انجیلا پگاهی
غزل
پر میشه وقتی ذهن هیـــاهوی یک غزل
تو آفتاب میــــــــشوی اینسوی یک غزل
یک باغ در مقــــــــــابل من سبز میشوی
آغشته تا کنی نفسِ کــــــــــوی یک غزل
میلاد عاشقانه ترین لحظــــــــــه ِ سکوت
آری صدای توست گپ و گوی یک غزل
بنشین بیا مقــــــــــــــابل من تا سحرگهان
در خط حایل ، آیینــــــهء روی یک غزل
خوش آمدی حبیب خــــــــــدا و حیبب من
خوش آمدی به خلوت نیــکوی یک غزل
ازرحمت ِ که باز رسیــــــــدی دم -آتشین
دانم مزاج آب شدی جوی یک غــــــــزل
امشب مگوی خسته یی هیهــــات شاعری!
تا قدرت است شانه بزن مــــوی یک غزل
14 جنوری 2011
-----------------------------
بیا
بیا به درد ، مصیبت ، بلا ،عادت کن
به سرنوشت که دادت خدا ، عادت کن
به خارهاییـــــــکه متن عبور میرویند
قـــــــــــدم بزن نصیبانه ها عادت کن
مگو باز بلا ریز اســــــت فصل سفر
سفر بخــــــــــــــیربرو آشنا عادت کن
تو خواهی شیشه ِ دلها زلال همچو آب
چه سبز خواهشِ !!! اما بیا عادت کن
به انتــــــــحار میاندیش از تراکم غم
بخنــــد یعنی به غم مثل ما عادت کن
پگاهی
جون 2010
بالا
بازگشت