عبدالوکیل کوچی

  پناهندگی حق است یا تحفه

تاکی زوطن دور ومسافر بودن     در کشور بیگانه مهاجر بودن

برخیز بکن  نظم  عدالت بر پا      فریاد رس  نوای خاطر بودن

 با وجودیکه انسان ها بخاطر دوری از خطر وحوادث راه مهاجرت را درپیش گرفته تا به نقطه امنی رسیده وآرامش نسبی خود را دریابند، ولی طوریکه دیده میشود مهاجرت  دشوار ترین سختی ها  در زندگی  انسان به حساب می آید . که انسان به ناچاری خاک شیرین وطن را ترک کرده به خاک بیگانه پناهنده میشود. البته هیچ انسانی تا وقتیکه مجبوربه مهاجرت نشود مهاجرت نخواهد کرد مگر اینکه وطنش،  خانه اش ، سرزمینش ، آماج تاخت وتاز دشمنان قرار بگیرد وآتش جنگ ویرانگر از خارج وداخل درکوچه بکوچه آن زبانه کشیده وچون اژدهایی هست وبودش راببلعد وصدها دلایل دیگر .   

هژدهم دسامبر که مصادف است بروزجهانی مهاجرت ،برای مردم افغانستان خاطرات تلخ سی ساله دوران جنگ را تداعی میکند .زیرا ملتی هردم شهید در کشور عقب نگداشته شده ودرامتداد سی سال جنگ، بیشترین قربانی ها را متحمل گردیده است و در نتیجه حملات تروریستی ازسوی خارج وجنگ مسلحانه داخلی صدها هزار از هموطنان ما را به کام مرگ کشانیده وصد ها هزار دیگر را معیوب ومعلول ومیلیون ها را آواره ساخته است که بیشترین رقم مهاجرت را درجهان تشکیل می دهد . اثرات ناشی از جنگ زندگی مردم وسلامتی  جامعه را به خطرجدی مواجه ساخته وبه پیکره اقتصادی ،اجتماعی وسیاسی مردم صدمه بزرگ وارد نموده است .در خارج از کشور نیز دشواری های گسترده گروه بزرگی از نجیب ترین انسان های وطن ما که تمام زندگی آگاهانه شان را در خدمت انسان ونوامیس ،شرف و آزادی های مردم زحمت کش آن وقف کرده اند در شرایط مهاجرت نیز زیر فشار های گوناگون روحی ومعنوی قرار گرفته اند یکی از آن پرورش کودکان ومسئله تعلم وتربیت آنان درمیان دو فرهنگ است که در اکثر خانواده ها هردو نا تکمیل باقی می ماند .

در کشور های ارو پایی با وجود مواظبت معین از مهاجرین ، سیاست پناهندگی هر کشور را منافع ملی آن کشور تعین می کند .که اکثرا با سخت گیری همراه میباشد .چنانچه اکثر مهاجرین از حقوق پناهندگی شان محروم ساخته میشوند .بعضا به اخراج اجباری محکوم گردیده وتعدادی به اردو گاه ها کشانده میشوند خاصتا این وضعیت دشوار وغیر قابل تحمل در کشور های هالند ویونان  وضاحت دارد .گذشته از همه وضع مهاجرین در اردو گاه های کشور های همسایه بخصوص پاکستان حاکی از برخورد غیر اصولی وزیر پا گذاشتن معیار های قبول شده وموازین بین المللی ،سازمان حقوق بشر وکمیساریای ملل متحد در امور پناهندگان میباشد . موارد زیادی وجود دارد که مهاجرین مسلمان افغانستان در کشور مسلمان همسایه مورد آزار ،لت وکوب وشکنجه قرارداده شده وبدون سر نوشت در عقب میله های زندان بسر می برند .که اکثریت آنان را کودکان، زنان ، جوانان وسالمندان تشکیل می دهند .بعضا بدون دلایل روشن به اعدام محکوم می شوند. بد بختانه در داخل کشور نیز به نسبت دوام جنگ وخونریزی زیر بنای اقتصادی کشور منهدم گردیده است زراعت وصنعت در حال رکود قرار داشته در کشور ما که زمانی سبد نان آسیا به شمار میرفت در حال حاضر بجای ورود تراکتوربه بوجی آرد اکتفا میشود .در کشور ما که به باغستان آسیا شهرت داشت  اکثرا درخت های میوه از ریشه کشیده شده و محصولات  باقی مانده میوه تازه کشور در بنادر کراچی وپشاور روز ها وهفته ها توقف  داده میشود تا فاسد گردند . در کشور ما که تولیدات نخی آن در بازار رقابت،  ازتولیدات نخی پیشرفته ترین کشور های جهان پیشی میگرفت اکنون بجای فعال ساختن فابریکه برای جوانان نیرومند ،تکه از خارج وارد میشود ودر عوض آن بازار قاچاق مواد مخدره مزاحم صحت وسلامتی جوانان میگردد .ازین جاست که  بی قانونی و بد امنی  ظلم وفساد ، مرض وبیکاری دامنگیر مردم افغانستان گردیده است .در کشور جنگ زده ای که مزارع وصنایع اش برق وانهارش ،پل وپلچکش ، وجب وجب شهر ودهاتش به باز سازی ومکاتبش به معلم وشفاخانه هایش به داکتر نیاز حتمی دارد ولی با کمال تاسف دیده میشود که هزاران هزارنفر افغان  تحصیل کرده ومسلکی در داخل کشور بدون سرنوشت بسر می برند وبه کار جذب نمی شوند . همچنان هزاران هزار نفر افغان تحصیل کرده ومسلکی اعم ازعلما ،دانشمندا ، دکتوران ، انجینران ، معلمان ،جوانان به نسبت اوضاع پیچیده یاد شده ونبود زمینه بازگشت بوطن کماکان درشرایط غربت بسر می برند . واین به دولت افغانستان وعناصر شکل گرفته در قدرت بستگی دارد که چگونه زمینه باز گشت هموطنان را به میهن آبایی شان مساعد می سازند .

هموطنان عزیز این باور وجود دارد که یگانه راه نجات وطن ورهایی مردم در داخل وخارج کشور هما نا اتحاد وهمبستگی برادرانه شان میباشد که بر مبنای اهداف والای انسانی وحق مادر وطنی تمام اختلافات وکینه ها را بیکسو گذاشته  با کلیه وطنپرستان ، ترقی خوا هان ، عدالت پسندان صدای داد خوا هانه ملت مظلوم ورنج کشیده افغانستان را بگوش جهانیان رسانیده و قبل از همه برای قطع جنگ وتامین صلح پایدار در کشور  لازم است  تا تمام امکانات مشروع وممکن را بکار بست وراه برون رفت از وضعیت نا خوش آیند کنونی را جستجو نمود . تا بتوان با برداشتن گام های مشترک به طوفان ها وحوادث غلبه حاصل کرد . آنگاه میتوان با تمنیات نیک وطن خواهانه وهمبستگی وطنپرستانه از خواست های برحق مهاجران افغان پشتیبانی نموده واز حقوق پناهندگی منحیث حق مشروع واصولی دفاع کرد .

                                                                             عبدالو کیل کوچی