احمد سعيدي
امریکا به پاکستان هواپیمای بدون سرنشین میدهد
روابط و مناسبات میان ایالات متحده امریکا و پاکستان پیشینۀ بیش از نیم قرن را در بر داشته که طی همین مدت این مناسبات زمانی نهایت دوستانه و زمانی به سردی و با بی میلی گرائیده است ، در زمینه باید گفت که پاکستان زمانی در اطلس جهانی پا به عرصه وجود گذاشت ، که جنگ سرد میان بلاک های شرق و غرب در اوج خویش قرار داشته و این جهان دوقطبی باعث آن گردید تا سران بلاک های شرق و غرب در سراسر جهان در صدد متحدین سیاسی گردند و همزمان به آن تشکیل و ایجاد پیمان های نظامی توأم با مسابقات گسترده تسلیحاتی میان این دو بلاک متخاصم در سطح جهانی گردید ، که در نتیجه آن ایالات متحده امریکا از اتحاد شوروی سابق سبقت جسته و در سال (1949) دست به ایجاد پیمان نظامی (ناتو) یا اتلانتیک شمالی زد و در سال (1954) نیز با ابتکار ایالات متحده امریکا پیمان نظامی (سیاتو) در جنوبشرق آسیا با اشتراک تعداد (8) کشور با شمول پاکستان ایجاد گردید که مرکز آن شهر مانیلا مرکز فلیپین تعئین گردید تا مانع رشد و توسعه نفوذ سیاسی و نظامی اتحاد شوروی سابق در منطقه گردد .
اینکه تضاد میان اردوگاه سوسیالزم و جهان آزاد پیوسته کــسب شــدت می نمود یک سال بعدتر یعنی در سال (1955) با تشویق و ترغیب ایالات متحده امریکا پیمان نظامی (بغداد) یا سیتو با اشتراک کشور های انگلستان ، ایران ، ترکیه ، عراق و پاکستان پایه گذاری گردید ، اما در سال (1958) با تغیرات سیاسی که در عراق بوقوع پیوست و نظام شاهی آن سرنگون گردید مرکز این پیمان از بغداد به ترکیه انتقال یافت .
از این روند سیاسی و نظامی گذشته به صراحت معلوم می گردد که پاکستان در این بازی های سیاسی و نظامی در عمر کوتاهش بنابر بلند پروازی ها ، که در سرشت این کشور ، بی لزوم گره خورده است شامل بوده و می خواست از این مانور و صف آرائی ها در برابر همسایگان خویش یعنی افغانستان و هند به نفع خویش استفاده نماید ، اما سیر حوادث و انکشافات بعدی منجر به آن گردید تا این کشور از فکت های نظامی یاده شده پی یکی دیگر خارج گردد ، که متعاقباً آن فکت های نظامی نیز مورد انحلال قرار گرفت و اعضای آن به پیمان سیاسی نظامی ناتو که بزرگترین پیمان نظامی کشور های غرب به سرکرده گی ایالات متحده امریکا محسوب می گردد پیوستند که اکنون تعداد اعضای پیمان نظامی ناتو به (26) کشور جهان می رسد که پایگاه های آن پیمان در سراسر جهان همین اکنون فعال و پا برجا باقی مانده اند .
پاکستان در سال (1998) دست به آزمایشات هستوی زده و بتاریخ (8) ماه می همان سال نایل به ساخت بمب اتومی گردید که جهان غرب و بخصوص ایالات متحده امریکا از این رویداد که خلاف میل آنها بوقوع پیوست شدیداً نگران گردید ، زیرا به عقیده آنها کشور پاکستان ظرفیت حفظ و حراست چنین سلاح مدهش و خطرناک را نداشته و می تواند خطرات جدی و بلقوه را برای منطقه و جهان ببار خواهند آورد ، طوریکه پیشبینی گردیده بود که خطر آن وجود دارد تا تکنالوژی هستوی از طریق پاکستان به کشور های دیگر صادر گردد که بعداً به صراحت ثابت گردید که تکنالوژی هستوی از طریق پاکستان به ایران ، لیبیا و کوریای شمالی صادر و اکنون برنامه های اتومی ایران و کوریای شمالی به مسائل داغ و جنجال برانگیز مبدل گردیده است که مسلماً برای ایالات متحده امریکا و جامعه جهانی شدیداً مایه نگرانی اند که این موضوع باعث آن گردید تا ایالات متحده امریکا در سیاست خویش در قبال پاکستان عمیقاً اندیشیده و تجدید نظر بعمل آورد .
در حالیکه پاکستان بعد از حوادث یازدهم سپتامبر در شهر های نیویارک و واشنگتن بنابر هوشدار های ایالات متحده امریکا از حمایت طالبان در افغانستان دست برداشته و در ائتلاف بین المللی جنگ با تروریزم به مثابه متحد منطقوی ایالات متحده امریکا موضیع جدیدی را اتخاذ نمود ، ولی از آنجائیکه دیده می شود ـ در قلع و قمع دهشت افگنان و گروه طالبان نقش قابل ملاحظه و قاطع خویش را ایفأ ننمود ، بلکه برعکس پاکستان به لانه های تروریستان و دهشت افگنان مربوط سازمان القاعده و گروه طالبان مبدل گردید که از قلمرو پاکستان علیه افغانستان در جهت انجام حملات چریکی و کشتار مردم معصوم و بی گناه استفاده بعمل می آورند .
این امر باعث آن گردید تا روابط میان جمهوری اسلامی افغانستان و پاکستان از مسیر حقیقی منحرف و باعث جنگ شدید تبلیغاتی گردد که مسلماً نیروه های ائتلاف و قوای نظامی ناتو که به منظور استقرار صلح و در جمهوری اسلامی افغانستان مستقر گردیده اند از این موقف عدم درک مسئولیت پاکستان خوشنود نبوده و سؤ ظن آنها را در برابر موقف اتخاذ شده پاکستان بیش از پیش شدت بخشید .
که این اظهارات نیز برای پاکستان ناخوشنود بوده و نگرانی های پاکستان را بیش از پیش شدت بخشیده عوامل که زیاد تر از آن امریکا اروپا در تشویش اند عبارت اند .از
1. رشد و توسعه افراطیت و بنیاد گرائی که پیامد های نهایت جدی را برای پاکستان و کشور منطقه و حتی جهان به بار آورده است .
2. مو جودیت سلاح اتومی و نگارانی های فضاینده در مورد صدور تکنالوجی هستوی برای برخی از کشور های جهان که نهایت نگاران کننده میباشد.
3. نبود تعهد صادقانه بخاطر سرکوبی تروریستان و دهشت افگنان که در وزیرستان و شمالی و جنوبی و با جوور اجنسی تجماع کردند و دولت پاکستان می داند
4.امریکا می داند که پاکستان سرگرم فعالیت های تخریبکارانه در برابر قوای ائتلاف و سایر نیرو های امنیتی در داخل افغانستان میباشد. با در نظر داشت وضیت موجود که امریکا به آن مواجع است در ضمن سیا سون و نظامیان امریکا به این باور اند که بدون همکاری پاکستان مشکل افغانستان حل شده نمی تواند . روی این عقیده هر نازو نخره راکه ادارات پاکستانی بالای امریکایان می کنند .خواسته ونا خواسته خود را مجبور به پزیرش آن می دانند . دادن طیاراط بدون سر نشین به پاکستان خطر دیگری است برای صلح و امنیت در منطقه هیج ضمانت وجود ندارد که پاکستان از این طیاره ها در مقابل هندوستان وافغانستان کار نگیرد . این معامله با پاکستان باج دادن به کشور است که حامی تروریزم است .
بالا
بازگشت