د ر ستا یش * راحله یار *
خون داغ عشق د ر رگهای من جاریست باز لب فرو بستن. سکوت تلخ. اجباریست باز
چشم هایم از دل پاییز بارانی تر است عابر آوارۀ شعرم پی زاریست باز
اتفاقی از کنار جنگلی رد می شد م باد را دیدم که سر گرم ستمگاریست باز
چند روزی می شود سودایی سوداییم در دل شبهای من غوغای بیداریست باز
سرکشی دارد زبان شعر بی پروای من دستهای بسته ام دستان دلداریست باز
بر سرم باران پاییزی قیامت می کند ابر عاشق پیشه در حال غزلباریست باز
** راحله یار **
وحید اد ا
ابر گوهر بار طبعت در غزلباریست باز وین شراب مهر د ر رگهای شب جاریست باز
سا لها رفت و سخن آهنگ و موزونی نداشت گوش اهل دل پر از آواز قناریست باز
شب گذ شت و آفتابی سر کشید از جیب غیب بر لب مرغ سحر گلبا نگ بیداریست باز
ما کزین دست از کلامت درس عشق آموختیم قفل نفرت ها شکست و باب د لداریست باز
عابر آوارۀ شعرت چه شد یاد ش به خیر سنگ بر سر میزند یا در پی زاریست باز
از هجوم غصۀ دوران و بخت واژگون پای چشم شب نشینان خط زنگاریست باز
بالا
بازگشت