شاعر : محمد امین بسمل
موږ د ګران استاد اولمیر ۲۸تم تلین لمانځو
ســــتر خـــادم دافــغــانســـتان و
دپښــــــتوپه سپين جبين ځلانده ســــتوری داسمان و
دافغان دشينكي باغ بلــــبل له هر چا خـوش الــهـان و
دســـروددمـــلك بادشــــــاه و ډېر كېمين اوقــدردان و
هســـي پټ و په ايـــرو كې لـكه لعـــل دبدخــــــشان و
درېغه درېغه مرګي وېوړ زموږ روح وزموږځان و
ترانې به یې دلـــــــــويې پښــــــتونخـــواراته بلـلــې
په خـــوب تلـلـــې ككــــرۍ بـه یې لــه واره پاڅــولــې
قافـــــيلې به یې تورتــم كي په رمــــزونوپوهــــولې
ماتې هـــــــيلې یې پـه ماتـــو كوګلــــو كې هـــڅـولــې
په ظاهر لكه ملنـګ و خو له ټولـــو ښه څــاروان و
درېغه درېغه مرګي وېوړ زموږ روح وزموږځان و
په هيـــكل دمـوسيــــقي كې یې لاچي لونګ قطاردي
ټـــول طرزونه اوراګــــونه یې په لـــوړهنر اعـــياردي
له خــوږژبوشاعـــرانـــویې راټول ښكلى اشـــعاردي
واړه لعــــل دي واړه دور واړه زمـــوږه افتـخـــاردي
دپښــتودښــكلې ناوې په رنګـــين رخسارپيزوان و
درېغه درېغه مرګي وېوړ زموږ روح وزموږځان و
ستا د ســـترګــوبلا واخلم بيادسـترګې ولې سرې دي
څه په خـونداوســوزیې ويلې پـكې نغښتې ولــولـې دي
ويـل را ووري مــلغـــلرې كه داوښــكـوفــــوارې دي
كلــه ګل كلــه غــونچه شي په رخـساركې د لـمـبې دي
هركلام دهـــر شاعــریې ادا كـړی په ښــه شــان و
درېغه درېغه مرګي وېوړ زموږ روح وزموږځان و
له هغې ورځې چې دامظــلوم نــړۍ تــه و راغــلی
دخـــوښــي مـــخ یې يــوځـــلې په ژونــدون نه وليدلـی
هم دلـــراوهـم دبـــر له ويــره ډېر وكـــړېدلـی
دګـــردون لــه بې رحــمـــيوو تــر پوزې رســـــېدلی
خـوبيا هم په عظـم ټينګ اوسترخادم دافغانستان و
درېغه درېغه مرګي وېوړ زموږ روح وزموږځان و
كلــه كلــه به غـــمونــوپـسي واخــيست ميـــكدي ته
نــور یې څــوك نه و پنــاه به یې وروړه رنــد او پيـالــې ته
دساقي ترڅنګ خوشحال و نه ورته دشېخ كوڅې ته
ويل اسمان یې راټيټ كړئ په ځان مه ورځئ ګوښې ته
له رښتــينوسره مـل له ريا کارو سره وران و
درېغه درېغه مرګي وېوړ زموږ روح وزموږځان و
بل به هم بياكومه مور راوړى چې داسې خوش اواز وي ؟
چې د ده غوندې سنــګين وي او د ده په شان پېشتازوي ؟
چې همــدومره په سـينه كې یې دمينې سوز اوساز وي
چې په خپل ولـــس مين اوپه هــــنر كې يـــكه تـــازوي
حمــاســې یې زېږولې ممثل د پاك وجـــدان و
درېغه درېغه مرګي وېوړ زموږ روح وزموږځان و
د ادم رباب خاموش شو درخــــو نه راځي بامـــوته
پتنـــګان لمبو ايره كړل اوس به څـوك راځي ډېــوو ته
ســــاقــي لپـې لپـې ژاړي ډكــو ډكــو پيمــانـــوته
په ماتم پســــې ماتم دی نجـــــات وركــړې پښــــــتنوته
دا په كـومه لــومه بند شوو دا دكوم صياد پلان و
درېغه درېغه مرګي وېوړ زموږ روح وزموږځان و
وخت به تېر وي چې دخپلوســتورو قدر پښــتانه كړي
بيا به څـوك ورته داښــــكلي نازولـــي راسـتانه كړي ؟
خلګ وختل اسمان ته دوی خـوبونه لا درانـه كړي
د تـورتـم په تـور زندان كې خـپل ځــانونه زولانــه كړي
د افرياد اوافسوس ډير پخوالا كړی خوشال خان و
درېغه درېغه مرګي وېوړ زموږ روح وزموږځان و
خــدايه كله به پښـــتون دتمـدون په خـوا روان كړې
چه دبل له نخروخلاص شي دا ويجاړكور یې ودان كړې
بيایې شرنګ دتورې پورته تر ډهلي اواصفهان كړې
غليمان یې نېست نابـوداوشـرمـينده په ټـول جهان كړې
بالا
بازگشت