با تو شب ازدحام نور
توبه زشام ناز تو، خـوش؛ سحــر رضای تو
سر خــط بنـــدگی دهد تا دم صــورش آفتاب
سجــــده کـند اگرشبی سرمه به خاک پای تو
مجتهدان ذوالفطن، منـــبریان خــــوش سخن
موبد و پاپ و برهمــــن معتــــکف هوای تو
مسجــــدمی، کنشــتمی، کوثـــرمی، بهشتمی
صاحـب سرنوشـتمی، رهبر و رهگشای، تو
تا زلــب تو دم زدم با همــــــگان به هم زدم
خنده به جـــام جم زدم زهی به کهـــربای تو
بسته زبان و دست و پا متهــــمم بــه دوستی
شاکی و قاضیم تویی، مــبارک است رای تو
فاش نمی کنم اگـــــر چه سنگــسار یا صلیب
راز مگوی خویش را جز به حــرمسرای تو
وقف رخت مشاعرم درعـرفات بود و وای
با همه سعی اگرشـوم مُحَّـــــرم ازمـــنای تو
شـــور ده ایـن گرفــته را با نــــمک تبسـمی
ای که به مرده جان دمد مسیح خـنده های تو
بیا به گوشـــمال دل، گوش بده به حـــال دل
که سردهد چه شیونی گـلوی "دلـــربای" تو
درشب وصل، ماه را گوی: به سجده سرنهد
که هست میهمـــان من چند شــــبی خدای تو
عاشق گلپرســــتم و مست ز روی و بوی تو
صورت و سیرت تو گل، سرکنم ازکجای تو
این دل صاف سُکّه رو با که قمــار می زند
سبزه گــک خـــیال ما، گلشن کبریای تو!!!
فضل الله زرکوب
نزدیکترین ویرایش
یکشنبه هفتم شهریورماه 1389
fazlullahzarkob@hotmail.com
بالا
بازگشت