مهرالدین مشید
پارلمان بیمار سندانی برای چکش های پیاپی حاکمیت فاسد
ملت مظلوم افغانستان تا کنون قربانی های فاجعه بار و بحرانساز " ناخوانده امضا کردن" های جناب کرزی شده اند و حالا که او تصمیم گرفته است تا "نادیده وزیر معرفی کند" . چه بلایی بزرگتر از این بر سر راۀ این ملت خواهد آمد . از این به بعد فاجعه ها در کشور با چه عمق و گسترده گی یی دامن خواهد گشود و مانند اختاپوتی بر روان مردم ما سایه خواهند افگند .
مردم افغانستان بعد از پشت سر گذاشتن هشت سال درد و رنج در زیر حاکمیت فاسد و نابکار ، در میان شک و تردید های زیاد فرا رسیدن روز هاییرا لحظه شماری میکردند که شاید رییس دولت شان با تصمیم غیر مترقبه یی بر سازش کاری های ایتلافی خود پایان داده و با توجه به اصل منافع ملی برای ایجاد حاکمیت واقعی مشارکت ملی کار تازه یی را خواهد آغازید ؛ اما چگونگی وزرای پیشنهادی او به پارلمان کشور و رد آنان از سوی این نهاد نشان داد که او هنوز هم مشارکتی حرف میزند ؛ اما ایتلافی عمل مینماید . شک و تردید ها در این حصه زمانی مرفوع گردید و بار یقین نشست که حامد کرزی 24 وزیر را بعد از جانه زنیهای زیاد با موتلفین سیاسی و رایزنی های حامیان خارجی اش به پارلمان کشور معرفی نمود .
پارلمان افغانستان هم طی یک تصمیم استثنایی و غیر باوری به رد 17 تن آنان پرداخت و با این تصمیم خود سنگ گرانی را برشانۀ او گذاشت تا سیلی هاییرا که در گذشته ها بروی این نهاد زده بود ، برای همیش از خاطرش بیرون نشود . گرچه این تصمیم پارلمان کشور به مثابۀ جرقه یی بود که گویا از گل برخاست و نه از سنگ ویا به تعبیری دیگر که گویا " از خانۀ هندو قرآنکریم بیرون شود "، باز هم هرچه بود شگتفتی هایی را در سطح ملی و بین المللی برانگیخت و کارشناسان و روزنامه نگاران را تحریک کرد تا در این رابطه گفتنی های خود را بگویند و آیندۀ این نهاد را به پیشداوری بگیرند. این ها تصمیم تازۀ پارلمان افغانستان را در قید عوامل گوناگون داخلی و خارجی به بررسی گرفته و بار تاثیرات آنرا شمرده و بر نقاط ضعف و قوت آن انگشت نهاده اند . در این میان نظر غالب این است که تصمیم استثنایی پارلمان بیمار افغانستان ناشایستگی حاکمیت فاسد را در این کشور به نمایش گذاشت .
تصمیم جدید پارلمان کشور را هر طوریکه صورت گرفته ، می توان در زیر زره بین تحلیل های گوناگون به مشاهده گرفت و با توجه به عوامل مختلف روی آن بحث کرد . شماری ها این تصمیم را ناشی از مصالحه کاری ها و ناکارایی های این نهاد طی سال های گذشته ارزیابی کرده اند که مردم به کلی از آنان روی گردانیده بود و بی تفاوتی ها و غیر حاضری های دوامدار و خواب های طولانی آنان هویت واقعی این خانۀ ملت را نزد مردم افغانستان خدشه دار گردانیده بود . شماری ها تصمیم تازۀ این نهاد ملی را تحت تاثیر تصمیم گیری های خارجی ها و جوی جدید سیاسی در کشور عنوان کرده اند . و می گویند که در این تصمیم پارلمان بنابر عوامل گوناگون اقتصادی و سیاسی و وابستگی های مالی این نهاد ملی امر و نهی خارجی ها تاثیر گذار بوده که به نحوی تصمیم گیری پارلمان افغانستان را موازی با تصمیم گیری های جامعۀ جهانی نشان میدهد . گرچه پارلمان افغانستان این تصمیم خویش را انجام یکه تازی ها و پایان دولتی مشترک المنافع به گونۀ شرکت سهامی میدانند که دلالان سیاسی و اقتصادی و قرار دادی های سهمدار کلان آن هستند البته به این امید که جای آنرا باید حکومت متخصص ، کارکن و خدمتگار مردم پر نماید ؛ اما تصمیم پارلمان مبنی بر گزینش هفت وزیر بویژه وزرای داخله و دفاع به نحوی همسویی این نهاد ملی را با توصیه ها و فرمایش های بریتانیا و امریکا به نمایش گذاشت . گرچند اعضای پارلمان افغانستان از تصمیم های خود مبنی بر رد شماری از وزرای پیشنهادی دفاع کرده و آنرا تصمیمی خود جوش خوانده اند که بعد از آموحتن از تجارب تازه به آن دست یافته اند .
پارلمان بیمار افغانستان در حالی این تصمیم را گرفت که بنا بر کم کاری ها ، سازش ها ، ناکارایی ها ، مصالحه گری ها تا سرحد دلالی ها اعتبار خود را نزد مردم افغانستان به اندازۀ کافی از دست داده است و از سویی هم این نهاد ملی آخرین روز های دورۀ چهارسالۀ خود را سپری مینماید . بنا براین این نهاد ملی نه تنها برای اعادۀ حیثیت خود نیاز به در دست گرفتن دل ها و جلب آرای مردم دارد ، ناگزیر بود تا چراغ سبزی را به مردم محروم افغانستان و خارجی ها بویژه امریکا و بریتانیا یعنی تمویل کننده گان خویش نشان بدهد تا باشد که در انتخابات پارلمانی آیندۀ دست کم از سوی مردم افغانستان و خارجی ها اعادۀ حیثیت شده و از سویی هم رای آنان را با خود داشته باشند .
علت عدم رای دادن شماری از وکلا به وزرای پیشنهادی کرزی دلایل دیگری هم دارد که می توان از مخالفت شماری از وکلای مربوط به جبهۀ متحد و شماری از وکلای مستقبل نیز نام برد که در خویش را از زد وبند های گروهی و قومی بدور میدانند . و شاید هم اینکه شماری از اعضای این پارلمان دل را به دریا زده و با بدرود گفتن به جفا های گذشتۀ خود نسبت به مردم مظلوم افغانستان خواستند ، مانور مهم و کارسازی را در برابر فاسد ترین دولت دنیا از خود نشان بدهند . بنابر عوامل گوناگون داخلی وخارجی تا حدودی هم میتوان بر خود جوش بودن تصمیم گیری های شماری از اعضای پارلمان کشور حکم کرد ؛ زیرا ساختار سیاسی پارلمان افغانستان یک دست و چند دست نبوده و به استثنای گروۀ خط سوم ، اعضای دیگر این پارلمان در وابستگی به گروه های سیاسی بسر برده و هر نوع تصمیم گیری های شان در گرو گروه هایی است که به آنها وابسته هستند که اظهارات کبیر رنجبر عضو پارلمان افغانستان موید این ادعا است که گفت : جرگه در تصمیم گیری های خویش همنوا نبود ، و از سویی هم پارلمان افغانستان میدانست که وزرای پیشنهادی از سوی شماری گروه ها و موتلفین کرزی برای اخذ رای به این نهاد ملی معرفی شده بودند که در این انتخاب رییس جمهور بیشتر از صداقت ، شایستگی و تخصص ، سازش و دلداری موتلفینش نقش داشت تا مصالح و منافع مردم افغانستان . چنانکه روزنامۀ نیویارک تایمز نوشت : رد وزرایی پیشنهادی کرزی از سوی پارلمان افغانستان نشان داد که کرزی هنوز هم نتوانسته است ، برای پایان دادن فساد در کشورش تصمیم جدی بگیرد و او هنوز هم از حمایت اشخاص فاسد ، ناشایسته و جنگ سالار دست بردارنیست .
شماری از اعضای پارلمان کشور از تصمیم خود دفاع کرده و از آن به شدت دفاع و تصمیگیری های خود را دراین زمینه مستقل خواندند . چنانکه شکریه بارکزی (1) این نصمیم کابینه را استثنایی و بی سابقه خوانده و آنرا درسی آموختنی برای حامد کرزی عنوان کرد ؛ اما با تاسف که رییس جمهور چنان با این شیوه ها خو گرفته که هرگز از این درس ها چیزی نمی آموزد ؛ زیرا او درس هاییرا که در این زمینه خوانده است ، برای او آموختنی تر هستند . کوفی حنان (2)عضو دیگر پارلمان افغانستان به رادیو آزادی گفت : اشخاصی که رد شدند از آدرس های مشخصی معرفی شده بودند و پارلمان ناگزیر بود تا چنین تصمیم را اتخاذ میکرد و افزود که پارلمان تازمانی از این تصمیم خود پایین نخواهد آمد که کرزی این مصالحه گری ها دلالی بازی ها راکنار نگذارد . شماری کارشناسان افغان هم با پارلمان افغانستان هم صدا شده و از آن تقدیر به عمل آوردند و ابراز امید واری کردند که رییس جمهور بار دیگر با اجتناب از مصالحه گری و پایان دادن به دولت مشترک المنافع و سهامی اشخاص متخصص را برای رای گیری پیشنهاد نماید .
به هر ترتیبی که بود بالاخره پارلمان افغانستان هم با توجه به ادامۀ بازی های تباه کن حامد کرزی دست به یک تصمیم به ظاهر بی سابقه زده ، با این تصمیم خود وارد مرحلۀ جدیدی گردیده و آمادۀ تصمیم گیری جدی برای رد وزرای ناشایسته ، فاسد و مرتبط به جنگ سالاران گردید . چنانکه ملالی اسحاق زی (3)نمایندۀ مردم در ولسی جرگه در برنامۀ گفتمان تلویزیون طلوع با اشاره بر نامۀ تلک تلویزیون "نورین " گفت : خدایداد وزیر سابق مواد مخدر در محافل بچه بازی بر سر بچه ها پول باد میکند . بدون شک شماری دیگر از وزرای دیگر پیشنهادی هم با تفاوت های کمتر و بیشتر کمتر از این جناب در پول باد بادک کردن ها نیستند .
گرچه کای آیده این تصمیم پارلمان افغانستان را برای ساختن یک نظام سیاسی کارا فاجعه بار خوانده و آنرا یک عقب نشینی سیاسی و سبب به تاخیر افتادن فعالیت های دولت برشمرد و روزنامه های امریکای مانند نیویارک تایمز این تصمیم را ضربه یی محکم بر پیکرۀ حاکمیت کرزی دانسته و افزود که این نشان داد که او هنوز هم در گرو دلالان سیاسی است ؛ اما حامد کرزی با دل ناخواسته از این تصمیم پارلمان افغانستان حمایت کرده و سخنگوی وی این تصمیم را نمودی از زیبایی دموکراسی خواند که باید به آن ارج گذاشته شود .
کفتنی است که روز نامه های افغانستان هم به دفاع از تصمیم پارلمان برخاسته و در این مورد با همه گوناگونی ها ابراز نظر و موضعی همانند داشتند . چنانکه روزنامۀ اراده (4)نوشت : وزرا از فلتر ولسی جرگه بیرون شدند .
روزنامۀ آرمان ملی(5) نوشت : کسانیکه شایسته نبودند ، رد شدند و دولت باید به روند قبلی خود خاتمه بدهد .
روزنامۀ هیواد( 6)نوشت : تصمیم ولسی جرگه حیران کننده بود .
ویسا (7)نوشت : رد یکسره به وزرای کرزی را ناکامی یی برای دولت دانست روز نامۀ 8 صبح (8) رد وزرا را شکست افتضاح آمیز خواند.
روزنامۀ باختر (9)تصمیم ولسی جرگه را یک حرکت دموکراتیک عنوان کرد .
گفته می توان که رد وزرای پیشنهادی کرزی از سوی پارلمان افغانستان را گام های این نهاد به سوی بلوغ تلقی کرد و این را میتوان سر آغازی برای ایجاد یک پارلمان کار آمد خواند که میتواند مانند نوری فراه راۀ مردم به سوی خود اتکایی به حساب آید ؛ اما دشواری ها در عرصه های گوناگون سیاسی و اجتماعی چنان کشور را فراگرفته است و اعضای پارلمان کشور چنان سخت با این دشواری ها روبرو اند که به مشکل میتوان چنین جهشی را در آن به این زودی ها امید وارد بود . بیشتر هراس از آن است که تصمیم آخری این نهاد خدای نخواسته عمل ناشیانه نبوده باشد که در موجی از ملامت های پیهم بصورت عجولانه در فضای شک آلود و تردید بار صورت گرفته باشد . موجود چنین کاستی ها در پارلمان کشور در کنار رنج برددن این نهاد ملی از حاکم بودن رابطه ها در فضای آن بجای ضابطه ها سبب شده است که تصمیم اخیر این نهاد ملی تمثیلی از دموکراسی نه ؛ بلکه ناشی از انگیزۀ سیاسی یی تلقی شود که این نهاد طی چهار سال از آن رنج برده و تمامی تصمیم هایش زیر هاون این انگیزه ها خورد شده اند .
گذشته از این که در عقب این تصمیم پارلمان چه بازی هایی نهفته بوده و به گفتۀ خانم کوفی نمایندۀ مردم بدخشان که این تصمیم در زیر بار رشوت گیری ها و حق سکوت گیری ها رنج میبرد وگفت : وزرای پیشنهادی از آدرس های سیاسی ، گروپی و تیکه داران قومی باز هم رای نخواهند آورد . هر چه باشد با وجود این همه کاستی ها باز هم این نهاد ملی با وجود بیماری های دیر پایش با یک تصمیم استثنایی افتضاح بار تر از گذشته سیمای حاکمیت فاسد ، ناشایسته و ناکار آمد دولت را در افغانستان به نمایش گذاشته و پرده از روی سازش های پنهان رییس جمهور و موتلفینش مانند محقق ، دوستم ، فهیم ، احدی و شماری دیگر فرو افگند و بازی مسخرۀ او را با سرنوشت مردم افغانستان افشا نمود . با وجود این نمی توان بازی های پشت پردۀ حامد کرزی را با وکلای حامی وی در این زد وبند بی تاثیر تلقی کرد .
دعوت کرزی از بسیاری وکلا در روز رای دهی و رفتن آنها بعد از صرف نان به پارلمان به گونه یی از تاثیر گذاری تصمیم دولت بر پارلمان افغانستان حکایت میکند که به گونه یی پرده از ناگزیری های حامد کرزی برمیدارد . کرزی بنا بر وعده هایش با هم پیمانانش ناگزیر به فرا دادن گوش به فرمایش های آنان مبنی بر ابقای وزرایی در پست های شماری وزارتخانه های کشور بود ؛ اما وی خواست تا از تاثیر افگنی بر پارلمان کشور به قسمتی از این بار از شانه های خود بکاهد . گفته می توان که او به گونه یی در رد شماری از وزرای پیشنهادی تاثیر گذار بوده است ؛ زیراکه تیم برنده بصورت عموم تیم کرزی و از حواریون مهم وی اند . گر چه شماری از وزرایی ناکام شدند که برای او کمپاین کرده بودند . اگر چنین نمی بود ، رای آوردن اتمر بحیث وزیر داخله و وردک بحیث وزیر دفاع سخت زیر سوال است . در حالیکه آشکار است به قول معروف هر دو وزیر یاد شده "کدام شمشیری" نکرده اند که قابل دوباره پاداش از سوی پارلمان کشور می بودند . آنچه مسلم است اینکه تصمیم گیری خارجی ها برای ماندن آنان وحمایت کرزی از آنها در کنار یک سلسله زد و بند های پولی سبب شد تا موفق به اخذ رای شدند . در حالیکه سابقۀ کاری آنان در وظایف گذشتۀ شان چندان موفقیت آمیز و شفاف نبوده است . گزارش های و شایعاتی از دست داشتن هر دو وزیر در قرار داد های بزرگ دولتی از طریق خود شان یا وابستگان شان موجود بوده و هم در ساحۀ کاری شان بویژه اتمر چندان کارنامۀ درخشانی نداشته که توانسته توجۀ پارلمان را به خود جلب کرده باشد . چنانکه وعده های اتمر مبنی بر افزایش معاش معلمین نه تنها جامۀ عملی نپوشید ؛ بلکه شماری از معلما به جرم در خواست افزایش معاش زندانی شدند و کار نامه های دیگر اتمر شمار مشاوران بی حساب آن جناب در وازرت معارف است که حتی خودش هم شماری از آنها را یک بار هم ندیده بود . رسانه ها گزارش داده بودند که شماری از مشاوران از اقارب و نزدیکان او بودند که با معاش های زیاد استخدام شده بودند . روزنامۀ هشت صبح در مقالۀ شرح حال شیخنا مولانا اتمر از ناتکمیلی اسناد تحصیلی اتمر یاد کرده و افزوده است که او برای پر کردن خلای اسنادش برای شماری از کلا رشوت داده است . (10)
تصمیم کرزی مبنی بر زمینه سازی شماری از وزرای پیشنهادی اش معنای یک تیر و دو فاخته را ارایه کرد . وی با این کار از یک سو دل موتلفین خویش را بدست آورد که گویا به فرمایش های آنا تن داده و از سویی دیگر زمینه را برای وزرای مورد نظرش فراهم گردانید که در سایۀ توصیۀ های خارجی ها در پشت پرده و سایه روشن ضد و بند های پیدا و پنهان شکل گرفته است . از سویی دیگر او با این کار به گونه یی پارلمان کشور را اغفال نموده و به بهانۀ اعادۀ حیثیت پارلمان کشور که طی سال های گذشته خواب های درازی را پشت سر گذاشته بودند ، این نهاد ملی را شکار جانانه یی نمود و توانست که جمعی را به محور تصمیم خود بچرخاند . حتی این تصمیم او در شماری از اعضای پارلمان کشور نوعی اعتماد به نفس کذایی را دامن زده و آکاهانه و ناآگاهانه از تصمیمی بر خود فخر و مباهات مینمایند که محرک آن در بیرون نه در وجدان های آنان است . در هر حال هر چه باشد در تصمیم شماری از وکلا هر دو گزینه به نحوی نقش وارد نموده باشد . این تصمیم وکلا آفتابی گردانید که پلو و پول برای همیش کار ساز نیست ، شاید کسانی پلو های چرب و گرم را نوش جان نمایند و پول های زیاد را بگیرند ؛ اما در آخرین تحلیل به دلایل مختلف وابستگی ها و شاید هم دغدغۀ وجدان تصمیمی دیگری اتخاذ نمایند .
در این شکی نیست که تصمیم غیر مترقبۀ پارلمان مبنی بر رد 17 وزیر پیشنهادی دولت که قربانی هایی هم در پی داشته و بعید نیست که شماری شخصیت های خوب هم از این ضرب جراحت برداشتند و علت آن معرفی آنان از آدرس های بدی باشد که در جامعۀ ما جایگاۀ خوب خویش را از دست داده اند ؛ اما هر چه باشد این تصمیم سبب شگفت زده گی خود نماینده گان نیزشده است . این شگفت زده گی شاید ناشی از پشت سر گذاشتن خواب های طولانی وبیماری های مزمن و دیرپای این نهاد ملی باشد که اکنون اندکی به خود آمده و دوران نقاهت را سپری می کند و شاید این تصمیمش برخاسته از تب شدیدی باشد که بازمانده از دوران بیماری و برخاسته از دوران نقاهت آن است . دیده شود که پس لرزه های رویداد های ناشی از این تصمیم گیری چه پی آمد هایی خواهد داشت . این در صورتی خواهد بود که وکلای معزز دوران نقاهت را بکلی پشت سر گذاشته و حساب هایی حق سکوت گیری های خویش را دوباره بشمارند و دریابند تا دریابند که در پلۀ برد قرار دارند یا باخت . این برد و باخت ، برد و باخت شخصی خواهد بود تا برد وباختی که با سرنوشت مردم گرۀ خورده باشد . گرچه تا حال آشکار نیست که این بازی سیاسی حامد کرزی بوده یا تشخیص نماینده گان مردم ، این رازکلافۀ سر درگمی را ماند که هنوز سر نخ آن در زیر کوهی از ابهام پنهان است . تسلط حامد کرزی بر پارلمان و رد وزرای پیشنهادی او از سوی این نهاد بیشتر از همه مردم را شگفت زده گردانیده است . کارشناسان و روزنامه نکاران داخلی بین المللی از آن تفسیر های مختلفی ارایه داده اند که تعبیر های آنان بیشتر وزنه بر به بلوغ رسیدن دموکراسی در این نهاد و رفتن آن به سوی دموکراسی و گزینش های شایسته سالارانه سنگینی دارد . چنانکه تایمز لندن (11) رد کابینه را از سوی پارلمان افغانستان پیروزی دموکراسی و به چالش کشیدن قدرت کرزی خوانده است . در حالیکه کرزی درگذشته سیلی هایی بروی این نهاد زده بود واین نهاد این بار زور خود را برای او نشان داد . در حالیکه رد وزرای پیشنهادی او از سوی پارلمان باز هم نشان داد که او دنبال شیایسته سالاری بر اساس مشارکت ملی نه ؛ بلکه بدنبال حکومت ایتلافی است . وی مشارکتی حرف میزند ؛ اما ایتلافی عمل می نماید .
در حالیکه برای رسیدن به سکوی مشارکت در قدرت آنهم در کشوری مانند افغانستان که زیر بار حاکمیت فاسد و نابکاری جان میدهد ، راۀ درازی در پیش است . از همین رو است که به یقین می توان گفت که هر چند ملتی بزرگ باشد و از فرهنگ ، تاریخ و هویت بالایی برخوردار باشد . در زیر ساطور ستم حاکمان فاسد و نا بکار چنان زبون میگردند و به ذلت کشانده می شوند که حماسه ها ، شهکاری ها ، جسارت ها و تهور های ایثار گرانه و مردم دارانۀ آنان در زیر شلاق های جور مخدوش گردیده و سرخرویی ها و سرفرازی های آنان را به سیاهی و گمنامی مبدل می نمایند . کار و بار ملتی زمانی سر وسامان می یابد و نهاد های اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی و اقتصادی آن به خصوص نهاد های کشوری ، مدنی و سیاسی آن که حیثیت ملی را دارند ، به سوی بالنده گی و شگوفایی حرکت می نمایند که در سایۀ نظام کارا و تحت مدیریت سالم و هوشمندانه ، نهاد های یاد شده فرصت پویایی را برای احیا و تبارز دادن ارزش های تازه و ماندگار پیدا نمایند . درست این زمانی ممکن است که زمینه های رشد این نهاد ها بصورت موازی میسر شده و هر کدام با قرار گرفتن در سایۀ تحول یکدیگرو رنگ گرفتن از همدیگر جلال و عزمت بیشتر می یابند که رسیدن به چنین روندی کار یک شبه نه ؛ بلکه خیلی زمانگیر بوده و زمانی هم میسر میگردد که کشوری از رهگذر سیاسی ، اقتصادی ، نظامی و اجتماعی دست کم به استقلال نسبی رسیده باشد ؛ اما درکشوری مانند افغانستان که استقلالش در زمینه های مختلف بویژه در زیر سایۀ سنگین نیرو های خارچی سخت زیر سوال رفته و وابستگی های اقتصادی و سیاسی اش دردبار تر از هرزمانی افزایش یافته است که بار هنگفت آن کمر ملت قهرمان و سلحشور افغانستان را شکسته است . پس در چنین فضایی کمتر و حتی هیچ می توان برای رشد مستقل ، بالنده گی ها و شکل گیری های نهاد های یاد شده امید وار بود . بنا بر این کمتر می توان تصمیم پارلمان افغانستان را مستقلانه تلقی کرد و منافع مردم را در آن به تحلیل گرفت .
رای دهی آیندۀ این نهاد ملی برای وزرای دیگر پیشنهادی کرزی تا حدودی پرده از شک و تردید ها و نیات صادقانه و ناصادقانۀ این نهاد خواهد برداشت . دیده شود که پارلمان کشور از آزمون موجود برسر راهش موفقانه بیرون خواهد شد و خیر . بویژه اینکه بار دیگر کرزی بیشتر از 60 وکیل را به ارگ دعوت داد واز آنها به نحوی خواست تا به وزرای پیشنهادی اش رای بدهند . رای دهی دور دوم پارلمان برملا خواهد ساخت که زیر این کاسۀ تصمیم پارلمان کشور نیم کاسه یی وجود داشت ویا خیر . در حالیکه هر گونه تصمیم ناشیانه و نا آگاهانه از سوی پارلمان جفای بزرگی در حق مردم افغانستان است .
که اعضای آن باید از استراتیژی ملی و بین المللی و پالیسی ها و برنامه ها ، راهکار های کوتاه مدت و دراز مدت قدرت های بزرگ و کشور های همسایه پیرامون رویداد آیندۀ کشورش باید آگاهی نسبی داشته باشد ، شگاف های موجود سیاسی و اجتماعی را در کشورش را درک نماید ، گسیختگی های اجتماعی را درک و زمینه های آنرا بداند تا برای فایق آمدن بر بخشی از دشواری های عظیم سیاسی و قتصادی مردم افغانستان دست کم تصمیم عاقلانه بگیرند . این درحالی است که اکثر وکلای محترم از برنامۀ کاری ، پالیسی کاری و استرتیژی کاری خبری نداشته و از واقعیت های ملی و بین المللی افغانستان ، افکارعمومی و روابط بین المللی آن با کشور های جهان که از اولویت هایی قابل دقت و تعمق اند آگاهی دست کمی هم ندارند .
معرفی شتابزدۀ نامزد های جدید حامد کرزی به پارلمان که گفته می شود ، وزرای یاد شده نسبت نامزد وزرای قبلی از تخصص و کارایی های کمتری برخوردار هستند . گواۀ این واقعیت است که جناب شان هنوز هم اسیر مصلحت های اتلافی بوده و منافع سیاسی خود خود را برای حفظ قدرت به مراتب از منافع ملی ترجیح داده است . گزینه های گروهی او که چندان از نیکنامی یی برخوردار نیستند ، گواۀ بر این ادعا است . این گزینه بازهم پارلمان افغانستان را دچار چالش نموده و وارد مرحلۀ آزمون دشوار تر از گذشته قرار داده است . بویژه اینکه این بار روند رای دهی سخت زیر فشار کنفرانس لندن رفته است .
حالا که پارلمان افغانستان در کنار دست بندی های شکننده اش در یک آزمون فرسایشی قرار گرفته است و پارلمان هم برای هراس از به تعلیق افگندن رخصتی های زمستانی خویش ناگزیر به رای دادن به وزرای پیشهادی کرزی شوند . در اینصورت همان آش و همان کاسه خواهد بود ونیمه آرزو های مردم افغانستان برای ایجاد یک حکومت کارا ، پرهیزگار و متخصص مانند کتله های یخ ذوب خواهد شد . پس از این ثابت خواهد شد که آیا پارلمان افغانستان به کشتی نرم با کرزی که سیلی های بار بار او هنوز بر روی آنان باقی است ، ادامه خواهد داد یا تسلیم شده و به مانور زود هنگام خود در برابر حکومت پایان میدهند . تصمیم پارلمان که مبنی بر رد 17 وزیر سبب شده تا اندکی این نهاد ملی در دل های مردم راه پیدا نماید . در صورت سازش دوبارۀ اعضای پارلمان با کرزی به قیمت بازی با سرنوشت مردم باز هم طشت رسوایی آنان از این بیشتر از بام به زیر خواهد افتاد ، آرزو های مردم یکسره مانند گلی پر پر خواهد شد و ناگزیرانه شاهد یک دورۀ پنج سالۀ دیگری از یک حکومت فاسد و نابکار باشند .
یاد داشت ها :
1 - رادیو آزادی ، اخبار شام ، 3 جنوری
2 - "
3 - گفتمان ، تلویزیون طلوع، شب ، 11 جدی
4 - اراده شمارۀ 12 جدی
5 - آرمان ملی شمارۀ 12 جدی
6 - هیواد شمارۀ 12 جدی
7 - شمارۀ 12 جدی
8 - شمارۀ 12 جدی
9 - باختر ، شمارۀ 146 ، 4 جنور
10 - 8صبح ، شمارۀ 762 ، 2 جنوری
11 - رادیو آزادی ،اخبارشب ، 4جنوری
بالا
بازگشت