سنجرغفاری
پس منظر کانفرانس لیسبون ،ادامه جنگ
جنگی که قهرمان ندارد ، تنها قربانی دارد ، جنگ افغانستان است .
هر آغازی را انجامی است . مگر جنگ در سرزمین افغانها انجام ندارد . مذاکره با طالبان مذاکره با پاکستان و مذاکره با دولت افغانستان مذاکره با امریکا است . مگر در هردوطرف جنگ افغان کشته میشود . تاکدام سالیان دیگرافغان به وسیله افغان برای تآ مین منافع بیگانه به کشتار همدیگر ادامه خواهند داد؟ . بحران موجوده در افغانستان میان افغانها نبوده بلکه بالای افغان ها تحمیل گردیده است . بشکلی مردم ما گروگان گرفته شده این جنگ هستند. رشته و ریشه انکشافی جنگ در اختیار استخبارات پاکستان و امریکا قرار دارد . دستان بالائی خارج از مرز ها کنترول بر جنگ دارد .یکعده رهبران قومی و قبیلوی برای پیش برد این بازی خریداری گردیده است . تبلیغ وتشویق به این جنگ برادر کشی را یک دسته روحانیون با نفوذ در مناطق مختلف کشور و قبایلی عهده دار هستند . اقوام مختلف دوطرف دیورند به خصوص اقوام بزرگ وبا نفوذ جبرآ به صفت پایه های اساسی استحکام بحران ، قبایل مختلف دوطرف دیورند در گرو جنگ کشانیده شده جوانان شان را قربانی داده ومیدهند .انگلیس ها خاطرات تلخ از مقاومت و پایمردی مردمان این محلات را در حافظ فراموش نکرده اند . امریکا و پاکستان هرکز نمی خواهند تابا رویدادها و حوادث خونبار وشگفت انگیزهمانند انگریز ها به وسیله شهامت ومقاومت ملی مردمان این مناطق مواجع گردند. بنآ امروز امریکا و پاکستان نمی گزارند تا مردم این مناطق در امن و ثبات ، در اتحاد و باهمی ،باهم دوست باشند . باید در نفاق به وسیله خودشان از بین بروند، ضعیف گردند . ترور روحانیون وشخصیت های ملی وطن دوست و با خدا یکی از روش های ضد منافع مردمان در این مناطق توسط شبکه های ترورستی پاکستان – امریکا محسوب میگردد. چرا دامنه ناامنی ها بسوی قبایل وسعت و گسترش یافت ؟ چرارهبران طالبان صرفآ از این مناطق و وابسته به این اقوام هستند .؟ جواب روشن است . شعار قبیله کشی و نفاق میان ایشان است . کشتی ها و کاروانهای نظامی از طریق زمین و طیارات به وسیله پل هوائی محموله های بزرگ اسلحه و جوانان تازه نفس را از کشور های مختلف دنیا برای تشدید وادامه جنگ در کشور ما سرازیر مینماید . کشور پاکستان به انبار اسلحه و مواد منفلقه ، یگانه مرکز سوق و اماده گی چریک ها ی تندرو کشور های مختلف منطقه و جهان عرب و کشور های افریقائی و غربی مبدل گردیده است . برعلاوه بزرگترین مراکز استخباراتی و اکتشافی ، سیستم های فعال شبکه جاسوسی امریکا ومتحدین فعال است ، همچنان بزرگترین شبکه قاچاق اسلحه و کانالهای تولید وترافیک مواد مخدر فعالیت اش را حفظ نموده ، هیچگونه تشویش وترس برای رهبران و سازماند هنده گان حملات تروریستی در پاکستان احساس نمیگردد. این است شرح واقعیت ادامه جنگ علیه کشور ومردم افغانستان که پایان ندارد . پس نشست ها بخاطر فریب مردمان جهان و مصروف نشان دادن خود ها در راه حل بحران برای مردم خویش چیزی بیش نمیباشد . کانفرانس های ناکام و بدون دست آورد برای مردم و کشور ما ، برعکس هدفمند برای ادامه جنگ ونفاق به نفع استراتیژست های بین المللی که سعادت و ارامش مردم وکشور شان را در بوجود آوردن ناامنی ها ، ویرانگری و نفاق به وسیله انسا ن علیه انسان را طرح ریزی وعملی مینمایند ثانس خوب میباشد .نشست لیسبون تعقیب راه جنگ در افغانستان ومنطقه میباشد . در این نشست برنامه صلح و انصراف از نفاق و شبکه سازی به منظور ختم بحران مطرح نگردید . در نشست لیسبون تعریف از جنگ و طالب ، اینده القاعده ، سرنوشت رهبران طالب و القاعده ، مرجیع و مقامات حمایتی و محافظوی و تمویلی طالبان و القاعده مشخص نگردید . ضرورپنداشته میشد تا ارگانهای کشفی و نظامی ناتو بطور مشخص به کنفرانس در مورد منابع حمایتی و تمویلی تروریستان بین المللی معلومات ارائه مینمودند . حضور مسولین نظامی و اطلاعاتی کشور های همسایه افغانستان و ایجاد هماهنگی مشترک در به وجود آوردن ثبات در منطقه وافغانستان مشخص میگردید . مخفی گاها و مراکز تربیتی و دیپوهای اسلحه و کانالهای تآ میناتی چه از لحاظ اسلحه و مواد انفلاقیه و چه از لحاظ تآ مینات لوژستیکی و کمک های مادی و صحی برای مجروحین طالبان نیز با ذکر کشور یا دولت های حمایت کننده طالبان و القاعده مشخص میگردید . در حال که کشور های عضو ناتو مورد تهدید تروریستان قرار دارد پس چرا درزمینه فوق توجه کنفرانس جلب نگردید . بلکه در ظاهر موضوع افغانستان و در اصل تلاش ادامه ئارئ تا کشیده گی ها میان کشور های عضوناتو وامریکا روی بحران جاری افغانستان ، طالب ، القاعده که به یک بازی فریبنده میان مردمان جهان کسب واقعیت نموده است باید خاتمه داده شود . ودر عیوض راه سوم را به اشتراک روسیه و استفاده از نقش روسیه در منطقه جستجو نمود . سپردن صلاحیت های امنیتی به مقامات کشور ی افغانها خود یک فریب و رنگ بازی بیش نمیباشد . اگربه واقعیت قدرتمندی نظام و اردوی افغانهارا میخواستید ، در نابودی کامل ان تلاش و سرمایه خویش را بکار نمی بردید . اکر امروز بخواهید دشوار نیست . دها هزار کادر مسلکی نظامی افغان آواره کشور های شما است ، هزاران کادر دیگر در داخل افغانستان به حمالی و دست فروشی به وسیله برنامه ( دی دی ار ) شما به گدایان مسلکی مبدل شده اند .به ارزش ملیار دالر اسلحه اردوی مارا که سرمایه ملی کشوربود تحت این پروگرام نابود ساختید . قوای هوائی مارا فلج نموده ترس از مردم و اینده خویش دارید ، از مدرن سازی و عصری نمودن اردوی ما در حراس میباشید چرا؟ اگر برای نجات ما امده اید حراس نکنید . واگر برای اشغال کشور ما تلاش دارید خود را مجهز تر از امروز بسازید . هدف دیگر اجلاس لیسبون را موضوع ایران و ترکیه ، نصب موشک های دفاعی امریکا در خاک ترکیه ، تشویش کشور های اروپائی از موجودیت راکت های دور برد ایران و کوریای شمالی ، جلب حمایت روسیه از اهداف و دور نمای کاری روسیه در افغانستان با ناتو و مسایل مشترک میان امریکا ، ناتو ، روسیه تشکیل میداد که دور نمای این نشست ها برای مردم وکشور ما مفید نبوده بلکه از نفاق و دوری افغانها و موجودیت جنگ استفاده های سود مندانه خویش را ادامه و گسترش میدهند . زمانی ما و مردمان منطقه امید واری به چنین نشست ها را باید داشته باشیم که تظمین قوی عدم مداخله سریع پاکستان به وسیله کشور های جهان اخذ ، تمامی پایگاهای طالبان و القاعده بشکل دقیق و دسته جمعی با همکاری صادقانه پاکستان مورد ضربات نابود کننده حتمی قرار بگیرد . نابودی تروریزم و برچیده شدن تمامی کارخانه ها ومحلات تولید مواد مخدر از کشور پاکستان امید های شان را برچیده دیده راه ثبات هموار و اطمینان بخش میگردد. و نباید فراموش نمود که اگر این کارها ختم شده اعلام گردد. پس آینده امریکا و پاکستان در منطقه به چه شکل خواهد بود ؟ جواب این سوال را باید در عملکرد رهبران دوکشور در مقابل مردم افغانستان مشاهده نمود که اگر خوبی کردند حتمآ خوبی را مشاهد مینمایند در غیر آن نزد مردم ما طالب + پاکستان = امریکا + القاعده = امریکا خواهد بود . در آخرین تحلیل جنگ در افغانستان برنده نداشته بلکه قربانی دهنده و بازنده آن مردم افغانستان بوده و خواهد بود . شکست حتمی نصیب بازیگران اصلی این جنگ است . بااحترام
سنجر غفاری
بالا
بازگشت