بیان
ویرانه دل
هیچ میا به درب این ویرانه دل
هیچ مگو ازِ قصه و افسانه دل
درب منزل گهی تو ویران شده
با سنگ جفا که زدی بخانه دل
ان تاق بلند جایگهی تصویر ترا
غم نشسته به ان تصویر خانه دل
چون تو بنای این خانه خام نهادی
پخته نساختی چرا ؟تواستانه دل
دایما دل بیاد تو غلطیده به خون
کی شود ائی تو به این ویرانه دل
این دلم که مدفن غم های تو شده
گرنیائی غم بفرست برغمخانه دل
از رهء دوستی یا بهر دشمنی بیا
بهرعنوان پذیراست ترا کاشانه دل
دل بیان بخدا عاشق دیدار تواست
در فراقت پر خون شده پیمانه دل
ارزوی بعد مردنم همین است بدان
بمزارم بهر دعا ائی ای جانانه دل
بیان
۰۴/ ۰۵ /۲۰۱۰
انتظارنیستی
رنگ از رخ اسمان پریده
بغض و اندوه فضا را پیچیده
چهره شتاب زده انسان
با گلوی گرفته
تو گوئی باران طوفانیِ در پیش است
وسیلاب خونین بدنبال دارد
ساعقه نیست
صدای غرش اسمان هم شنیده نمیشود
همه در انتظاری بسر می برند
اما انتظار کی....؟
و ...چه .؟
همه حراسانند
انده و پریشانی
در سر و صورت همه نمایان است
همه ساکت و گوش به اواز اند
تا چه قیامتی بر پا میشود
بلی ...
اینجا سر زمین جنگ است
سر زمین خون و اتش
که هر لحظه جان انسان را میګیرد
وخون انسان را می مکد
زمین تیره رو هر روز صد ها تن را می بعلد
نه انسان ترحم دارد
و نه زمین
اری ...!
همه در انتظار جنګ و مرگ اند
این سر زمین تشنه
این اتشکده
با اب نه بلکه باخون سیراب میشود
با خون مزرعه اش ابیاری شده
ثمرهء ان خون است
که اهل مسکنش ان خورند
کسی در نهارش
دیگری در ظهارش
کسی در شب تارش کند نوش ان
وانگه جان به جان افرین دهد
ما در این سر زمین خونابه
هر لحظه در انتظار مر گ زندگی میکنیم
اری...!
این خون نشسته گان
این منتظران
مردم وملت وبیچاره است
که همه زندګی را
در نا امیدی
ونا بودی بسر میبرد
++++++++++++++++++++++++++++++++++
چهرهء تزویر
باده نوشان شب دوش خطیبان شده است
لهب میگفتند و تازه مسلمان شده است
توبه وتقصیر ریائی کند با چهرهء تزویر
مانده اند ریش و تازه امامان شده است
ان مولای که بی علم و بی عمل است
برنفس خویش، خود شیطان شده است
گه سجاده نشینی کند گه دیر و حرم گردد
گه واعظ منبر گه همرهء بتان شده است
خود غرق فسق و ناصح است خلق خدا را
زیر چتر اسلام با نقاب پنهان شده است
نی ز خدا ترسد ونی شرم کند ز بنده خدا
او چون تارک امر و نهی یزدان شده است
بهر اشوبگری مردم و مال و منال دنیا
چون سواره بر مرکب شیطان شده است
خود غرق گناه است و تهنه زند دیگران را
با حیله و نیرنگ حاکم میدان شده است
انکس که اب ز دهن دشمن بخورده است
رقصد به سازیکه ز او مستان شده است
اوچو تربیت دست دشمن و خلق خدا دیده
برندای بادارش گوش بفرمان شده است
مدار اعتماد به هر کس و ناکس هموطن
هر که بدو اعتماد کرد پشیمان شده است
دراین دنیا همه مغرض جفا کار اند٫ بیان٫
زبهر غرض کشور همه ویران شده است
تاچند در این حال پریشان باید زیستن بیان
دیریست وطن ما بی سروسامان شده است
بیان
۰۴ / ۰۵ / ۲۰۱۰
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
سفر
پیمان بستهء که از این شهر سفر کنی
پنهان ز من و این کار بی خبر کنی
دیریست که به پرسان ما نمی ایی
گر میل ترا نیست بیایی، ما را خبر کنی
دردی از این حادثه بر جان من افتاد
طبیب من کجایی به مریضت نظر کنی
کردم امید و التماس بی جهت به تو
رحمی بر حال پریشان و چشم تر کنی
من درعشق تو از جان و دل گذشته ام
بر این شکسته دل تو رحمی اگر کنی
در عشق تو همچو فرهاد جان میدهم
گر فاتحه امدی چادر شرین بسر کنی
قول و قرار بسته بودی که وفا دار بمانی
اکنون میروی ز برم تا یاری دگر کنی
اتش بجان و دلی عشاق خود میزدی
ان خرمن زلفانت اگر شانه تا کمر کنی
( بیان) زین خوب رویان طلب عشق مکن
در این کاربی حاصل تو روزت هدر کنی
محمد شفیع ( بیان)
۲۱ / ۰۱ / ۲۰۱۰
بالا
بازگشت