فضل الله زرکوب
رندی از رودک زیبای سمرقند
رنــــــدی از رودک زیــــــــــبای ســــــــمرقند مرا
هــدیــــــه ای داد و ز خـــــــــود برد بــه لبخند مرا
در هـــم آمـــیخت ز لعل لبــــش ایـن شهـــد فروش
عســـــل غـــــور به گلقــــــــنــــــد دمـــــــاوند مرا
نگـهــــش یــــــوز پلنگــــــانـــــــه در افـکند به سر
چون غـــــــــزالی به ســــــــراشیـــــــبی الوند مرا
آستـــــــین بر زد و بــر آتـــــــــش کرکوی؛ سپرد
خــــرقـــــــــــــۀ زرق پـــــر از پیــــــــنۀ آژندِ مرا
من براو خــــیره و مبهــــــوت و سـراپـا همه چشم
او بـــه هر شش جهــــت افـــکنــــــــده کمربند مرا
راه بر خفـتــــــن مـــن بســـــت در آن نیــم شب و
عـــــمـر بخشـــــــید هـــــــزاری و صــد و اند مرا
مــــن از او بودم و او از مــــن و مــــن او، او من
مـــن نـــه چــــون گفتــــم او را و نــــه او چند مرا
دو مـــربی، نـــــه! دو ســـاقی، مـــی صـافی دادند
سه یکـــــــی ــ نــه ز تــه خـــمـره ــ بـــه آوند مرا
هر چـــه دارم به زبـــــان از برکـــــات لب اواست
وه! عجــــب موهــــبــــتـــی داده خـــــــــداوند مرا
دســــت مســــــــتی ز لبـــــش تــا دم آخـــــــر دادم
نشکـــــــــند ــ گرچه تـبـــــــرــ گـــردن سوگند مرا
جـــای تان خــالی، بزمــــی همه رنــــــــدان بــودند
گهــگــــهی نیز بـــه کـــــف مجــــــمر و اسپند مرا
رابعــــه، حنظـــــله، فردوســـی و بوالفضل و شهید
رودکــــــی نیــــــز و بفـــــــرمـــود بـــه ارغند مرا
مپسنــــدیـــد کـــــه آزار دهــــــند اهــــــرمــــــــنان
بلــــــخ و غزنیـــــن و هری، تــوس و سمرقند مرا
وای می پیـــچم ازایــــن خفـــتن و ســـر سنــگـیـنی
کــه کــــــه آشـفـــت چنیـــــن ریشــه و پیوند مرا!!!
نزدیک ترین ویرایش: یکشنبه سوم مرداد ماه 1389
فضل الله زرکوب
Fazlullahzarkoob@hotmail.com
+++++++++++++++++++++++++++++++++
قند پارسی
حاشا مکن پذیرش مهمانی مرا
بنگر به سر دویدن قربانی مرا
این دل تمام عمر به یاد تو می تپید
زین بیشتر مخواه پریشانی مرا
من دلخوشم به خاک نشینی به درگهت
از من مگیر تخت سلیمانی مرا
چشمی کشیده سبز تر از جوشش بهار
بر قلۀ صلیب، مسلمانی مرا
اینها بهانه بود که بر مسندش برند
یوسف نداشت غربت زندانی مرا
گوهرفروش، مویه نمی کرد این قدر
می جست اگر دلایل ارزانی مرا
دارد جبین پر عرق من همیشه سبز
فصل سیاه سرد زمستانی مرا
محتاج ابر و باد نمی شد بهار اگر
می دید خواب دیدۀ بارانی مرا
بگشای ای إلاهۀ خورشید روزنی
کوتاه تر کن این شب ظلمانی مرا
یارب ز داغ سجدۀ مردم فریب شیخ
پاکیزه دار دامن پیشانی مرا
حافظ به رسم هدیه دهد قند پارسی
گر بشنود نوای غزلخوانی مرا
فضل الله زرکوب
آخرین ویرایش: ساعت یک صبح 30 خرداد 1389
بالا
بازگشت