سید مصطفی سعیدی
بيوگرافی سعيدی صاحب با اشعار ايشان در بخش شاعران به نشر خواهد رسيد
آزادی
باناله های غمین و آه سرد
گفتا
مرد جوانی
که آزادی
آزادی ،چرا
از ما رخت بستی؟؟
ما، باتویار ویاور
توبا ما قار و قار و قار
مردا ؛ هشیار باش
آزادی ، مایه هستی
و دژخیمان ربوده اند
آزادی
نه ازما
از عراق و ویتنام و فلسطین
از سوریه و کیوبا و چیچن
از سرخ و سیاه وسفید
از خوب و زیبا و سعید
ربوده اند
آزادی !
ربوده اند
آبادی !
خواهم رفت
باتوشب های تار خواهم رفت باناله ودرد بسیار خواهم رفت
سیه دلان جرم دانند همه را در چمن وباغ وگلزار خواهم رفت
در شهربی وفایی سرگشته همه با قافله عشق به دیدار خواهم رفت
سالار دلداده گان توبودی وبس با اشک خون از نزد یار خواهم رفت
حسن زیبای تو عالمگیر و شهره شد از بهر وفای تو با اغیار خواهم رفت
سرگشته روزگار دور افتاده ام هنوز با جرم وفا به پیکار خواهم رفت
غزل عشق
به تو غزلی عاشقانه خواهم سرود سروپای تو عارفانه خواهم سرود
به ناز چشم سیاه و آهوگونه ات ده ها قصیده ی عابدانه خواهم سرود
به گیسوان مشکین و لبان ناز ردیف عشق عالمانه خواهم سرود
به قد سرو و قامت موزون تو هزارخیال جاودانه خواهم سرود
به کرشمه ی چشم و خال هندویت مصرع ها شعر و ترانه خواهم سرود
به وفای انوشه جاوید تو قسم غزل عشق را شاعرانه خواهم سرود
به کابل زیبا
در شهر بوی انتحار باقسیت سایه ی تفنگ و آیه ی کشتار باقیست
کابل در خون غمدیده گان خفته به بی خردان این همه افتخار باقیست
تا دزد و رهزن رهبر ما باشد در نزد ملل هر آن خبر ما باشد
ترور و کشتار هدیه دادند مارا در تقویم نشاید روزی اثر ما باشد
جوان ما دردمند و پیر ما بیمار روز وشب در شهر ما فریب بسیار
جنگ و کشتار دوامدار شد به ما آینده ما تاریک ولی جوان ما بیدار
میهن تورا آباد خواهم کرد درودیوار تو آزاد خواهم کرد
جفای که نامردان رواداشتند بتو اهریمن صفتانت نامراد خواهم کرد
کابل کوچه های تو خون گرید شیردروازه و بالاحصارت چون گرید
به دامان کهنه شهر و خراباتت هزار مرد تا سحر چو مجنون گرید
کابل جانانه را ویران کردند جوان نامراد و پیر او حیران کردند
فدای آسمایی ، چته و جاده بجای برف عشق سیل غم روان کردند
آشوبگه امروزی
سلام جنگلهای سبز آزادی
که مرد از آن ایمان آموخت
اما
دریغ ، درد ، اندوه
که صلابت در کوه
عشق در خورشید
غمزه در نگاه ماه
خرام در ابر بهار
و جلوه در باران ثور
هرگز نماند ؟؟
تلخ است آشوبگه امروزی
ما را همه
نه ، غمین نه درد آلود
هوسباز و نا آشنا
در خواب خوش خفته
هر دیو و دد و دشمن !
امروز نه فردا
بیدار گاه ، انسانیت
این ملک خدا !
باشد !!
اینده بیمار
هزار بار انسانیت را
نفرین کرده ایم
در وادی عاشقانه امروز
جنگ سگ بینیم !!
قاچاق ، عشق و هوس ما را ؟
تریاک ، هوش و نفس ما را
ترور د رمغز ما
جایگاه خرد دارد
و جدل در کارگه عقل ما
پایگاه همت دارد
نفاق در اوج فلک
منزلگه اصلی ما
جهل و هیولا هرگز
رخت نبسته از کنار ما
آخر چه باشد ؟
آینده بیمار ما ؟
دشمن
تا دشمن بیدار و ما خفته ایم
درد دل خود به بیمار گفته ایم
تا جوان ما بیکار ، پیر ما مست بود
آب در آسیاب دشمن ریخته ایم
سود و زیان چو کودک نشناسیم
آرزو ها همه در قمار باخته ایم
جوان مابه رقص و قمار دلبسته
به فکر آزادی رویا ساخته ایم
دین رفت زما ، زمانه بیزار شد
آسمان رسیدند ما لاف گفته ایم
بس باشد غفلت گناه همه کردیم
پول را چو بت هنوز پرستیده ایم
دل تنگ
هنوز سایه ی جنگ باقیست
در لانه ها دود تفنگ باقیست
عاشقان خفته در خواب وفا
به تار تار زلف یار نیرنگ باقیست
هوس هیولای زندگی بافته
به دماغ کرگس صفت رنگ باقیست
شراب نفاق نوشیده بود دشمن
به مغز و کله دوست بوی بنگ باقیست
دوست با ما حرف ریا بگفت
همه رفت از ما ، دل تنگ باقیست
گرچه ز یار مکار بیمار شدیم
مرد را ایمان و خوی پلنگ باقیست
هوشیار! جوان وقت بیداریست
غفلت کنی به تو تبنگ باقیست
زتلاش ، آب بحر توانی کشید
کنار تو هزار دیو زرنگ باقیست
به پای بتان خمیدن نشاید تورا
بجای کتاب رقص و شرنگ باقیست
تلخی زمانه ز تو شیرین میشود
تاریکی جهل و بیم فرنگ باقیست
اوج امید
سنــگ باران از آسمـــــان در رسیـد
جور و جفا بهر دل دلبران در رسید
ما وشکســـته اندیـــشه های روز
آبله های قلب زار هر جوان در رسید
تا تــنگ شــود زلف ســیاه روزگار
در اوج امید بهار سیه دلان در رسید
هجوم سایه دشمن به بنا گوش خفته است
شــیون و ناله جنــگ به باغبان در رســـید
گل های نوروزی خشکیده است
بیم آزادگی به گوش مرد میدان در رسید
امید شکست در دل روزگار خفته است
تا دست دشمن سفاک به ایــمان در رسید
شکست سرخ
جویها باید از خون جاری شدن
تا سرخ شود
سرزمین آزادی
همچون میدان و
قشون کرملین
کوه ها و دشت ها و آسمان
خون در خون پیر وجوان
اشغال اشغال
گفتن چی آسان
عمل چی با توان
چنین گفت ، طاغوت قرن
چوف و ژنف و اهریمن ... (1)
آن لاله که آزادست امروز
با خون شهید پروردست دیروز
کودک یتیم در کوچه
با ناله و آه پر درد
زمزمه میکرد ، همی
خیال من یقین من
جناب کفرو دین من
از آنسو ، رستم نژاد جوانی
بر سر رخش آزادی سواری
با ناله ی بلند
و با نعره ی شکوهمند
الله و اکبر
پیام میداد ز فتح
شکستیده شد روس
وبرلین ، تا ابد بی دیوار
تاجک و ازبک و قفقاز ... (2)
آزادی گرفتند از یمن قدم ما
زنان قریه با دف و چنگ ونی
در زیر چشمه ی ، آبش چو می
با دایره و مستانه زمزمه یی
با شور وشعف همی
اسیا پیکری از آب و گل است
ملت افغان در آن پیکر چون دل است
ان جوان که شهید شد دیروز
بر مزار او لاله ها رویید امروز
مادر غمین و بابای با عصا
در سوگ جوانمرد یگانه فرزند
و در خوشی شهادت دلبند
گریستند زار زار
آن بیوه زن با فرزند کوچک
دو نان قاق خشک بهر سه کودک
آب آزادی در شکسته چوشک
نشسته در سر بی پنبه توشک
به یاد نامراد همسر
باناله و روزها دربدر
همه و همه
در کنج خلوت و ساده
جشن شکست سرخ را
در میله نشسته !!
1- مراد گربچوف و برژنف رهبران شوروی سابق
2- مراد کشور های آسیای میانه مانند تاجکستان ، ازبکستان و...
بالا
بازگشت