وحید اد ا
دیوان دیوبند
ای د ل که مونست بجز این چشم تر نشد یک د ر هزار کس ز ملا لت خبر نشد
بخت مرا نگر که به گوش کر فلک از صد هزار نا له یکی کارگر نشد
شامی نبود که لخت جگر تا سحر نسوخت روزی نبود که با د ل خونین بسر نشد
د ر راۀ د فع جادوی دیوان د یوبند خا کش بسر هرانکه بجان در خطر نشد
اندیشه از خطر چه بود در رۀ وطن کا ینجا کمین معامله بی ترک سر نشد
از یمن شعر حا فظ و بید ل به نظم من حاجت به نقش کامه و زیر و زبر نشد
بالا
بازگشت