ُحــلۀ بــــــهار
ریــز، ریــز، ریــز
بـاریــد روی خـاک
بـاران نو بهـار.
نـــم ، نــــم ، نــــم
بر خاست بوی خاک
از بیشه و کنار.
َشــر ، َشــر ، َشــر
غلطید مـوج مسـت
از روی آبـشار.
پَــــر، َپــــر،َ پــــر
َپـرزد قـنـاری بـاز
با لای شاخسار.
َتـک ،َ تـک،َ تـک
ساعـت برمزگفت
بگذشت سال پار.
َتــق ، َتــق ، َتــق
در زد نسیم صبح
دروازۀ بـــــهار.
دَپ ، دَپ ، دَپ
قلـب زمـان تپـید
از شوق بـاربـار.
قـو ، قـو ، قـو
مرغ سحـر سرود
بگریخت شام تار.
لـــا ، لـــا ، لـــا
زاهـد بلـب درود
از لطـف کردگار.
هـی ، هـی، هـی
چـوپان بلند گفت
از پـای کو هسار.
َبــع ، َبــع ، َبــع
بـره دوید مسـت
بر روی سبزه زار.
واه ، واه ، واه
سر داده باغبان
کآمـد ز مــان کــار.
..............................
َد نگ َدنگ ، َدنگ
یک کـاروان رسـید
با حٍُـــلۀ بـــــــهار.
خالد عمر (اعظمی)
اتفاق
بـسته ای خود دست و پایت را به زنجیر نـفا ق
خود بسوزی خو یشتن در شعله هـا ی ا فترا ق
روی همد یـگرزنی از جـهل و نـا د ا نی قـفا ق
(می کنـد بـمب تعصــب عـاقــبت هـم ا نـفلا ق )
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق
تا بکی گویی که قوم من ز قومت بر تر ا ست
یـا نـژاد آ ر یـا یی از سیــا هـا ن بهـترا سـت
مـا مـســلما نیم و مـا یا نـرا محمد رهـبراسـت
بـار دیگـر گویمت با سوز و درد و اشتییـا ق
ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
خیـل زاغـان رفـته و خیـل شغــالان آ مـــد نـد
یا ز پا کستـان و از روس و ز ایران آمــد نـد
بهـر تقـسـیم حـریـم پـا ک ا فـغـا ن آ مــد نـد
جیبب چندی جیره خوارانی نمودندچاق وچاق
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
گلــشن امــید مــلـت را شــده بــز بـا غـبــا ن
جسم خو نین وطن را گشته کرگس پا سبـا ن
خانه ای ملت نشـست نـو کـــر ا هــریمنـنـان
کاسـه ای لبریز صـبر ما بجوش اندر ا جا ق
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
هـر یکی در این وطن اندر هوای دیگراســت
گر یکی دهلی زند وان دیگری بـازیگراســت
جمعی دیگر را ز شادی باده ها درساغراسـت
گه (خدا) گوییم و گه (هورا) گهی هم اشپلاق
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
هر طـرف رو میکنی تهدید بـمب ذره ایـست
هر سوپرپرمیزنی توپ و تفنگ و چّره ایست
دشمـنان مـلتـت بـا هـم ر فـیق پــّره ایــســت
مـرکب تو ر ه زنـد این بـیشه با پای چـلا ق
( ا تفـاق و اتـفاق واتفـاق و ا تفـاق )
هموطن عشق وطن هر گز فراموشت مبا د
حلقه ای ننگ غـلا می هیچ بر گوشت مباد
شیر مـادر میمکیدی هـچگــه نـوشت مـباد
با همی و همد لی را گر بگویی تـو طـلا ق
( اتفـاق و اتفـاق و اتفـاق و اتفـا ق )
خالد عمر (اعظمی)
asmikhaled@yahoo.de
بالا
بازگشت