خواجه محمد نعيم قادری
عـــــــيــــــد مـــــبــــــــارک
مبــارک بــاد بر تــــــو ای مسلمـــــــــان پیام عــــــید، آن هم عـیـــــد قــــــــــربان
درین فرخــــــــــنده ایـــــــامی پـــراز نور نه زیبد قهــــــــر بودن با رفـیقــــــــــان
چنین شادی و خــوشحـــــــالی که داری بکن شکـــرش به نـــزد حـــی سبحـــــان
تصـــــــدق کن یکی لبخــــــــــند زیبــــا به هر کو گشته اندوهـــــــــگین ز یـاران
بکن پیشــه همیشــــــه پــارســــــــــایی بشوی از تن غبار کـــــبر و عصــــــیان
مرو انـــدر پـی هـــــــــرزه گــــــــــرایی که تا روزی نگــردی زان پـشیــــــــمان
بسوزان دل به هــر که دردمنــــــد است که تا گردی شمـــول لـــطف رحـــــــمان
تو را چـون گشته بهــــــره ناز و نعمت بکن قسمت به خــویشــــان وعــــزیزان
اگــر داری تــوانـــــــایی چه بهــــــــــتر به قـــــــــربانــی شوی هم سهم یـــــاران
بود این عـــــــــید بــــــرما یادگــــــاری ز ابراهـــــــیم، خلیــــــل ذات رحمـــــــان
به پا بنمـــود او ا ین کعـبـــــه از گِــــل زیــــارت کن تـــوآن را از دل و جـــــــان
بکن قـــــربان به پـــای دوست جــــانـا! ز هر چه داری، از اخـــلاص و ایمــــان
منـــــــــور کــــن رواق خـــــانــه ای دل به شمع معـــــرفـت و نــور قـــــــــــرآن
بده از روی مهر و صــدق و اخـــــلاص که روزی از تو خواهـد گشت پرســــــان
درین ایام شـــادی آفــــــــــرین کـــوش که باشی بهر هـر دردی تــــو درمــــــان
درین ایــام فـــــــــرحـت زا و شــــــریـن نشـــــاید از تو کس باشــد گــــــــــریزان
شـــــــــریک شادی خود هـم بگـــــردان فقـــــــــــیران و ضعیفــان و یتیمــــــــان
مکن کـاری که گــــردی عــــاقــبـت زان یکی ســرخـــــورده و زار و پـــریشـــان
مکن کـــاری کــه فـــــــــردا نـکـــبت آن بگـــــــیرد دامـــنت را ای مسلمــــــــــان
بپرهــــیز از نفـــــــــاق و از کـــــدورت بود ایــن دو نشـــــــان ضعف ایمــــــــان
مـــده تا می تـــوانی فـــــــرصت از دست که عشق آســـان، محبت مـفـت و ارزان
سـرودۀ :
خواجه محمد نعيم قادری
شهر کابل – ده دانا
شنبه هفتم ذی الحجه 1431 قمری
مطابق 22 عقــــرب 1389 شمسی
بالا
بازگشت