عیــــــــد
جلــوۀ عیـــد به حســـن مـۀ نو دیــــدم دوش
مرغ شب را همه شب تا به سحربود خروش
مطـرب شـهـر نوای همگانی بنــــــوا خـــت
شــادی و هلهلۀ عیــــد رسید گو ش به گــوش
مـؤمنان را ز فیوض رمضــان و طــا عــــت
مژدۀ لطف خــدا داد بــه هـر گوش ســـروش
مؤمنان هـرسـو بیاراست درو خانۀ خـو یــش
دشمن و دوست نـــگر در مسـجد دو شـادوش
عید از قـــــلـــــب مسـلمـــان بزدا یــــد کینــه
آتش دشمنی و کین بسـازد خـــــــــــامــــوش
کودکان جامۀ نو کرده به تن شـــــاد و خـــرم
به کفش بسته حنا د ختـــــرك زربف پـــــــوش
تقديم به همه تان!
بســــمل
عیدت مبارک
عیدت مبارک ای گـل رعنـــا چه می کنی
می بویمت زعشـــق تو معنی چه می کنی
حاجت به ناز و عشوۀ حسن تو هیچ نیست
گلشن بنـــــــــام توست مسمی چه می کنی
ذات پری کنیزی حســنت کنــــــد کم است
زین بیشـــــــــتر بگو که تقاضا چه میکنی
یادم ز ملک خاطــــر خود می کشی برون
دانی که دوست دارمت امـــــــا چه میکنی
رویم فریب دست نوازش نمی خـــــــــورد
محتاج بوســـه را به دل آســـا چه می کنی
کنج لبت به خنده مــــــرا میبرد ز خــویش
جاریست اشک دیده چـو دریا چه می کنی
در کش مــرا به عشوه به آغوش مهر خود
جــان می کنم هنـــوز تماشـــا چه می کنی
کیف وصـــــال نقد تو در لفظ و عده نیست
امروز مــــن گذشت به فــردا چه می کنی
جا کـــــــرده شمع روی تو در بزم دیده ام
پروانه ام به طوف تو رســـوا چه می کنی
پیمانۀ لبـــــان تو پر از شـــــــــراب عشق
تقـــــدیم تشــــــنه ات لب میـنا چه می کنی
وقتی که خنده می کنی با چشم خویشـــــتن
از چشـم من بپرس که شب ها چه می کنی
چشـــــــم تو نقش حسن کمال مصور است
بازش به نا محــرم و اعـــــدا چه می کنی
ملک دل شکســــتۀ مــــن زیر پـــای توست
دل وقتی جای توست بگو جـــا چه می کنی
بر مــژه پا بنه و در این ســــینه خــواب کن
درمــــنزل حـــــــریر تو دیبـــا چه می کنی
داد خداست عشق مـــــن و این غنای توست
می خــــــواهمت بس است تمنا چه می کنی
جــــان میــدهـم ترا و بگــیر امتحـــان مـــن
امــا بگــــــو که با مـــــن تنــها چه می کنی
تقدیم به همه شما دوســـــــــــــــــــتان
"بســــــــــمل"
بالا
بازگشت