قیوم بشیر

 

نای فراق

 

من به  نیم  نگهت دوست گرفتار شدم

شیفتهء  چشم   خمار تو به یکبار شدم

دام گیسوی سیاهء  تو مرا زنجیر کرد

تا  اسیر  سر کویت  دل  افگار  شدم

من زمکتب بگریختم و شدم خانه فرار

فارغ از خود شدم و والهء دلدار شدم

لحظهء دوری ماازمی ومیخانهء عشق

مثل  ناقوس  اجل  آمد  و  بیمار  شدم

خرقهء    پیر  خرابات   همی  پوشیدم

همچو منصور  طلبگار  سر  دار شدم

گردش  جام   شنیدم  به   آهنگ حجاز

پی خم گشتم و از دوست مددگار شدم

رهء میخانه  روم  تا  لب  صهبا  برسم

منکه  شهد  لب لعل   تو  خریدار  شدم

بگذارید    نوازم     ز  نی    نای   فراق

منکه یکباره« بشیر» دور ز رخ یارشدم

14 می 1989

پشاور - پاکستان

 

---

بالا
 
بازگشت